مریم خانیان؛ نگین سلامات؛ علیرضا صفاهیه؛ عبدالعلی موحدی نیا
چکیده
بنزوآلفاپایرن (BaP)، آلاینده محیطی جهانی که در هوا، آب و رسوب وجود دارد،. BaP به راحتی از طریق تمام مسیرهای تماسی جذب شده و قادر به عبور از غشاء پلاسمایی بیشتر انواع سلول ها می باشد. تحقیق حاضر جهت مطالعه اثرات BaP بر ساختار بافتی کبد ماهی هامور معمولی Epinepheluscoioidesقرار گرفته در معرض غلظت های مختلف BaP صورت گرفت. برای این منظور 100 عدد ماهی هامور ...
بیشتر
بنزوآلفاپایرن (BaP)، آلاینده محیطی جهانی که در هوا، آب و رسوب وجود دارد،. BaP به راحتی از طریق تمام مسیرهای تماسی جذب شده و قادر به عبور از غشاء پلاسمایی بیشتر انواع سلول ها می باشد. تحقیق حاضر جهت مطالعه اثرات BaP بر ساختار بافتی کبد ماهی هامور معمولی Epinepheluscoioidesقرار گرفته در معرض غلظت های مختلف BaP صورت گرفت. برای این منظور 100 عدد ماهی هامور معمولی (میانگین وزنی 5±183 گرم و میانگین طولی 1±20 سانتیمتر) پس از طی 1 هفته سازش با شرایط آزمایشگاهی، به مدت 14 روز با غلظت های مختلف بنزوآلفاپایرن (2، 20 و 200 mg/kg) و به صورت درون صفاقی تزریق شدند. در روزهای 0، 2، 7 و 14 قطعاتی به ضخامت 5/. سانتیمتر از بافت کبد جهت مطالعات هیستوپاتولوژیک اخذ و در محلول فرمالین بافر %10 تثبیت شد. مقاطعی به ضخامت 5 میکرومتر از بافت ها تهیه گردیده و با رنگ هماتوکسیلین و ائوزین برای بررسی با میکروسکوپ نوری رنگ آمیزی شدند. در بافت کبد ماهیان گروه های کنترل و کنترل حلال ضایعه پاتولوژیکی مشاهده نشد. از جمله ضایعات بافتی ایجاد شده در طول دوره آزمایش می توان به واکوئولاسیون هپاتوسیت ها، افزایش مراکز ملانوماکروفاژی، اتساع فضای دیس و اتساع سینوزوئیدی، نکروز کانونی، هیپرتروفی سلول های کبدی، مرزنشینی هسته و دژنراسیون سلول های کبدی اشاره کرد. در تمام روزها شدت و وسعت ضایعات مشاهده شده، با افزایش غلظت افزایش می یافت. بیشترین آسیب های بافتی ایجاد شده در بافت کبد تیمار mg/kg200BaP در روز هفتم آزمایش مشاهده شد.
شهرام بذرافشان؛ نسرین سخایی؛ احمد سواری؛ بابک دوست شناس؛ عبدالعلی موحدی نیا
دوره 12، شماره 4 ، اسفند 1392، ، صفحه 1-10
چکیده
مایسیدها سخت پوستانی کوچک پلانکتونیک می باشند که دارای پراکنش جهانی اند و در محیطهای متنوع و اعماق مختلفی از دریاها زندگی می کنند. این مطالعه به منظور بررسی گونه های پلانکتونی میگوهای مایسید در سواحل ایرانی خلیج فارس (مصب بین رودخانه های اروند و بهمنشیر) از اسفند ماه 89 تا مهرماه 90 بصورت ماهانه انجام گردید. نمونه برداری با استفاده از ...
بیشتر
مایسیدها سخت پوستانی کوچک پلانکتونیک می باشند که دارای پراکنش جهانی اند و در محیطهای متنوع و اعماق مختلفی از دریاها زندگی می کنند. این مطالعه به منظور بررسی گونه های پلانکتونی میگوهای مایسید در سواحل ایرانی خلیج فارس (مصب بین رودخانه های اروند و بهمنشیر) از اسفند ماه 89 تا مهرماه 90 بصورت ماهانه انجام گردید. نمونه برداری با استفاده از تور پلانکتون با چشمه 300 میکرون و به روش کشش مورب از کف به سطح از 7 ایستگاه انجام گردید. طی این بررسی خصوصیات ریخت شناسی گونه Indomysis annandalei و گونه ای از جنس Rhopalophthalmus مورد بررسی قرار گرفت. همچنین در این تحقیق تراکم گونه های ذکر شده در ماهها و ایستگاههای مختلف محاسبه گردید. بیشترین تراکم مایسیدها در خرداد ماه به میزان 1±85/2 فرد در متر مکعب مشاهده شد.
شایان نادری؛ رحیم عبدی؛ محمد باقر نبوی؛ عبدالعلی موحدی نیا
دوره 12، شماره 4 ، اسفند 1392، ، صفحه 80-90
چکیده
برای انجام این تحقیق از هفته اول تا هفته چهارم پس از هچ در هر هفته 15 عدد لارو ماهی هامور معمولی (Epinephelus coioides) حاصل از تکثیر مصنوعی در ایستگاه تحقیقات ماهیان دریایی بندر امام خمینی (ره) نمونه‌برداری شد. نمونه‌ها در فرمالین 10 درصد فیکس شدند و براساس روش‌های متداول بافتی مورد پاساژ و قالب‌گیری قرار گرفتند. بعد از بلوک‌گیری، برش‌هایی ...
بیشتر
برای انجام این تحقیق از هفته اول تا هفته چهارم پس از هچ در هر هفته 15 عدد لارو ماهی هامور معمولی (Epinephelus coioides) حاصل از تکثیر مصنوعی در ایستگاه تحقیقات ماهیان دریایی بندر امام خمینی (ره) نمونه‌برداری شد. نمونه‌ها در فرمالین 10 درصد فیکس شدند و براساس روش‌های متداول بافتی مورد پاساژ و قالب‌گیری قرار گرفتند. بعد از بلوک‌گیری، برش‌هایی به ضخامت 5 تا 6 میکرون تهیه و به روش هماتوکسیلین - ائوزین H&E)) رنگ‌آمیزی شد و پس از آماده سازی نمونه ها بافتی با استفاده از میکروسکوپ نوری بررسی شدند.. نتایج بررسی نمونه‌ها با میکروسکوپ نوری نشان دهنده‌ی وجود سلول‌های اپیدرمی (یک تا سه لایه حاوی سلول‌های موکوسی) و لایه‌ی نازک درمی (بافت مزانشیم تمایز نیافته) در پوست لاروهای یک هفته‌ای بود. افزایش ضخامت لایه اپیدرم، سلول‌های موکوسی و مزانشیم تمایز نیافته در لاروهای دو هفته‌ای مشخص بود. افزایش بیشتر ضخامت لایه اپیدرم، تعداد و اندازه‌ی سلول‌های موکوسی و ضخامت درم در پوست قسمت‌های مختلف بدن لاروهای سه‌هفته‌ای و چهار‌هفته‌ای دیده شد. با توجه به اینکه پوست اولین لایه محافظتی بدن می‌باشد، و همچنین بازارپسندی بالای این ماهی نتایج این تحقیق می‌تواند در درمان بیماری‌های پوستی و بهره‌وری بیشتر پرورش لارو این ماهی به کار آید.
علی وابونیان؛ عبدالعلی موحدی نیا؛ علیرضا صفاهیه؛ سید علی اکبر هدایتی
دوره 12، شماره 3 ، آذر 1392، ، صفحه 26-32
چکیده
آلاینده‌هایی از قبیل فلزات سنگین اثرات نامطلوبی بر آبزیان و در نهایت انسان به عنوان مصرف کننده نهایی دارند. کادمیم یکی از فلزات سمی موجود در پساب صنایع مختلف می‌باشد. لذا بررسی اثرات این آلاینده بر آبزیان ضروری به نظر می‌رسد. در این تحقیق سمیت حاد فلز کادمیم روی ماهی شانک زرد باله (Acanthopagrus latus) در شرایط آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. ...
بیشتر
آلاینده‌هایی از قبیل فلزات سنگین اثرات نامطلوبی بر آبزیان و در نهایت انسان به عنوان مصرف کننده نهایی دارند. کادمیم یکی از فلزات سمی موجود در پساب صنایع مختلف می‌باشد. لذا بررسی اثرات این آلاینده بر آبزیان ضروری به نظر می‌رسد. در این تحقیق سمیت حاد فلز کادمیم روی ماهی شانک زرد باله (Acanthopagrus latus) در شرایط آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش‌ها به روش استاندارد طی 96 ساعت انجام شد. آزمایشات اولیه به منظور یافتن محدوده کشندگی با قرار دادن 6 عدد ماهی در داخل هر تانک با غلظت‌های 1/0، 1، 10 و 100 میلی گرم بر لیتر صورت گرفت. پس از تعیین محدوده کشندگی ماهی‌ها به طور تصادفی به 8 گروه 12 تایی با 3 تکرار تقسیم شدند. میانگین وزنی ماهی‌ها بین 100تا 120 گرم بود. یک گروه به عنوان شاهد و 8 گروه تحت تیمار در معرض غلظت‌های 15، 25، 35، 45، 55، 65،95 میلی گرم بر لیتر کادمیم کلراید قرار گرفتند. کلیه پارامترهای مهم فیزیکوشیمیایی آب نظیر pH، اکسیژن محلول و درجه حرارت اندازه گیری شد. داده‌ها با استفاده از برنامه نرم افزاری SPSS و روش تحلیل آماری Probit Analysis مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. مقدار LC50، حداکثر غلظت مجاز سمیت[1](MATC)، حداقل غلظت موثر[2] (LOEC) و غلظت بی تأثیر[3] (NOEC) برای ماهی شانک زرد باله پس از گذشت 96 ساعت به ترتیب 97/34، 497/3، 35 و 25 میلی گرم بر لیتر کادمیم کلراید به دست آمد.