علوم زیستی دریا
مریم خرم آبادی؛ آی ناز خدانظری؛ ابراهیم رجب زاده قطرمی
چکیده
در این مطالعه تاثیر پوشش کیتوزان و آلژینات غنی شده با اسید گالیک بر روی کیفیت و ماندگاری فیله کپور معمولی (Cyprinus carpio) طی 12 روز نگهداری در یخچال مورد بررسی قرار گرفت. تیمارها شامل گروه 1) شاهد، 2) کیتوزان، 3) آلژینات، 4) آلژینات-کیتوزان ، 5) آلژینات- اسید گالیک، 6) کیتوزان- اسید گالیک و 7) آلژینات-کیتوزان-اسید گالیک بود. مقایسه بار باکتریهای ...
بیشتر
در این مطالعه تاثیر پوشش کیتوزان و آلژینات غنی شده با اسید گالیک بر روی کیفیت و ماندگاری فیله کپور معمولی (Cyprinus carpio) طی 12 روز نگهداری در یخچال مورد بررسی قرار گرفت. تیمارها شامل گروه 1) شاهد، 2) کیتوزان، 3) آلژینات، 4) آلژینات-کیتوزان ، 5) آلژینات- اسید گالیک، 6) کیتوزان- اسید گالیک و 7) آلژینات-کیتوزان-اسید گالیک بود. مقایسه بار باکتریهای مزوفیل هوازی و سرمادوست نمونه شاهد و تیمار شده فیلههای ماهی نشان داد که بیشترین میزان بار باکتری مزوفیل هوازی و سرمادوست مربوط به نمونه شاهد به ترتیب Log10CFU /g 8/91، 8/47 و کمترین میزان مربوط به نمونه غوطهور شده در محلول پوشش کیتوزان-آلژینات غنی شده با اسید گالیک به ترتیب Log10CFU /g 7/22، 7/12 بود مقادیر تیوباربیتوریک اسید، اسیدهای چرب، بازهای ازته فرار، pH فیلههای پوشش داده شده با آلژینات-کیتوزان غنی شده با اسید گالیک، به ترتیب برابر 0/21 میلی گرم مالون آلدهید درکیلوگرم بافت ماهی، 3/91 درصد اولئیک اسید، 25/24 و 7/28 mgN/100g بود که به طور معنی داری کمترین مقدار از نظر شاخص های ذکر شده را نسبت به سایر تیمارها داشتند (P0<05). نتایج نشان داد که آنالیز میکروبی، مقدار بارهای ازته فرار و مقدار pH در تیمارهای پوشش داه شده با آلژینات درمقایسه با نمونه شاهد، در پایان دوره نگهداری تفاوت معنی داری(P0<05) نشان نداد. در حالی که نتایج تیوباربیتوریک اسید، اسید چرب آزاد و ارزیابی حسی نشان داد که فیلههای تیمار شده با آلژینات در مقایسه با نمونه شاهد دارای امتیاز بالاتری بودند. پوشش آلژینات و کیتوزان غنی شده با اسید گالیک، فعالیت ضد میکروبی و آنتی اکسیدانی بیشتری را نسبت به سایر پوشش ها در طول دوره نگهداری نشان داد. بنابراین برای افزایش ماندگاری و به تاخیر انداختن فساد ماهی کپور معمولی در طول دوره نگهداری در یخچال، پوشش کیتوزان و آلژینات غنی شده با اسید گالیک به مدت 3 روز بیشتر موثرتر است.
علوم زیستی دریا
حکیمه فرطوسی؛ ابراهیم رجب زاده؛ آی ناز خدانظری؛ حسین پاشا زانوسی
چکیده
شرایط اسیدی و بازی فراوردهای غذایی دریایی بر کیفیت محصولات و مدت زمان نگهداری آنها در حالت مطلوب اثرگذار است.در تحقیق حاضر تاثیر سطوح مختلف آب لیموترش ایرانی بر روی ویژگیهای، بیوشیمیایی، میکروبی و ارگانولپتیک میگو وانامی به مدت 60 روز در دمای فریزر مورد بررسی قرار گرفت. پارامترهای بیوشیمیایی TVB-N، TBA، FFA و pH و ویژگیهای ارگانولپتیک ...
بیشتر
شرایط اسیدی و بازی فراوردهای غذایی دریایی بر کیفیت محصولات و مدت زمان نگهداری آنها در حالت مطلوب اثرگذار است.در تحقیق حاضر تاثیر سطوح مختلف آب لیموترش ایرانی بر روی ویژگیهای، بیوشیمیایی، میکروبی و ارگانولپتیک میگو وانامی به مدت 60 روز در دمای فریزر مورد بررسی قرار گرفت. پارامترهای بیوشیمیایی TVB-N، TBA، FFA و pH و ویژگیهای ارگانولپتیک در تیمارهای شاهد (بدون افزودن آب لیمو ترش)، تیمار 1 با یک درصد ، تیمار 2 با دو درصد و تیمار 3 با سه درصد آب لیمو ترش در روزها 0، 16، 32، 48 و 60 مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد پارامترهای pH، FFA، TBA و TVB-N در هر 4 تیمار با افزایش زمان نگهداری روندی افزایشی نشان دادند اما مقدار این پارامترها با افزایش سطح آب لیمو، کاهش معنیداری پیدا کرد و در تیمار حاوی 3 درصد آب لیمو کمترین میزان را داشت(05/0>P). در انتهای دورهی نگهداری (روز60 نگهداری) با افزایش سطح آب لیمو، امتیاز داده شده به طعم، بو و رنگ میگوها از کیفیت مطلوبتری برخوردار بود(05/0P< ). در روز 60، تیمار 2 درصد آب لیمو بالاترین بیشترین امتیاز و تیمار شاهد کمترین امتیاز داده شده به طعم را داشت(05/0P< ) در مقادیر 1، 2 و 3 درصد آب لیمو ترش ماندگاری میگو در روز ۱۲ تفاوت داشت(05/0P<) و تیمار حاوی 3 درصد آب لیمو بالاترین کیفیت را نشان داد. در خصوص پارامترهای حسی نظیر، طعم، مزه و بو، تیمار 2 درصد آب لیمو بالاترین کیفیت را نشان داد(05/0P< ). با توجه نتایج می توان از آب لیمو، به عنوان افزودنی مناسب به منظور افزایش ماندگاری میگو و حفظ کیفیت و طعم آن استفاده کرد
محمدرضا صحرائیان؛ وحید یاوری؛ جاسم غفله مرمضی؛ ابراهیم رجب زاده؛ حسین پاشا زانوسی
دوره 10، شماره 4 ، دی 1390، ، صفحه 22-33
چکیده
به منظور تعیین سطح مناسب پروتئین و انرژی ماهی شانک زرد باله (Acanthopagrus latus) در مراحل انگشت قدی آزمایشی براساس طرح فاکتوریل برای سه سطح پروتئین خام(45,55،65درصد) و سه سطح انرژی(20،22،24کیلو ژول بر گرم) طراحی گردید. در طی این فرآیند 9جیره آماده شد که در سه تکرار بر روی 540 قطعه بچه ماهی انگشت قد شانک زرد باله به وزن اولیه 2.1± 12 گرم که در تانک 300 لیتری ...
بیشتر
به منظور تعیین سطح مناسب پروتئین و انرژی ماهی شانک زرد باله (Acanthopagrus latus) در مراحل انگشت قدی آزمایشی براساس طرح فاکتوریل برای سه سطح پروتئین خام(45,55،65درصد) و سه سطح انرژی(20،22،24کیلو ژول بر گرم) طراحی گردید. در طی این فرآیند 9جیره آماده شد که در سه تکرار بر روی 540 قطعه بچه ماهی انگشت قد شانک زرد باله به وزن اولیه 2.1± 12 گرم که در تانک 300 لیتری ذخیره شده و روزانه 2 بار در حد سیری تغذیه می شدند، موردآزمایش قرار گرفت. در نهایت طی 8 هفته پرورش نتایجی به قرار زیر به دست آمد. درصد بازماندگی تحت تاثیر سطوح مختلف انرژی و پروتئین قرار نداشت (05/0P<). میانگین رشد نهایی، نرخ رشد ویژه و کارایی غذایی تحت تاثیر سطوح مختلف پروتئین تغییر کرد(05/0P<). میزان ابقای پروتئین باافزایش میزان انرژی افزایش معنی داری را نشان می دادند (05/0P>). سطوح مختلف انرژی و پروتئین بر روی میزان کارائی پروتئین و شاخص کبدی ( HSI) بی تاثیر بود(05/0P>). .با افزایش میزان انرژی در سطوح ثابت پروتئین، میزان ابقای پروتئین و کارائی پروتئین از سطح 20 تا 24 کیلوژول بر گرم افزایش می یافت.سطوح مختلف پروتئین و انرژی بر روی ترکیبات بدن از جمله رطوبت وخاکستر موثر بود (05/0P<) ولی هیچ کدام از دو فاکتور ذکر شده روی سطوح مختلف پروتئین لاشه تاثیری نداشتند (05/0P>) با افزایش میزان چربی جیره بر محتوای چربی لاشه افزوده می شد (05/0P<). در نهایتا از بررسی نتایج حاصل از پارامتر های رشد، تغدیه وآنالیزلاشه سطح مطلوب پروتئین ،انرژی و نسبت P/E برای گونه شانک باله زرد به ترتیب47/57-20/56 درصد، 56/24-9/21کیلو ژول بر گرم و95/25- 15/23 میلی گرم بر کیلو ژول محاسبه گردید.
محمد خسروی زاده؛ جاسم غفله مرمضی؛ پریتا کوچنین؛ منصور نیک پی؛ ابراهیم رجب زاده؛ وحید یاوری؛ محمد رضا صحرائیان
دوره 10، شماره 1 ، فروردین 1390، ، صفحه 53-64
چکیده
این مطالعه به منظور بررسی اثر سطوح انرژی بر روی کارایی رشد و ضریب تبدیل غذایی و ترکیبات لاشه ماهی گطان Barbus xanthopterus در مرحله انگشت قدی، به مدت 8 هفته انجام شد. غذادهی با سه جیره نیمه خالص حاوی سه سطح انرژی 5/2، 3 و 5/3 کیلوکالری بر هر گرم و پروتئین یکسان 35 درصد در یک سیستم آب در گردش با دمای آب ( °C 46/0± 2/26 ) صورت گرفت. سه تکرار برای هر تیمار ...
بیشتر
این مطالعه به منظور بررسی اثر سطوح انرژی بر روی کارایی رشد و ضریب تبدیل غذایی و ترکیبات لاشه ماهی گطان Barbus xanthopterus در مرحله انگشت قدی، به مدت 8 هفته انجام شد. غذادهی با سه جیره نیمه خالص حاوی سه سطح انرژی 5/2، 3 و 5/3 کیلوکالری بر هر گرم و پروتئین یکسان 35 درصد در یک سیستم آب در گردش با دمای آب ( °C 46/0± 2/26 ) صورت گرفت. سه تکرار برای هر تیمار درنظر گرفته شد که در هرتکرار تعداد 15ماهی (بامتوسط وزن g22/0 ± 12/12) در مخازن فایبر گلاس مدور (300 لیتری) ذخیره سازی شد و ماهی ها در طول دوره غذادهی با توجه به میزان اشتهای آنها به مصرف غذا سه نوبت در روز غذادهی شدند. بهترین میزان شاخص افزایش وزن بدن (67/146گرم)، ضریب تبدیل غذایی(FCR) (21/2) و ضریب بازده پروتئین (31/1) و درصد نسبی استفاده از پروتئین خالص ( 69/34) و ضریب چاقی (26/1) در بین جیره های آزمایش شده مربوط به جیره 2، حاوی انرژی 3 کیلوکالری برهرگرم، می باشد. میزان شاخص احشا و شاخص کبدی بین تیمارهای مختلف اختلاف معنی داری نشان نداد (0.05<P). میزان رطوبت نهایی در ترکیبات بدن با افزایش میزان انرژی در جیره به طور معنی داری کاهش یافت (0.05˂P). اگرچه مقادیر نهایی چربی و پروتئین لاشه بین تیمارهای مختلف اختلاف معنی داری نشان نداد (0.05<P)، با این حال بیشترین میزان نشست چربی و پروتئین به ترتیب مربوط به جیره 3 و 2 بود. مقایسه بین اثر سطوح مختلف انرژی بر روی رشد، کاربرد غذا و ترکیبات بدن ماهی گطان نشان داد که انرژی قابل هضم 3 کیلوکالری بر هرگرم می تواند سطح انرژی مناسب در جیره برای این گونه در مرحله انگشت قدی باشد.