علوم زیستی دریا
سید هاشم بیت علوی؛ حمید محمدی آزرم؛ میلاد منیعات
چکیده
در این مطالعه به جهت استفاده از پری‌بیوتیک‌ها به عنوان یکی از بهترین راهکارها برای حفظ سلامت آبزیان پرورشی و افزایش مقاومت آنها در برابر عوامل بیماریزا به جای آنتی‌بیوتیک‌ها، اثرات سطوح مختلف پری‌بیوتیک ایزومالتوالیگوساکارید بر عملکرد رشد، ترکیب بیوشیمیایی بدن و ایمنی ماهی جوان تیلاپیای قرمز (Oreochromis mossambicus × Oreochromis niloticus) مورد ...
بیشتر
در این مطالعه به جهت استفاده از پری‌بیوتیک‌ها به عنوان یکی از بهترین راهکارها برای حفظ سلامت آبزیان پرورشی و افزایش مقاومت آنها در برابر عوامل بیماریزا به جای آنتی‌بیوتیک‌ها، اثرات سطوح مختلف پری‌بیوتیک ایزومالتوالیگوساکارید بر عملکرد رشد، ترکیب بیوشیمیایی بدن و ایمنی ماهی جوان تیلاپیای قرمز (Oreochromis mossambicus × Oreochromis niloticus) مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور تعداد 300 قطعه ماهی تیلاپیای قرمز در 15 آکواریوم با حجم آبگیری100 لیتر در 5 تیمار با 3 تکرار به صورت تصادفی تقسیم شدند. تیمارهای آزمایشی به شرح تیمار شاهد: جیره غذایی پایه بدون ایزومالتوالیگوساکارید، تیمار اول: جیره غذایی حاوی 5/2 گرم ایزومالتوالیگوساکارید در هر کیلوگرم غذا، تیمار دوم: جیره غذایی حاوی 5 گرم ایزومالتوالیگوساکارید در هر کیلوگرم غذا، تیمار سوم: جیره غذایی حاوی 10 گرم ایزومالتوالیگوساکارید در هر کیلوگرم غذا، تیمار چهارم: جیره غذایی حاوی 20 گرم ایزومالتوالیگوساکارید در هر کیلوگرم بودند. لذا ماهیان سه بار در روز در حد سیری به مدت 8 هفته تغذیه شدند. نتایج نشان داد که پری‌بیوتیک ایزومالتوالیگوساکارید استفاده شده منجر به بهبود عملکرد رشد و تغذیه‌ای، ترکیبات بیوشیمیایی بدن و برخی شاخصهای بیوشیمیایی سرم خون ماهی تیلاپیای قرمز شده است. همچنین شاخصهای ایمنی موکوس ماهیان نیز تحت تاثیر استفاده از جیره‌های غذایی حاوی پری‌بیوتیک ایزومالتوالیگوساکارید بهبود پیدا کردند. تیمار سوم در بین تیمارهای آزمایشی بهترین عملکرد را از نظر مقدار وزن نهایی (31/0±4/13گرم)، ضریب تبدیل غذایی (02/0±02/1)، درصد پروتئین بدن (25/0±49/13)، پروتئین سرم خون (10/0±66/4 گرم در دسی-لیتر)، گلوبولین (02/0±23/3 گرم در دسی‌لیتر) و شاخصهای ایمنی موکوس مانند پروتئین موکوس (05/1±29/20 میلی‌گرم در میلی‌لیتر)، ایمونوگلوبین(32/0±62/7 میلی‌گرم در میلی‌لیتر) و فعالیت لیزوزیم (24/0±14/9 واحد در میلی‌لیتر) نشان داد. لذا می‌توان نتیجه‌گیری نمود استفاده از پری‌بیوتیک ایزومالتوالیگوساکارید در سطح 1 درصد اثرات مطلوبی بر عملکرد ماهیان جوان تیلاپیای قرمز دارد.
علوم زیستی دریا
امین قائدطاهری؛ سعید کیوان شکوه؛ سید محمد موسوی؛ حسین پاشا زانوسی
چکیده
این مطالعه با هدف بررسی اثر نانو ذرات سلنیوم، منیزیم و ترکیب آنها بر عملکرد رشد، شاخص های تغذیه ای، میزان بازماندگی، میزان تجمع کبدی نانو سلنیوم و نانومنیزیم در ماهی سی باس آسیایی با میانگین وزنی 16/1±78/32 گرم به مدت 40 روز انجام گرفت. پس از چهار هفته سازگاری با شرایط آزمایشی، 96 ماهی به صورت کاملا تصادفی در 12 تانک استوانه‌ای فایبرگلاس ...
بیشتر
این مطالعه با هدف بررسی اثر نانو ذرات سلنیوم، منیزیم و ترکیب آنها بر عملکرد رشد، شاخص های تغذیه ای، میزان بازماندگی، میزان تجمع کبدی نانو سلنیوم و نانومنیزیم در ماهی سی باس آسیایی با میانگین وزنی 16/1±78/32 گرم به مدت 40 روز انجام گرفت. پس از چهار هفته سازگاری با شرایط آزمایشی، 96 ماهی به صورت کاملا تصادفی در 12 تانک استوانه‌ای فایبرگلاس 300 لیتری به تعداد مساوی توزیع شدند. 4 تیمار شامل شاهد0+0 از نانوسلنیوم و نانومنیزیم، 4 میلی‌گرم نانوسلنیوم، 5/0 گرم نانومنیزیم، 4 میلی‌گرم نانوسلنیوم ، 0 گرم نانومنیزیم،0میلی گرم نانو سلنیوم ،5/0 گرم نانو منیزیم در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفتند. ماهیان روزانه تاحد سیری و در دو وعده تغذیه شدند. زیست سنجی از ماهیان در تمام تیمارها در انتهای دوره آزمایش صورت گرفت. نمونه‌های مورد نیاز جهت سنجش تجمع کبدی، در انتهای دوره جمع آوری شد. نتایج این مطالعه نشان داد که وزن نهایی در تیمار نانو ذرات سلنیوم در مقایسه با گروه کنترل اختلاف معنی‌داری داشت. درصد افزایش وزن بدن و نرخ رشد ویژه در تیمارترکیی نانو ذرات سلنیوم + نانو ذرات منیزیم در مقایسه با گروه کنترل اختلاف معنی داری داشت. شاخص های تغذیه ای ضریب بازده پروتئین، مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی بین تیمارهای آزمایشی اختلاف معنی داری نداشتند. نتایج نشان داد که میزان بازماندگی بین تیمارهای آزمایشی اختلاف معنی داری ندارد. بیشترین میزان تجمع سلنیوم و منیزیم در کبد به ترتیب مربوط به تیمارهای نانو ذرات سلنیوم و نانو ذرات سلنیوم + نانو ذرات منیزیم بودند.
علوم زیستی دریا
ادریس رحیمی کیا
چکیده
گیاه سرخارگل (Echinacea purpurea) از خانواده گل مروارید، یکی از داروهای گیاهی مورد استفاده در کشورهای مختلف است. این مطالعه به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف عصاره سرخارگل در جیره غذایی بر رشد و وضعیت دفاع آنتی اکسیدانی در ماهی قزل آلای رنگین کمان(Oncorhynchus mykiss) انجام شد. تعداد 360 عدد ماهی قزل آلای رنگین کمان با میانگین وزن 0/2±6/25 گرم، در ...
بیشتر
گیاه سرخارگل (Echinacea purpurea) از خانواده گل مروارید، یکی از داروهای گیاهی مورد استفاده در کشورهای مختلف است. این مطالعه به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف عصاره سرخارگل در جیره غذایی بر رشد و وضعیت دفاع آنتی اکسیدانی در ماهی قزل آلای رنگین کمان(Oncorhynchus mykiss) انجام شد. تعداد 360 عدد ماهی قزل آلای رنگین کمان با میانگین وزن 0/2±6/25 گرم، در چهار گروه آزمایشی شامل یک گروه شاهد و سه گروه تجربی تقسیم شدند که عصاره سرخارگل به جیره غذایی آنها با دوزهای 0/5، 1 و 2 میلی‌گرم بر کیلوگرم افزوده شد. پس از 8 هفته آزمایش، پارامترهای رشد و شاخص های دفاع آنتی اکسیدانی شامل کاتالاز پلاسما، سوپراکسید دیسموتاز و فعالیت گلوتاتیون پراکسیداز در بافت خون اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که عصاره سرخارگل بر برخی از شاخصهای رشد تأثیر می‌گذارد به گونه ای که شاخص های نرخ تبدیل خوراک و ضریب شرایط اختلاف معنی نشان نمی دهند ولی میانگین شاخص نرخ رشد ویژه در تیمار تغذیه شده با دوز 2 گرم بر کیلوگرم عصاره گیاه سرخار گل، به طور معنی داری بیشتر از سایر دوزهای آزمایشی بود. همچنین فعالیت آنزیم های کاتالاز، سوپراکسید دیسموتاز و گلوتاتیون پراکسیداز تحت تأثیر عصاره گیاه سرخارگل در تیمارهای مختلف با هم تفاوت معنی داری نشان داد (p≤0.05).
علوم زیستی دریا
ناصر آق؛ عبدالجبار ایرانی؛ فرزانه نوری؛ امیر توکمه چی
چکیده
در این تحقیق اثرات استفاده از پروبیوتیک لاکتوباسیلوس دلبروکی در سه مرحله از زندگی تاسماهی ایرانی (مرحله اول: شروع تغذیه فعال، مرحله دوم: ماهیان انگشت‌قد با وزن حدود 10 گرم، مرحله سوم: ماهیان جوان حدود 144 گرمی)، بر شاخصهای رشد، تغذیه و بقاء مورد بررسی قرار گرفت. در مرحله اول، پروبیوتیک از طریق غنی‌سازی ناپلی آرتمیا برای تغذیه لاروهای ...
بیشتر
در این تحقیق اثرات استفاده از پروبیوتیک لاکتوباسیلوس دلبروکی در سه مرحله از زندگی تاسماهی ایرانی (مرحله اول: شروع تغذیه فعال، مرحله دوم: ماهیان انگشت‌قد با وزن حدود 10 گرم، مرحله سوم: ماهیان جوان حدود 144 گرمی)، بر شاخصهای رشد، تغذیه و بقاء مورد بررسی قرار گرفت. در مرحله اول، پروبیوتیک از طریق غنی‌سازی ناپلی آرتمیا برای تغذیه لاروهای تازه به تغذیه افتاده تاسماهی ایرانی به مدت 15 روز استفاده گردید، در مراحل دوم (به مدت یک ماه) و سوم (به مدت دو ماه) پروبیوتیک به غذا اسپری و برای تغذیه ماهیان استفاده گردید. در پایان روز پانزدهم مرحله اول تحقیق، مقادیر طول کل، وزن کل، افزایش وزن و رشد ویژه در ماهیان تغذیه‌شده با ناپلی آرتمیای غنی‌سازی نشده (تیمار 3) به‌طور معنی‌داری بیشتر از سایر تیمارها بود. از نظر ضریب تبدیل غذایی و درصد بقاء، فقط ماهیان تغذیه شده با غذای کنسانتره با سایر تیمارها اختلاف معنی‌دار داشتند. در پایان روز سی‌ام، مقادیر طول کل، وزن کل، افزایش وزن و رشد ویژه در ماهیان تغذیه شده با جیره ترکیبی کنسانتره و ناپلی آرتمیای غنی‌سازی نشده (تیمار 4) به‌طور معنی‌داری بیشتر از سایر تیمارها بود. در پایان مرحله دوم، هیچ کدام از تیمارها از نظر شاخصهای بررسی‌شده، اختلاف معنی‌داری نشان ندادند. در پایان مرحله سوم تحقیق، مقادیر وزن کل، افزایش وزن و رشد ویژه در ماهیان تغذیه شده با هردو سویه پروبیوتیک به‌طور معنی‌داری بالاتر از گروه شاهد بود. بنابراین برای بهبود رشد و بقاء ماهیان جوان تاسماهی ایرانی بایستی حداقل 2 ماه با غذای حاوی پروبیوتیک تغذیه شوند.
علوم زیستی دریا
صاحبعلی قربانی؛ داود طالبی حقیقی؛ حسن مقصودیه کهن؛ سیدمحمد صلواتیان؛ داریوش پروانه مقدم
چکیده
اثرات سطوح مختلف چربی جیره روی رشد و ترکیبات لاشه بچه ماهی کلمه دریای خزر) (Rutilus rutilus caspicus چکیده :آزمایش ارزیابی اثرات سطوح مختلف چربی (8 ،12، 16و20درصد) جیره درچهار تیمار و هریک با سه تکرار بر فاکتورهای رشد بچه ماهی انگشت قد کلمه انجام شد. بچه ماهیان با میانگین وزن اولیه30/5 گرم با تراکم 15 عدد به ازای هرمخزن و به مدت 67 روز درمخازن فایبرگلاسی100 ...
بیشتر
اثرات سطوح مختلف چربی جیره روی رشد و ترکیبات لاشه بچه ماهی کلمه دریای خزر) (Rutilus rutilus caspicus چکیده :آزمایش ارزیابی اثرات سطوح مختلف چربی (8 ،12، 16و20درصد) جیره درچهار تیمار و هریک با سه تکرار بر فاکتورهای رشد بچه ماهی انگشت قد کلمه انجام شد. بچه ماهیان با میانگین وزن اولیه30/5 گرم با تراکم 15 عدد به ازای هرمخزن و به مدت 67 روز درمخازن فایبرگلاسی100 لیتری پرورش داده شدند. دراین آزمایش، رشد ماهی ، نرخ رشد ویژه ، ضریب تبدیل غذا ، ضریب چاقی، ضریب بازدهی پروتئین و درصد ماندگاری محاسبه شد اما آنالیزهای آماری بین تیمارها اختلاف معنی داری نشان نداد (05/0p). این مطالعه نشان داد بچه ماهیان کلمه تغذیه شده از جیره حاوی 16 درصد چربی بیشترین رشد را دارند.
علوم زیستی دریا
عماد کوچک نژاد؛ احمد سواری؛ علیرضا صفاهیه؛ غلامرضا اسکندری
چکیده
در این مطالعه سن، رشد و بلوغ ماهی صبور در آب‌های استان خوزستان مورد مطالعه قرار گرفته است. تعداد ۳۹۴ ماهی از زیستگاه دریایی (صیدگاه لیفه، بوسیف)، مصب (مصب رودخانه بهمنشیر و اروند) و رودخانه (بهمنشیر و کارون) از اسفند ۱۳۹۲ تا شهریور ۱۳۹۲ از طریق صید تجاری و با استفاده از تور گوشگیر جمع‌آوری شد. طول کل و وزن تر هر ماهی به ترتیب با دقت یک ...
بیشتر
در این مطالعه سن، رشد و بلوغ ماهی صبور در آب‌های استان خوزستان مورد مطالعه قرار گرفته است. تعداد ۳۹۴ ماهی از زیستگاه دریایی (صیدگاه لیفه، بوسیف)، مصب (مصب رودخانه بهمنشیر و اروند) و رودخانه (بهمنشیر و کارون) از اسفند ۱۳۹۲ تا شهریور ۱۳۹۲ از طریق صید تجاری و با استفاده از تور گوشگیر جمع‌آوری شد. طول کل و وزن تر هر ماهی به ترتیب با دقت یک سانتی‌متر و یک گرم اندازهگیری شد و جهت تعیین سن ماهی، اتولیت ساژیتا به وسیله برش عرضی استخوان سر از ماهی استخراج گردید. سپس برای تعیین جنسیت و وضعیت بلوغ، حفره شکمی هر نمونه باز شد. پارامترهای رشد با استفاده از مدل رشد ون برتالانفی محاسبه شد (۳۶۵/۵۸=L∞، ۲6/۰=K، 16/۰-=t0). ثابت فایپریم نیز 95/2 به دست آمد. طول و سن بلوغ با استفاده از مدل لجستیک با برازندن پارامترهای a و b به داده های مشاهده شده در فصل تخم ریزی به ترتیب 32/27 سانتی‌متر و 4/2 سال به دست آمد.
علوم زیستی دریا
جعفر احسانی؛ میلاد منیعات؛ حمید محمدی آذرم؛ عادل قبطانی
چکیده
این مطالعه به منظور بررسی اثرات جایگزینی پروتئین پودر ماهی با پودر سویای تخمیر شده (FSM) بر عملکرد رشد، کارآیی غذایی، ترکیب بدن و فعالیت آنزیم های گوارشی در ماهی جوان شانک زردباله (Acanthopagrus latus) انجام شد. پنج جیره غذایی با میزان پروتئین و چربی یکسان در سطوح 0 (کنترل)، 100، 150، 250، و 300 گرم در کیلوگرم FSM آماده شد. گروه های با سه تکرار از ماهیان ...
بیشتر
این مطالعه به منظور بررسی اثرات جایگزینی پروتئین پودر ماهی با پودر سویای تخمیر شده (FSM) بر عملکرد رشد، کارآیی غذایی، ترکیب بدن و فعالیت آنزیم های گوارشی در ماهی جوان شانک زردباله (Acanthopagrus latus) انجام شد. پنج جیره غذایی با میزان پروتئین و چربی یکسان در سطوح 0 (کنترل)، 100، 150، 250، و 300 گرم در کیلوگرم FSM آماده شد. گروه های با سه تکرار از ماهیان شانک زردباله (20 ماهی در هر تانک) با میانگین وزنی 01/0 ± 51/2 گرم به صورت دستی، سه بار در روز تا حد سیری به مدت 56 روز تغذیه شدند. نتایج حاصل از این مطالعه در پایان دوره آزمایشی نشان داد، ماهیان تغذیه شده با سطوح مختلف FSM تفاوت معنی داری در وزن نهایی، افزایش وزن، ضریب رشد ویژه، ضریب تبدیل غذایی و میزان بازماندگی با گروه کنترل نشان ندادند. ترکیب تقریبی بدن ماهیان نیز تحت تأثیر مقدار FSM در جیره غذایی نبود. فعالیت آنزیم های گوارشی در روده ماهیان در ارتباط به مقدار FSM موجود در خوراک قرار نداشت. این مطالعه نشان داد که حدود 30 درصد از پودر ماهی موجود در جیره ی ماهیان جوان شانک زردباله (Acanthopagrus latus) با پودر سویای تخمیر شده قابل جایگزینی است.
نفیسه پریچه؛ حجت ا... جعفریان؛ محمد هرسیج؛ علی رضا احمدی؛ جواد سهندی
چکیده
مطالعه حاضر به منظور ارزیابی تأثیرعصاره آنزیمی تولید شده به وسیله پنج گونه باسیلوس پروبیوتیکی بر رشد و ترکیبات بیوشیمیایی لاشه لاروهای ماهی قزل‌آلای رنگین‌کمان (Oncorhynchus mykiss) با وزن اولیه 197/0 ± 583/0 گرم صورت گرفت. عصاره آنزیمی توسط باسیلوس‌های پروبیوتیکی در محیط کشت مایع با غلظت‌های106 × 1، 107 × 1و 108 × 1 واحد کلنی در 100 گرم ...
بیشتر
مطالعه حاضر به منظور ارزیابی تأثیرعصاره آنزیمی تولید شده به وسیله پنج گونه باسیلوس پروبیوتیکی بر رشد و ترکیبات بیوشیمیایی لاشه لاروهای ماهی قزل‌آلای رنگین‌کمان (Oncorhynchus mykiss) با وزن اولیه 197/0 ± 583/0 گرم صورت گرفت. عصاره آنزیمی توسط باسیلوس‌های پروبیوتیکی در محیط کشت مایع با غلظت‌های106 × 1، 107 × 1و 108 × 1 واحد کلنی در 100 گرم محیط کشت تولید شد و به ترتیب به جیره‌های لاروهای ماهی قزل‌آلای رنگین‌کمان افزوده شد. نتایج بدست آمده از زیستسنجی لاروها در انتهای دوره مطالعه نشان داد که استفاده از سوسپانسیون آنزیمی با بیشترین غلظت میکروبی (108 × 1 واحد کلنی در 100 گرم) در تیمار سوم (77/3 ± 02/20 گرم) باعث افزایش معنی‌دار رشد گردیده است (05/0P
علوم زیستی دریا
محمد ملک پور؛ حمید علاف نویریان؛ میرمسعود سجادی؛ محمود محسنی
چکیده
این تحقیق به‌منظور جایگزینی آرد ماهی با سطوح مختلف کنجاله کانولا و تأثیر آن بر عملکرد رشد، بقا و ترکیب شیمیایی لاشه تاسماهی سیبری (Acipenser baerii Brandt) انجام گرفت. پنج جیره غذایی دارای پروتئین یکسان (45 درصد) و انرژی یکسان (53/18 کیلوژول بر گرم) فرموله شد. تیمار 1 به‌عنوان تیمار شاهد و بدون کنجاله کانولا و در تیمارهای 2 (10C)، 3 (20C)، 4 (30C) و 5 (40C) به‌ترتیب ...
بیشتر
این تحقیق به‌منظور جایگزینی آرد ماهی با سطوح مختلف کنجاله کانولا و تأثیر آن بر عملکرد رشد، بقا و ترکیب شیمیایی لاشه تاسماهی سیبری (Acipenser baerii Brandt) انجام گرفت. پنج جیره غذایی دارای پروتئین یکسان (45 درصد) و انرژی یکسان (53/18 کیلوژول بر گرم) فرموله شد. تیمار 1 به‌عنوان تیمار شاهد و بدون کنجاله کانولا و در تیمارهای 2 (10C)، 3 (20C)، 4 (30C) و 5 (40C) به‌ترتیب 10، 20، 30 و 40 درصد کنجاله کانولا جایگزین آرد ماهی شد. بچه ماهیان با وزن اولیه 34/0±80/22 گرم (انحراف معیار ± میانگین) در قالب پنج تیمار و سه تکرار به مدت 10 هفته تغذیه شدند. در پایان آزمایش عملکرد رشد، بقا و ترکیب شیمیایی لاشه مورد بررسی قرار گرفت. طبق نتایج بدست آمده، بین شاخصهای رشد و ترکیب شیمیایی لاشه در تیمارهای مختلف اختلاف معنی‌دار مشاهده شد (05/0>P). کمترین عملکرد رشد در تیمار 40C مشاهده شد و بین این تیمار و سایر تیمارها اختلاف معنی‌دار آماری وجود داشت (05/0>P). از لحاظ عملکرد رشد بین تیمار 40C و 30 Cاختلاف معنی‌دار آماری مشاهده نشد (05/0
علوم زیستی دریا
فاطمه نظرحقیقی؛ مریم ضرغامی؛ نادر شعبانی پور
چکیده
به منظور مطالعه مراحل تولید مثل و تغذیه P. maeoticus ، نمونه برداری از سواحل جنوبی دریای خزرانجام شد. نمونه ها تحت شرایط تقریبا ثابت شوری آب دریا ( ppt5/0±9 ) و دمای 1 25 درجه سانتیگراد و دوره تاریک و روشنایی 12 به 12 ساعت قرار داده شدند. متوسط زمان طی شده در مرحله Precopula (جفت شدن نر و ماده) 91/0±6/2 روز و متوسط زمان رشد جنینی (زمان پرورش در کیسه جنینی) ...
بیشتر
به منظور مطالعه مراحل تولید مثل و تغذیه P. maeoticus ، نمونه برداری از سواحل جنوبی دریای خزرانجام شد. نمونه ها تحت شرایط تقریبا ثابت شوری آب دریا ( ppt5/0±9 ) و دمای 1 25 درجه سانتیگراد و دوره تاریک و روشنایی 12 به 12 ساعت قرار داده شدند. متوسط زمان طی شده در مرحله Precopula (جفت شدن نر و ماده) 91/0±6/2 روز و متوسط زمان رشد جنینی (زمان پرورش در کیسه جنینی) 05/1± 51/8 روز تخمین زده شد. میزان هم آوری (باروری) ، بر اساس میانگین تعداد نوزادان متولد شده از هر جانور ماده 125/14 عدد تخمین زده شد. اولین جفتگیری بعد از حدود 40 روز پس از تولد مشاهده شد. در مرحله بعد اثر ترکیبات غذایی مختلف بر رشد maeoticus .P با 6 ترکیب غذایی (گوشت ماهی – سیب زمینی پخته)، (برگ – نان)، (برگ – سیب زمینی پخته)، (نان – سیب زمینی پخته)، (گوشت ماهی – برگ )، (گوشت ماهی– نان) به عنوان جیره غذایی ترکیبی و بصورت پلیت در 6 تیمار و 3 تکرار مورد بررسی قرار گرفت . نتایج حاصل نشان داد که اندازه طول سر maeoticus.P هنگام تغذیه با جیره های غذایی مختلف دارای اختلاف معنی داری می باشند (P
علوم زیستی دریا
سلیمان حسن پور؛ امیر پرویز سلاطی؛ بهرام فلاحتکار؛ حمید محمدی آذرم
چکیده
اکسید شدن چربی در جیره غذایی ماهی، در اثر ورود اکسیژن، درجه حرارت بالا و کاتالیزورهای فلزی، امری معمول می‌باشد. در مطالعه‌ی حاضر، اثرات تغذیه با جیره حاوی روغن ماهی اکسید شده بر شاخصهای رشد و متابولیسم چربی در تاسماهی هیبرید (Huso huso ♂× Acipenser ruthenus♀) جوان، مورد بررسی قرار گرفت. جهت انجام این آزمایش، 3 رژیم غذایی مختلف شامل: گروه شاهد، ...
بیشتر
اکسید شدن چربی در جیره غذایی ماهی، در اثر ورود اکسیژن، درجه حرارت بالا و کاتالیزورهای فلزی، امری معمول می‌باشد. در مطالعه‌ی حاضر، اثرات تغذیه با جیره حاوی روغن ماهی اکسید شده بر شاخصهای رشد و متابولیسم چربی در تاسماهی هیبرید (Huso huso ♂× Acipenser ruthenus♀) جوان، مورد بررسی قرار گرفت. جهت انجام این آزمایش، 3 رژیم غذایی مختلف شامل: گروه شاهد، گروه OFO50 (50% روغن اکسید شده)، گروه OFO100 (100% روغن اکسید شده)، طراحی گردید. 90 عدد تاسماهی هیبرید جوان با میانگین وزن اولیه 7/0 ± 6/212 گرم، پس از 2 هفته سازگاری با جیره غذایی طراحی شده و شرایط آزمایشی، به صورت تصادفی در 9 مخزن فایبرگلاس 2 متر مکعبی با حجم آبگیری 700 لیتر، ذخیره-سازی شدند. غذادهی سه بار در روز (8:00، 14:00 و 20:00) بر حسب اشتها در طول دوره انجام گردید. پس از 6 هفته، جهت سنجش شاخصهای رشد و بیوشیمیایی، نمونه‌برداری انجام شد. تاثیر سوء بر رشد در هر دو گروه تغذیه شده با جیره حاوی روغن اکسید شده مشاهده شد. همچنین کاهش معنی‌دار کلسترول، تری‌گلیسیرید، در گروه OFO100 مشاهده شد. نتایج این تحقیق نشان دادکه تغذیه تاسماهی هیبرید با جیره حاوی روغن ماهی اکسید شده، موجب تاثیر منفی بر رشد و متابولیسم چربی این ماهی گردید. اگرچه افزایش جزئی در درصد افزایش وزن بدن و نرخ رشد ویژه مشاهده شد اما نامطلوب بوده و می‌توان گفت افزاش جزئی رشد مربوط به افزایش چربی احشایی بوده است.
علوم زیستی دریا
علی ارشدی؛ وحید یاوری؛ امین اوجی فرد؛ سید محمد موسوی
چکیده
در این پژوهش تأثیر استفاده از چهار سطح نوکلئوتید ( 0، 2/0، 4/0 و 6/0 درصد) جیره غذایی بر رشد و برخی شاخص های بیوشیمیایی همولنف مولد میگوی سفیدغربی (Litopenaeus vannamei) در چهار تیمار آزمایشی (هر یک دارای سه تکرار) بررسی شد.نمونه گیری همولنف طی 3 مرحله یعنی ابتدای دوره (قبل شروع تغذیه)، 21 روز (قبل از قطع پایه چشمی) و 30 روز (9 روز پس از قطع پایه چشمی) پس از ...
بیشتر
در این پژوهش تأثیر استفاده از چهار سطح نوکلئوتید ( 0، 2/0، 4/0 و 6/0 درصد) جیره غذایی بر رشد و برخی شاخص های بیوشیمیایی همولنف مولد میگوی سفیدغربی (Litopenaeus vannamei) در چهار تیمار آزمایشی (هر یک دارای سه تکرار) بررسی شد.نمونه گیری همولنف طی 3 مرحله یعنی ابتدای دوره (قبل شروع تغذیه)، 21 روز (قبل از قطع پایه چشمی) و 30 روز (9 روز پس از قطع پایه چشمی) پس از شروع تغذیه با جیره های غذایی هر تیمار صورت گرفت. در طی دوره آزمایش دما (24/1± 79/27 درجه سانتیگراد)، اکسیژن محلول (41/0± 78/5 میلی گرم در لیتر)، شوری (1/3± 82/31 ppt) و pH (18/0± 9/7) آب تیمارهای آزمایشی روزانه بررسی و ثبت شد. شاخص های بیوشیمیایی همولنف مولدین آزمایشی از جمله گلوکز، کلسترول، تری گلیسرید، کلسیم، آلبومین، پروتئین کل، HDL و LDL در ابتدای دوره تغذیه ای، 21 روز (قبل از قطع پایه چشمی) و 30 روز پس از شروع تغذیه به روش های متداول بیوشیمیایی مورد سنجش قرار گرفت. نتایج نشان دادند افزایش وزن، درصد افزایش وزن، ضریب رشد ویژه و میزان رشد روزانه مولدین تغذیه شده با تیمارهای مختلف نوکلئوتید نسبت به گروه شاهد اختلاف معنی داری نشان نداد (05/0P>). طبق نتایج، سطوح گلوکز، کلسترول، تری گلیسرید، آلبومین و پروتئین کل همولنف مولدین آزمایشی پس از 21 روز تغذیه با جیره های حاوی نوکلئوتید افزایش معنی داری یافت (05/0P
علوم زیستی دریا
طیبه اسدی؛ نسیم زنگویی؛ سید محمد موسوی؛ وحید یاوری
چکیده
در دهه اخیر استفاده از گیاهان دارویی به عنوان محرک رشد و ایمنی در ماهیان پرورشی رو به افزایش است. در این مطالعه، اثرات عصاره ی گیاه زنجبیل (Zingiber officinale) بر رشد و پارامترهای خونی در ماهی انگشت قد بنی (Barbus sharpeyi) ((Gunther, 1874. مورد مطالعه قرار گرفت. به این منظور عصاره ی زنجبیل با مقادیر صفر (گروه کنترل)، 1/0 درصد، 5/0 درصد و 1 درصد به غذای پایه اضافه ...
بیشتر
در دهه اخیر استفاده از گیاهان دارویی به عنوان محرک رشد و ایمنی در ماهیان پرورشی رو به افزایش است. در این مطالعه، اثرات عصاره ی گیاه زنجبیل (Zingiber officinale) بر رشد و پارامترهای خونی در ماهی انگشت قد بنی (Barbus sharpeyi) ((Gunther, 1874. مورد مطالعه قرار گرفت. به این منظور عصاره ی زنجبیل با مقادیر صفر (گروه کنترل)، 1/0 درصد، 5/0 درصد و 1 درصد به غذای پایه اضافه گردید. ماهی ها روزانه سه بار به میزان 3 درصد وزن بدن به مدت 8 هفته غذادهی شدند. در پایان دوره آزمایش، زیست سنجی انجام گرفت و نمونه های خون از ساقه ی دمی ماهیان جمع آوری شدند. نتایج نشان داد که افزودن عصاره زنجبیل به جیره تاثیر معنی داری بر روی شاخص های رشد (WG و SGR) ندارد (p ≥ 0.05). از طرفی، سطوح مختلف عصاره زنجبیل می تواند به طور معنی داری تعداد گلبول های سفید خون و هماتوکریت را افزایش دهد. همچنین فعالیت لیزوزیم سرم خون، پروتئین کل سرم و آلبومین بعد از استفاده از عصاره زنجبیل به طور معنی داری افزایش یافت (p ≤ 0.05). بر پایه نتایج بدست آمده از این مطالعه، عصاره ی زنجبیل می تواند به عنوان محرک ایمنی در ماهی بنی مورد استفاده قرار گیرد.
فاطمه شاه علیان؛ علیرضا صفاهیه؛ نگین سلامات؛ فاطمه موجودی؛ مصطفی زارع دوست
چکیده
آلودگی های نفتی در سر تا سر دنیا یکی از موضوعات مهم تحقیقات زیست محیطی می باشند که به دلیل سمیتشان مشکلات بسیاری را ایجاد کرده اند. هیدروکربن های نفتی موجود در خاک های آلوده، رسوبات و آب می تواند تحت تاثیر میکروارگانیسم ها مورد تجزیه قرار گیرند. حذف هیدروکربن ها از محلول های آبی با استفاده از کشت باکتریایی نیز امکان پذیر است. در این ...
بیشتر
آلودگی های نفتی در سر تا سر دنیا یکی از موضوعات مهم تحقیقات زیست محیطی می باشند که به دلیل سمیتشان مشکلات بسیاری را ایجاد کرده اند. هیدروکربن های نفتی موجود در خاک های آلوده، رسوبات و آب می تواند تحت تاثیر میکروارگانیسم ها مورد تجزیه قرار گیرند. حذف هیدروکربن ها از محلول های آبی با استفاده از کشت باکتریایی نیز امکان پذیر است. در این پژوهش نیز توانایی حذف آنتراسن از محلول حاوی هیدروکربن مذکور توسط گونه Bacillus pumilus جدا شده از رسوبات نفتی بندر امام خمینی مورد بررسی قرار گرفت. این باکتری با عدم ایجاد هاله در محیط کشت بلاد آگار، عدم پخش نفت معدنی و ایجاد هاله ای با قطر 5/0 سانتی متر بر روی سطح نفت خام به عنوان گونه غیر مولد بیوسورفاکتانت شناسایی گردید. میزان جذب نوری این گونه در نمونه حاوی 30 میلی گرم بر لیتر آنتراسن نهایتاً به 086/0 رسید. تجزیه آنتراسن به وسیله دستگاه HPLC نشان داد که پس از 5 روز 833/40 درصد از هیدروکربن مذکور توسط این باکتری از محیط کشت حذف گردید. لذا نتایج نشان میدهد که باکتری جدا شده می تواند در محیط طبیعی نیز احتمالا رفتار مشابهی را نشان دهد و توانایی حذف این آلاینده را از محیط های آلوده خواهد داشت.
یزدان کیوانی؛ اکبر عباس‌زاده؛ نصرالله محبوبی صوفیانی
چکیده
پاره‌ای از مهمترین فراسنجه‌های رشد و ویژگی‌های تغذیه‌ای ماهی کریشو یا کیجار بزرگ (Saurida tumbil) آب‌های سواحل ایرانی خلیج فارس (استان بوشهر) با نمونه‌برداری ماهانه به مدت یک سال از بهمن 1385 تا بهمن 1386 مورد بررسی قرار گرفت. از میان 691 ماهی تهیه شده از صیادان محلی، تعداد 538 قطعه ماده، 114 قطعه نر و 39 قطعه نابالغ شناسایی شدند. طول کل ماهیان 1/26 ...
بیشتر
پاره‌ای از مهمترین فراسنجه‌های رشد و ویژگی‌های تغذیه‌ای ماهی کریشو یا کیجار بزرگ (Saurida tumbil) آب‌های سواحل ایرانی خلیج فارس (استان بوشهر) با نمونه‌برداری ماهانه به مدت یک سال از بهمن 1385 تا بهمن 1386 مورد بررسی قرار گرفت. از میان 691 ماهی تهیه شده از صیادان محلی، تعداد 538 قطعه ماده، 114 قطعه نر و 39 قطعه نابالغ شناسایی شدند. طول کل ماهیان 1/26 تا 58 سانتی‌متر (SD 7/6±9/38) در ماده‌ها و 5/25 تا 5/53 سانتی‌متر (7/6±2/34) در نرها اندازهگیری شد. وزن ماده‌ها از 136 تا 1550 گرم (9/281 7/486) و نرها از 116 تا 1125 گرم (225±4/332) متغیر بود. رابطه طول- وزن برای کل ماهیان W = 0.0064L3.042 برآورد گردید که نشان دهنده رشد همسان برای کل ماهیان بود. ضریب چاقی برای ماهیان از 43/0 تا 94/0 متغیر بود. میانگین طول نسبی روده برای تمام نمونه‌ها 44/0 بود که بیانگر رژیم گوشتخواری این ماهی است. همچنین، در ارتباط با شدت تغذیه در ماه‌های مختلف نمونه‌برداری، شاخص GI (وزن دستگاه گوارش تقسیم بر وزن کل) محاسبه شد. بیشترین مقدار شاخص GI در ماه آبان و کمترین آن در خرداد مشاهده شد. از 691 قطعه ماهی مورد بررسی، تعداد 187 معده خالی، 297 نیمه‌پر و 207 پر تشخیص داده شد. در میان معده‌های پر بررسی شده، فراوانی اقلام غذایی به ترتیب شامل طعمه‌هایی از خانواده شگ‌ماهیان، یال‌اسبی، کیجارماهیان، گیش و میگو بود. بنابراین، ماهی کریشو یک گونه ماهی‌خوار و پرخور بوده و الگوی رشد آن در نابالغین از نوع آلومتریک مثبت و در بالغین از نوع ایزومتریک می‌باشد.
سیده مریم نجف پور مقدم؛ امیر پرویز سلاطی؛ سعید کیوان شکوه؛ وحید یاوری؛ حسین پاشا زانوسی
چکیده
در این پژوهش تاثیر عملکرد گیاه سرخارگل با نام علمیEchinacea purpurea گیاهی بر شاخص های رشد و ایمنی در ماهی استرلیاد (Acipenserruthenus) نوجوان مورد بررسی قرار گرفت. تعداد180قطعه ماهی استرلیاد نوجوان با میانگین وزن اولیه1±75 گرم انتخاب وپس ازسازگاری با محیط بصورت تصادفی در3 تانک که توسط چارچوب که به چهارقسمت مساوی تقسیم بندی شده بودند ذخیره شدند. گیاه ...
بیشتر
در این پژوهش تاثیر عملکرد گیاه سرخارگل با نام علمیEchinacea purpurea گیاهی بر شاخص های رشد و ایمنی در ماهی استرلیاد (Acipenserruthenus) نوجوان مورد بررسی قرار گرفت. تعداد180قطعه ماهی استرلیاد نوجوان با میانگین وزن اولیه1±75 گرم انتخاب وپس ازسازگاری با محیط بصورت تصادفی در3 تانک که توسط چارچوب که به چهارقسمت مساوی تقسیم بندی شده بودند ذخیره شدند. گیاه سرخارگل (EP) در 3 سطح 5/0 گرم در کیلوگرم (تیمار2)، 1(تیمار3) و 2 گرم در کیلوگرم (تیمار4) به جیره غذایی اضافه گردید و جیره فاقد EP برای تغذیه گروه شاهد (تیمار1) مورد استفاده قرار گرفت. هر تیمار در 3 تکرار انجام گرفت. ماهیان روزانه به میزان3% از وزن بدن موردتغذیه قرارگرفتند. درپایان56 روزتعداد 9عددماهی ازهرتیماربه صورت تصادفی انتخاب شده و پس از بیهوش شدن در محلول 2% 2فنوکسی اتانول خونگیری از ماهیان انجام گرفت. در پایان آزمایش، فاکتورهای رشد و آنزیم های انتی اکسیدان در همه ی تیمارها مورد ارزیابی قرار گرفت. بر اساس نتایج به دست آمده می توان بیان کرد که افزودن عصاره گیاه سرخارگل بر روی پارامترهای رشد و آنزیم های دخیل در دفاع آنتی اکسیدانی فاقد اثر می باشد.
امین اوجی فرد؛ عبدالمحمد عابدیان کناری؛ علی طاهری
دوره 12، شماره 3 ، آذر 1392، ، صفحه 4-14
چکیده
تاثیر پربیوتیک اینولین بر شاخص های رشد، مورفولوژی روده و پروفیل اسیدهای چرب میگوی وانامی (Litopenaeus vannamei) با وزن متوسط 03/0±21/3 گرم به مدت 5 هفته مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش با 3 تکرار درون مخازن پلی اتیلنی مدور با ظرفیت 300 لیتر و با تراکم ذخیره سازی 25 عدد میگو در مرکز آبزی پروری شیلات (استان بوشهر، دلوار) انجام گرفت. اینولین در 2 سطح (صفر ...
بیشتر
تاثیر پربیوتیک اینولین بر شاخص های رشد، مورفولوژی روده و پروفیل اسیدهای چرب میگوی وانامی (Litopenaeus vannamei) با وزن متوسط 03/0±21/3 گرم به مدت 5 هفته مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش با 3 تکرار درون مخازن پلی اتیلنی مدور با ظرفیت 300 لیتر و با تراکم ذخیره سازی 25 عدد میگو در مرکز آبزی پروری شیلات (استان بوشهر، دلوار) انجام گرفت. اینولین در 2 سطح (صفر و 2 درصد) به جیره های غذایی اضافه گردید. غذادهی به میگوها به میزان سیری و 5 بار در روز در ساعات 8، 12، 16، 20 و 24 انجام شد. افزودن اینولین تغییر معنی‌داری در شاخصهای رشد (شامل، بقاء، ضریب تبدیل غذایی، ضریب رشد ویژه و نرخ بازده پروتئین) ایجاد نکرد (05/0<P) ولی میزان اسید چرب 3n20:3 بطور معنی داری افزایش یافت (05/0>P). همچنین، طول سلولهای اپیتلیال روده در هر سه بند شکمی در تیمار اینولین به طور معنی‌داری بیشتر از گروه شاهد بود (05/0>P). نتایج این آزمایش نشان داد که اضافه کردن اینولین به جیره میگوی وانامی به میزان 2 درصد اثرات مثبتی بر پروفیل اسیدهای چرب و مورفولوژی روده دارد.
یاسمن خامه چین؛ رامین مناف فر؛ امیر توکمه چی؛ ویدا حجتی؛ امید ملکی بالاجو
دوره 12، شماره 2 ، شهریور 1392، ، صفحه 56-47
چکیده
ارزش غذایی و برخی ویژگی‌های خاص آرتمیا موجب شده است که این موجود به عنوان یک غذای زنده و یک مدل بیولوژیک در آبزی‌پروری و تحقیقات مورد توجه قرار گیرد. ال- کارنیتین به عنوان یک مکمل غذایی باعث تحریک اکسیداسیون اسیدهای چرب، افزایش احتباس نیتروژن و افزایش مقاومت در برابر استرس‌های محیطی می‌شود که اخیراً کاربرد جالبی در پرورش موجودات ...
بیشتر
ارزش غذایی و برخی ویژگی‌های خاص آرتمیا موجب شده است که این موجود به عنوان یک غذای زنده و یک مدل بیولوژیک در آبزی‌پروری و تحقیقات مورد توجه قرار گیرد. ال- کارنیتین به عنوان یک مکمل غذایی باعث تحریک اکسیداسیون اسیدهای چرب، افزایش احتباس نیتروژن و افزایش مقاومت در برابر استرس‌های محیطی می‌شود که اخیراً کاربرد جالبی در پرورش موجودات مختلف یافته است. در این تحقیق تأثیر غلظت‌های مختلف (1، 10، 100 و1000 میلی‌گرم در لیتر) ال-کارنیتین روی رشد، بقاء، تولید مثل و پروفایل اسیدهای چرب Artemia parthenogenetic مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور سیست آرتمیا در شرایط مناسب تفریخ شده و لاروهای حاصل در شوری 80 گرم در لیتر با ترکیبی از مخمر غنی‌سازی شده با اسیدهای چرب غیراشباع و جلبک Dunaliella tertiolecaبه مدت 15 روزتغذیه شدند. ال- کارنیتین در غلظت‌های اشاره شده به صورت مستقیم و همچنین به صورت غنی سازی شده در درون جلبک تک‌سلولی در اختیار آرتمیا قرار گرفت. نتایج حاصل نشان داد که این ماده تأثیر مثبتی بر تحریک بلوغ جنسی تیمارهای مورد آزمایش داشته و همچنین موجب بلوغ زودرس شده است به طوری که در روز 13 اولین بلوغ زودرس در غلظت 1000 میلی‌گرم در لیتر ال- کارنیتین با میانگین 04/5% دیده شد. بررسی میزان رشد نیز حاکی از این بود که در غلظت 1000 میلی‌گرم در لیتر ال- کارنیتین بهترین تأثیر را بر رشد کلی آرتمیا داشته است ) 05/0> (P. همچنین در ترکیب اسید چرب در هیچ یک از غلظت ها اسیدچرب DHA مشاهده نمی‌شود. ال- کارنیتین می‌تواند به عنوان یک ماده محرک رشد و بلوغ جنسی، کاربرد خوبی در آبزی‌پروری و تحقیقات مولکولی داشته باشد.
اسماعیل کرمی؛ میرمسعود سجادی؛ محمد امین سلطانی پور؛ عبدالرسول دریایی
دوره 12، شماره 1 ، اردیبهشت 1392، ، صفحه 80-90
چکیده
این مطالعه به منظور بررسی تاثیر تراکم اولیه ذخیره سازی جلبک های قرمز Gracilariopsis persicaو Gracilariacorticata بر روی میزان رشد و زی توده کل این جلبک ها انجام شد. در این تحقیق،سه تراکم اولیه gm-1 50، gm-1 125 و gm-1 200 از جلبک های قرمز در سواحل خلیج فارس (بندرعباس) طی 45 روز در فصل زمستان مورد استفاده قرار گرفت. جلبک ها از محیط طبیعی جمع آوری شده و بر روی طناب های ...
بیشتر
این مطالعه به منظور بررسی تاثیر تراکم اولیه ذخیره سازی جلبک های قرمز Gracilariopsis persicaو Gracilariacorticata بر روی میزان رشد و زی توده کل این جلبک ها انجام شد. در این تحقیق،سه تراکم اولیه gm-1 50، gm-1 125 و gm-1 200 از جلبک های قرمز در سواحل خلیج فارس (بندرعباس) طی 45 روز در فصل زمستان مورد استفاده قرار گرفت. جلبک ها از محیط طبیعی جمع آوری شده و بر روی طناب های پلی اتیلنی در محیط طبیعی دریا کشت داده شدند. میزان رشد نسبی(RGR) و زی توده کل هر دو هفته یکبار اندازه گیری می‌شد. در طی دوره آزمایش فاکتورهای دما، شوری وpH اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که از لحاظ میزان رشد، بین تیمارهای مختلف تراکم ذخیره سازی در هر دو گونه اختلاف معنی دار وجود داشت (05/0P<). جلبک هایی که با تراکم اولیه gm-1 50 کشت شده بودند نسبت به سایر تیمارها در هر دو گونه از درصد رشد نسبی بالاتری برخوردار بودند (05/0P<). میزان زی توده کل در پایان دوره 45 روزه در تراکم اولیه gm-1 200 از همه تیمارها بالاتر بود. علاوه بر این آزمایش کنونی نشان داد که رشد گونه Gracilariopsis persica بیشتر از گونه Gracilaria corticata است. آزمایش حاضر نشان داد که تراکم ذخیره سازی اولیه می تواند بر روی رشد جلبک های قرمزGracilariopsis persicaو Gracilaria corticata تاثیر داشته باشد و جلبک Gracilariopsis persica در مقایسه با Gracilariacorticata رشد بیشتری داشته و از پتانسیل بهتری برای پرورش تجاری در خلیج فارس برخوردار است.
سمانه پورسعید؛ بهرام فلاحتکار؛ باقر مجازی امیری
دوره 12، شماره 1 ، اردیبهشت 1392، ، صفحه 90-105
چکیده
این مطالعه با هدف بررسی اثرات کاشت هورمون تری یدوتیرونین (T3) بر عملکرد فیزیولوژیک فیل ماهیان (Huso huso) ماده پرورشی انجام پذیرفت. در این مطالعه، سه گروه آزمایشی و پنج عدد ماهی به ازای هر گروه در نظر گرفته شد. تیمار های آزمایش شامل تیمار شاهد (دریافت کننده کپسول های حاوی کره کاکائو)، سطح پایین T3 (T1؛1 میلی گرم T3 به ازای هر کیلوگرم وزن بدن + کره ...
بیشتر
این مطالعه با هدف بررسی اثرات کاشت هورمون تری یدوتیرونین (T3) بر عملکرد فیزیولوژیک فیل ماهیان (Huso huso) ماده پرورشی انجام پذیرفت. در این مطالعه، سه گروه آزمایشی و پنج عدد ماهی به ازای هر گروه در نظر گرفته شد. تیمار های آزمایش شامل تیمار شاهد (دریافت کننده کپسول های حاوی کره کاکائو)، سطح پایین T3 (T1؛1 میلی گرم T3 به ازای هر کیلوگرم وزن بدن + کره کاکائو) و سطح بالای T3 (T10؛10 میلی گرم T3 به ازای هر کیلوگرم وزن بدن + کره کاکائو) بودند. کپسول های حاوی هورمون-کره کاکائو، به صورت داخل صفاقی در بدن فیل ماهیان پرورشی سه ساله در مرحله پیش زرده گیری (وزن متوسط 9/100 ± 7/6999 گرم) هر 6 هفته و به مدت شش ماه از بهمن 88 تا مرداد 89 کاشته شدند. تغییرات هورمونی (T3، کورتیزول و ACTH) و پارامتر های بیوشیمیایی (گلوکز، کلسترول و کلسیم) در شروع آزمایش و سه هفته پس از هر مرحله ایمپلنت اندازه گیری شدند. شاخص های رشد (WG، SGR و CF) در شروع و پایان دوره آزمایش تعیین گردیدند. تغییرات معنی داری در غلظت هورمون های تیروئیدی در ماهیان تیمار شده با هورمون T3مشاهده شد (P< 0.05). غلظت کورتیزولسرم خون در ماهیان تیمار شده با دوز های مختلف T3به طور معنی داری بیشتر از گروه شاهد بود (P< 0.05). غلظت گلوکز و کلسیم سرم در ماهیان تیمار شده با دوز بالای T3به طور معنی داری بیشتر از دو گروه آزمایشی دیگر بود (P< 0.05). اختلاف معنی داری در غلظت ACTH بین تیمارهای مختلف در آخرین نمونه گیری و کلسترول در دومین نمونه گیری مشاهده شد (P< 0.05). وزن نهایی ماهیان تیمار T1 به طور معنی داری از گروه شاهد بیشتر بود (P< 0.05). نتایج این مطالعات نشان داد که ایمپلنت T3 قادر است پارامترهای فیزیولوژیک فیل ماهی را تحت تاثیر قرار دهد و در دوزهای فیزیولوژیک اثرات مثبت بر رشد سوماتیک این گونه دارد.
فروزان باقرزاده لاکانی؛ مسعود ستاری؛ محمد علی یزدانی ساداتی؛ رضوان اله کاظمی؛ انوشیروان جعفرزاده
دوره 11، شماره 4 ، اسفند 1391، ، صفحه 13-25
چکیده
هدف از این مطالعه، بررسی اثر غلظت اکسیژن آب بر شاخصهای رشد و ترکیب عضله در دو گروه وزنی فیل ماهیان پرورشی (Huso huso) (وزن اولیه 2/49±9/280 و 1/138±9/1217گرم) بود. تیمارهای اکسیژن شامل هیپوکسی (mg/l 3-2)، نورموکسی (mg/l 6-5) و هیپراکسی (mg/l 10-9) به وسیله تنظیم آب ورودی و تزریق اکسیژن خالص برای تیمار هیپراکسی، تنظیم شد. ماهیان به مدت یک هفته با تانک‌های ...
بیشتر
هدف از این مطالعه، بررسی اثر غلظت اکسیژن آب بر شاخصهای رشد و ترکیب عضله در دو گروه وزنی فیل ماهیان پرورشی (Huso huso) (وزن اولیه 2/49±9/280 و 1/138±9/1217گرم) بود. تیمارهای اکسیژن شامل هیپوکسی (mg/l 3-2)، نورموکسی (mg/l 6-5) و هیپراکسی (mg/l 10-9) به وسیله تنظیم آب ورودی و تزریق اکسیژن خالص برای تیمار هیپراکسی، تنظیم شد. ماهیان به مدت یک هفته با تانک‌های آزمایش سازگار شده سپس به صورت تصادفی در 9 تانک در هر گروه وزنی توزیع (برای گروه وزنی بالا 3ماهی و برای گروه وزنی پایین 6 ماهی در هر تانک) و به مدت 8 هفته در این شرایط نگهداری شدند. در پایان آزمایش پارامترهای رشد مورد بررسی قرار گرفت. اختلاف معنی‌داری در Wt،WG ،BWI،FIو SGR در هر دو گروه وزنی و CF در گروه وزنی بالا و FL در گروه وزنی پایین مشاهده شد (05/0>P). آنالیز ترکیب تقریبی عضله اختلاف معنی‌داری در گروه وزنی پایین نشان نداد (05/0<P) اما در گروه وزنی بالا در میزان رطوبت و چربی عضله در تیمارها اختلاف معنی‌داری مشاهده شد (05/0>P). نتایج این مطالعه نشان داد که سطح بالای اکسیژن اثر مستقیمی روی رشد فیل ماهی دارد، بنابراین به کارگیری آن برای فیل ماهی توصیه میگردد.
هومن پورخسرو؛ مازیار یحیوی؛ امیرهوشنگ بحری؛ حجت اله فروغی فرد؛ نسیم نجمی
دوره 11، شماره 3 ، آبان 1391، ، صفحه 22-30
چکیده
این مطالعه به منظور ارزیابی اثرات اسیدهای چرب غیر اشباع بلند زنجیره (EPA و DHA) بر رشد و بازماندگی پست لاروهای میگوی پا سفید )1PL- تا 15(PL- در پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان، واقع در شهرستان بندرعباس انجام گردید. آزمایش به صورت طرح کاملاً تصادفی در قالب 5 تیمار با 3 تکرار در 15 مخزن آب 20 لیتری صورت پذیرفت. ناپلی‌های آرتمیا با استفاده ...
بیشتر
این مطالعه به منظور ارزیابی اثرات اسیدهای چرب غیر اشباع بلند زنجیره (EPA و DHA) بر رشد و بازماندگی پست لاروهای میگوی پا سفید )1PL- تا 15(PL- در پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان، واقع در شهرستان بندرعباس انجام گردید. آزمایش به صورت طرح کاملاً تصادفی در قالب 5 تیمار با 3 تکرار در 15 مخزن آب 20 لیتری صورت پذیرفت. ناپلی‌های آرتمیا با استفاده از 0 تا 4 درصد روغن کبد کاد (تیمارهای A تا E) غنی‌سازی شده و لاروها 6 بار در روز و با فاصله زمانی 4 ساعت از آنها تغذیه گردیدند. پست لاروهای تیمار D که از ناپلی آرتمیای غنی شده با سطح 3% تغذیه شده بودند بیشترین میزان رشد را داشته و تفاوت معنی‌دار با سایر تیمارها نشان دادند (05/0>P). بالاترین درصد بازماندگی مربوط به پست لاروهای تیمار E بود که از ناپلی آرتمیای غنی شده با سطح 4% تغذیه شده ولی، با تیمارهای D و C یعنی سطح 3% و2% تفاوت معنی‌دار نشان ندادند (05/0<P). پست لاروهای تیمار شاهد یا A که با ناپلی آرتمیای غنی نشده تغذیه شده بودند کمترین میزان رشد و بازماندگی را داشتند. آزمایش حاضر نشان داد که اسیدهای چرب غیر اشباع بلند زنجیره بر روی افزایش عملکرد رشد و درصد بازماندگی لاروهای میگوی پا سفید اثر مثبت دارد.
شایان قبادی؛ مجید رزاقی منصور؛ رضا اکرمی؛ کیا امانی دنجی؛ عباس اسماعیلی ملاء
دوره 10، شماره 4 ، دی 1390، ، صفحه 67-77
چکیده
این پژوهش به منظور ارزیابی تأثیر سطوح مختلف پربیوتیک مانان الیگوساکارید بر شاخص های رشد، بازماندگی، ترکیب لاشه و تراکم لاکتوباسیل روده در فیل ماهی (Huso huso) جوان پرورشی به مدت 46 روز انجام گرفت. آزمایش با استفاده از طرح کاملاٌ تصادفی شامل سطوح صفر (شاهد)، 2 و 4 گرم پربیوتیک مانان‌الیگوساکارید به ازای هر کیلوگرم جیره در قالب سه تیمار ...
بیشتر
این پژوهش به منظور ارزیابی تأثیر سطوح مختلف پربیوتیک مانان الیگوساکارید بر شاخص های رشد، بازماندگی، ترکیب لاشه و تراکم لاکتوباسیل روده در فیل ماهی (Huso huso) جوان پرورشی به مدت 46 روز انجام گرفت. آزمایش با استفاده از طرح کاملاٌ تصادفی شامل سطوح صفر (شاهد)، 2 و 4 گرم پربیوتیک مانان‌الیگوساکارید به ازای هر کیلوگرم جیره در قالب سه تیمار با سه تکرار طراحی شد. آزمایش درون مخازن فایبرگلاس 2000 لیتری که با 900 لیتر آب پر شده بود انجام گرفت. تعداد 15 عدد فیل ماهی جوان با میانگین وزنی57/0± 89/46 گرم درون مخازن، ذخیره سازی و تا حد سیری تغذیه شدند. نتایج با استفاده از آنالیز رگرسیون و ضریب همبستگی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. با توجه به نتایج بدست آمده تفاوت معنی داری از نظر رشد و کارایی تغذیه در بین تیمارها وجود نداشت به طوری که فقط در سطح 4 گرم در کیلوگرم مانان الیگوساکارید تفاوت معنی داری از نظر غذای خورده شده به ازای هر ماهی مشاهده شد کمترین و بیشترین عملکرد رشد به ترتیب درسطح 4 و 2 گرم مانان‌الیگوساکارید در هر کیلوگرم جیره بود. از نظر بازماندگی تفاوت معنی داری در بین تیمارها مشاهده نگردید. یافته های آنالیز لاشه نشان داد که افزودن مانان الیگوساکارید به جیره در سطح 2 گرم در کیلوگرم باعث تفاوت معنی داری در مقدار چربی لاشه گردید. ولی در میزان پروتئین، خاکستر و رطوبت تفاوت معنی داری در بین تیمارها مشاهده نشد. تفاوت معنی داری در تعداد کل لاکتوباسیل های روده تیمار شاهد با تیمارهای آزمایشی مشاهده نگردید .نتایج مطالعه حاضر نشان داد که سطوح مختلف پربیوتیک مانان الیگوساکارید مورد مطالعه تأثیری بر افزایش عملکرد رشد و تغذیه در فیل ماهی جوان پرورشی ندارند و این پربیوتیک نمی تواند مکمل مناسبی برای جیره غذایی فیل ماهی باشد.
محمد خسروی زاده؛ جاسم غفله مرمضی؛ پریتا کوچنین؛ منصور نیک پی؛ ابراهیم رجب زاده؛ وحید یاوری؛ محمد رضا صحرائیان
دوره 10، شماره 1 ، فروردین 1390، ، صفحه 53-64
چکیده
این مطالعه به منظور بررسی اثر سطوح انرژی بر روی کارایی رشد و ضریب تبدیل غذایی و ترکیبات لاشه ماهی گطان Barbus xanthopterus در مرحله انگشت قدی، به مدت 8 هفته انجام شد. غذادهی با سه جیره نیمه خالص حاوی سه سطح انرژی 5/2، 3 و 5/3 کیلوکالری بر هر گرم و پروتئین یکسان 35 درصد در یک سیستم آب در گردش با دمای آب ( °C 46/0± 2/26 ) صورت گرفت. سه تکرار برای هر تیمار ...
بیشتر
این مطالعه به منظور بررسی اثر سطوح انرژی بر روی کارایی رشد و ضریب تبدیل غذایی و ترکیبات لاشه ماهی گطان Barbus xanthopterus در مرحله انگشت قدی، به مدت 8 هفته انجام شد. غذادهی با سه جیره نیمه خالص حاوی سه سطح انرژی 5/2، 3 و 5/3 کیلوکالری بر هر گرم و پروتئین یکسان 35 درصد در یک سیستم آب در گردش با دمای آب ( °C 46/0± 2/26 ) صورت گرفت. سه تکرار برای هر تیمار درنظر گرفته شد که در هرتکرار تعداد 15ماهی (بامتوسط وزن g22/0 ± 12/12) در مخازن فایبر گلاس مدور (300 لیتری) ذخیره سازی شد و ماهی ها در طول دوره غذادهی با توجه به میزان اشتهای آنها به مصرف غذا سه نوبت در روز غذادهی شدند. بهترین میزان شاخص افزایش وزن بدن (67/146گرم)، ضریب تبدیل غذایی(FCR) (21/2) و ضریب بازده پروتئین (31/1) و درصد نسبی استفاده از پروتئین خالص ( 69/34) و ضریب چاقی (26/1) در بین جیره های آزمایش شده مربوط به جیره 2، حاوی انرژی 3 کیلوکالری برهرگرم، می باشد. میزان شاخص احشا و شاخص کبدی بین تیمارهای مختلف اختلاف معنی داری نشان نداد (0.05<P). میزان رطوبت نهایی در ترکیبات بدن با افزایش میزان انرژی در جیره به طور معنی داری کاهش یافت (0.05˂P). اگرچه مقادیر نهایی چربی و پروتئین لاشه بین تیمارهای مختلف اختلاف معنی داری نشان نداد (0.05<P)، با این حال بیشترین میزان نشست چربی و پروتئین به ترتیب مربوط به جیره 3 و 2 بود. مقایسه بین اثر سطوح مختلف انرژی بر روی رشد، کاربرد غذا و ترکیبات بدن ماهی گطان نشان داد که انرژی قابل هضم 3 کیلوکالری بر هرگرم می تواند سطح انرژی مناسب در جیره برای این گونه در مرحله انگشت قدی باشد.
کریم گلشاهی؛ عبدالرحیم وثوقی؛ ابوالقاسم اسماعیلی فریدونی؛ ولی ا... جعفری شموشکی؛ علی اکبر پاسندی سیاقی
دوره 10، شماره 1 ، فروردین 1390، ، صفحه 78-86
چکیده
اثر شدت و طول دوره نوری در یک دوره 40 روزه بر روی رشد و بازماندگی میگوی سفید هندی (Fenneropenaeus indicus) انجام گرفت. بعد از سازگاری اولیه، میگوهای جوان سه ماهه با وزن اولیه 20/0±13/8 گرم در تانک‌های فایبرگلاسی با ظرفیت 300 لیتر با تراکم 12 عدد در هر تانک ذخیره شدند. با استفاده از لامپ‌های فلوئورسنت، شدت های نوری 50 و 1500 لوکس و فتوپریودهای 24 ساعت ...
بیشتر
اثر شدت و طول دوره نوری در یک دوره 40 روزه بر روی رشد و بازماندگی میگوی سفید هندی (Fenneropenaeus indicus) انجام گرفت. بعد از سازگاری اولیه، میگوهای جوان سه ماهه با وزن اولیه 20/0±13/8 گرم در تانک‌های فایبرگلاسی با ظرفیت 300 لیتر با تراکم 12 عدد در هر تانک ذخیره شدند. با استفاده از لامپ‌های فلوئورسنت، شدت های نوری 50 و 1500 لوکس و فتوپریودهای 24 ساعت روشنایی کامل ـ بدون تاریکی و 12 ساعت روشنایی ـ 12 ساعت تاریکی در چهار تیمار شامل: 50 لوکس با 24 ساعت روشنایی، 50 لوکس با 12 ساعت روشنایی، 1500 لوکس با 24 ساعت روشنایی و 1500 لوکس با 12 ساعت روشنایی مهیا شد. درجه حرارت و شوری آب در طول دوره آزمایش به‌ترتیب در محدوده بین 31-29 درجه سانتیگراد و 26-25 قسمت در هزار حفظ گردید. نتایج نشان داد بیشترین و کمترین مقادیر ضریب رشد ویژه به‌ترتیب در تیمارهای 50 لوکس با 24 ساعت روشنایی و 1500 لوکس با 24 ساعت روشنایی بدست آمده و اختلاف معنی‌داری در بین این دو تیمار مشاهده شد (0.05>P)، سپس تیمار 50 لوکس با 12 ساعت روشنایی، بهترین ضریب رشد ویژه را داشته هر چند که اختلاف معنی‌داری با سایر تیمارها نداشت (0.05<P). شدت و طول دوره‌های نوری به‌کار رفته در این مطالعه تاثیری بر میزان بازماندگی مرحله جوانی میگوی سفید هندی نداشت، در حالیکه بر روی رشد اثرات معنی دار نشان دادند. با توجه به این مطالعه، شدت نور 50 لوکس و طول دوره نوری متفاوت در محدوده 12 یا 24 ساعت روشنایی می‌تواند جهت دستیابی به میزان رشد بالاتر در میگوی سفید هندی پیشنهاد گردد.