علوم زیستی دریا
سید هاشم بیت علوی؛ حمید محمدی آزرم؛ میلاد منیعات
چکیده
در این مطالعه به جهت استفاده از پری‌بیوتیک‌ها به عنوان یکی از بهترین راهکارها برای حفظ سلامت آبزیان پرورشی و افزایش مقاومت آنها در برابر عوامل بیماریزا به جای آنتی‌بیوتیک‌ها، اثرات سطوح مختلف پری‌بیوتیک ایزومالتوالیگوساکارید بر عملکرد رشد، ترکیب بیوشیمیایی بدن و ایمنی ماهی جوان تیلاپیای قرمز (Oreochromis mossambicus × Oreochromis niloticus) مورد ...
بیشتر
در این مطالعه به جهت استفاده از پری‌بیوتیک‌ها به عنوان یکی از بهترین راهکارها برای حفظ سلامت آبزیان پرورشی و افزایش مقاومت آنها در برابر عوامل بیماریزا به جای آنتی‌بیوتیک‌ها، اثرات سطوح مختلف پری‌بیوتیک ایزومالتوالیگوساکارید بر عملکرد رشد، ترکیب بیوشیمیایی بدن و ایمنی ماهی جوان تیلاپیای قرمز (Oreochromis mossambicus × Oreochromis niloticus) مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور تعداد 300 قطعه ماهی تیلاپیای قرمز در 15 آکواریوم با حجم آبگیری100 لیتر در 5 تیمار با 3 تکرار به صورت تصادفی تقسیم شدند. تیمارهای آزمایشی به شرح تیمار شاهد: جیره غذایی پایه بدون ایزومالتوالیگوساکارید، تیمار اول: جیره غذایی حاوی 5/2 گرم ایزومالتوالیگوساکارید در هر کیلوگرم غذا، تیمار دوم: جیره غذایی حاوی 5 گرم ایزومالتوالیگوساکارید در هر کیلوگرم غذا، تیمار سوم: جیره غذایی حاوی 10 گرم ایزومالتوالیگوساکارید در هر کیلوگرم غذا، تیمار چهارم: جیره غذایی حاوی 20 گرم ایزومالتوالیگوساکارید در هر کیلوگرم بودند. لذا ماهیان سه بار در روز در حد سیری به مدت 8 هفته تغذیه شدند. نتایج نشان داد که پری‌بیوتیک ایزومالتوالیگوساکارید استفاده شده منجر به بهبود عملکرد رشد و تغذیه‌ای، ترکیبات بیوشیمیایی بدن و برخی شاخص‌های بیوشیمیایی سرم خون ماهی تیلاپیای قرمز شده است. همچنین شاخص‌های ایمنی موکوس ماهیان نیز تحت تاثیر استفاده از جیره‌های غذایی حاوی پری‌بیوتیک ایزومالتوالیگوساکارید بهبود پیدا کردند. تیمار سوم در بین تیمارهای آزمایشی بهترین عملکرد را از نظر مقدار وزن نهایی (31/0±4/13گرم)، ضریب تبدیل غذایی (02/0±02/1)، درصد پروتئین بدن (25/0±49/13)، پروتئین سرم خون (10/0±66/4 گرم در دسی-لیتر)، گلوبولین (02/0±23/3 گرم در دسی‌لیتر) و شاخص‌های ایمنی موکوس مانند پروتئین موکوس (05/1±29/20 میلی‌گرم در میلی‌لیتر)، ایمونوگلوبین(32/0±62/7 میلی‌گرم در میلی‌لیتر) و فعالیت لیزوزیم (24/0±14/9 واحد در میلی‌لیتر) نشان داد. لذا می‌توان نتیجه‌گیری نمود استفاده از پری‌بیوتیک ایزومالتوالیگوساکارید در سطح 1 درصد اثرات مطلوبی بر عملکرد ماهیان جوان تیلاپیای قرمز دارد.
علوم زیستی دریا
نرگس صارمی؛ سعید کیوان شکوه؛ سید محمد موسوی؛ حمید محمدی آزرم
چکیده
این مطالعه با هدف بررسی اثرات نانو سلنیوم (NSe) و ویتامین C (VC) بر رشد و شاخص های تغذیه ای و ترکیب بدن بچه ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) انجام شد. جیره های آزمایشی با سه سطح NSe (0، 5/0 و 1 میلی‌گرم بر کیلوگرم) و سه سطح VC (0، 500 و 1000 میلی‌گرم بر کیلوگرم) تهیه شدند: VC0NSe0 (شاهد): جیره غذایی پایه بدون مکمل NSe و VC، VC0NSe0.5: جیره غذایی پایه + 5/0 میلی‌گرم NSe در کیلوگرم ...
بیشتر
این مطالعه با هدف بررسی اثرات نانو سلنیوم (NSe) و ویتامین C (VC) بر رشد و شاخص های تغذیه ای و ترکیب بدن بچه ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) انجام شد. جیره های آزمایشی با سه سطح NSe (0، 5/0 و 1 میلی‌گرم بر کیلوگرم) و سه سطح VC (0، 500 و 1000 میلی‌گرم بر کیلوگرم) تهیه شدند: VC0NSe0 (شاهد): جیره غذایی پایه بدون مکمل NSe و VC، VC0NSe0.5: جیره غذایی پایه + 5/0 میلی‌گرم NSe در کیلوگرم جیره، VC0NSe1: جیره غذایی پایه + 1 میلی‌گرم NSe در کیلوگرم جیره، VC500NSe0: جیره غذایی پایه + 500 میلی‌گرم VC در کیلوگرم جیره، VC1000NSe0: جیره غذایی پایه + 1000 میلی‌گرم VC در کیلوگرم جیره، VC500NSe0.5: جیره غذایی پایه + 500 میلی‌گرم VC + 5/0 میلی‌گرم NSe در کیلوگرم جیره، VC1000NSe0.5: جیره غذایی پایه + 1000 میلی‌گرم VC + 5/0 میلی‌گرم NSe در کیلوگرم جیره، VC500NSe1: جیره غذایی پایه + 500 میلی‌گرم VC + 1 میلی‌گرم NSe در کیلوگرم جیره، VC1000NSe1: جیره غذایی پایه + 1000 میلی‌گرم VC + 1 میلی‌گرم NSe در کیلوگرم جیره. ماهی‌ها به طور تصادفی به 9 گروه آزمایشی (مخزن سه تایی) تقسیم شدند که یکی از جیره ها را به مدت هشت هفته دریافت کردند. نتایج نشان داد که ماهی‌های تغذیه شده با جیره‌های VC500NSe1 و VC500NSe0.5 نسبت به سایر تیمارها به طور معنی‌داری نرخ رشد ویژه بالاتری داشتند. کمترین ضریب تبدیل خوراک در تیمار VC1000NSe1 و بیشترین در گروه کنترل مشاهده شد. نتایج نشان می‌دهد که ترکیب NSe و VC اثرات مثبتی بر رشد و شاخص های تغذیه‌ای ماهی کپور معمولی داشته است. به طور کلی، جیره غذایی غنی شده با 500 میلی گرم VC و 1 میلی گرم نانوسلنیوم (VC500NSe1) برای افزایش رشد ماهی کپور معمولی توصیه می‌شود.
علوم زیستی دریا
مزدک عالی محمودی؛ حمید محمدی آزرم
چکیده
هدف این مطالعه بررسی پرورش ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) درسیستم بیوفلاک و تاثیر آن بر عملکرد رشد و ترکیب بیوشیمیایی لاشه بود. تعداد 750 عدد بچه ماهی با میانگین وزن 05/0±17 گرم بطور تصادفی میان 30 عدد تانک پلی‌اتیلنی با حجم تقریبی 250 لیتر آب تقسیم شدند. تیمارهای مطالعه حاضر شامل 3 سطح کربن به ازت (C/N) مختلف 15،20و 25 و سه سطح پروتئینی جیره غذایی ...
بیشتر
هدف این مطالعه بررسی پرورش ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) درسیستم بیوفلاک و تاثیر آن بر عملکرد رشد و ترکیب بیوشیمیایی لاشه بود. تعداد 750 عدد بچه ماهی با میانگین وزن 05/0±17 گرم بطور تصادفی میان 30 عدد تانک پلی‌اتیلنی با حجم تقریبی 250 لیتر آب تقسیم شدند. تیمارهای مطالعه حاضر شامل 3 سطح کربن به ازت (C/N) مختلف 15،20و 25 و سه سطح پروتئینی جیره غذایی شامل 25%،30% و 35% با سه تکرار برای هر تیمار در طی یک دوره 56 روزه بود. بیشترین ضریب تبدیل غذایی و همچنین کمترین درصد افزایش وزن و نرخ رشد ویژه در تیمار با پروتئین 35% و 25 C/N در مقایسه با تیمار شاهد مشاهده شد (05/0>P). میزان درصد پروتئین لاشه در تیمارهای بیوفلاک با تیمار شاهد فاقد اختلاف معنی‌دار بود (05/0<P). از طرفی کمترین درصد چربی لاشه در تیمار شاهد بدست آمد که اختلاف معنی داری با برخی تیمارها داشت (05/0>P). بیشترین میزان درصد خاکستر لاشه در تیمار پروتئین 35% و نسبت 25C/N بوده که با تیمار شاهد دارای اختلاف معنی‌دار بود (05/0>P). همچنین بیشترین میزان درصد رطوبت لاشه در تیمار شاهد بوده که با تیمار پروتئین 25% با 25C/N ، تیمار پروتئین30% با 20 C/N و تیمار پروتئین 35% با 25 C/N دارای اختلاف معنی‌دار بود (05/0>P). نتایج مطالعه حاضر نشان دهنده توانایی پرورش ماهی کپور معمولی در سیستم بیوفلاک با پروتئین 25 درصد و نسبت کربن به ازت 15 الی 20 بود.
علوم زیستی دریا
مریم سلیمی بنی؛ ابراهیم رجب زاده قطرمی؛ حمید محمدی آذرم؛ سید مهدی حسینی
چکیده
چکیدهدرسیستمهای پرورشی نیمه متراکم و متراکم، میگو جهت رشد و نمو علاوه برغذاهای طبیعی موجود دراستخر، به غذای کاملی که بتواند تمام احتیاجات غذایی موجود را فراهم نماید نیازمند است. این بررسی برروی 6 استخر در مزارع پرورشی میگوی چوئبده آبادان به مدت 7 ماه با دو جیره متفاوت وارداتی گلدکوین و داخلی بیضای شیراز از تغذیه شدند. نمونه برداری ...
بیشتر
چکیدهدرسیستمهای پرورشی نیمه متراکم و متراکم، میگو جهت رشد و نمو علاوه برغذاهای طبیعی موجود دراستخر، به غذای کاملی که بتواند تمام احتیاجات غذایی موجود را فراهم نماید نیازمند است. این بررسی برروی 6 استخر در مزارع پرورشی میگوی چوئبده آبادان به مدت 7 ماه با دو جیره متفاوت وارداتی گلدکوین و داخلی بیضای شیراز از تغذیه شدند. نمونه برداری در مرحله استارتر با میانگین وزنی 35/0±25/2، رشد با میانگین وزنی 41/1±9 و پایانی با میانگین وزنی 41/1±16 انجام شد. نتایج نشان داد در شاخص‌های رشد دو جیره غذایی هیچ اختلاف معناداری دیده نشد (05/0P) و خاکستر در مرحله رشد در میگوی تغذیه شده با جیره بیضا بیشتر از گلدکوئین، اختلاف معنادار بود (05/0>P)، در سایر مراحل بین پروتئین خام، لیپید خام و خاکستر اختلاف معنی دار مشاهده نشد(05/0