علوم زیستی دریا
امین اوجی فرد؛ احمد شادی؛ الهه فاتح؛ سیدجواد حسینی
چکیده
خانواده شوورت ماهیان (Sillaginids) از راسته سوف ماهی سانان (Perciformes)، نامزد مناسبی برای آبزی پروری در مناطق مصبی و کم عمق به شمار می روند. این خانواده دارای دست کم سه گونه در آبهای خلیج فارس می باشد. بررسی ژنتیکی گونه غالب این خانواده، شوورت ماهی نقره ای Sillago sihama با استفاده از ژن COI مورد ارزیابی قرار گرفت. در این بررسی، تعداد 10 نمونه از گونه مورد ...
بیشتر
خانواده شوورت ماهیان (Sillaginids) از راسته سوف ماهی سانان (Perciformes)، نامزد مناسبی برای آبزی پروری در مناطق مصبی و کم عمق به شمار می روند. این خانواده دارای دست کم سه گونه در آبهای خلیج فارس می باشد. بررسی ژنتیکی گونه غالب این خانواده، شوورت ماهی نقره ای Sillago sihama با استفاده از ژن COI مورد ارزیابی قرار گرفت. در این بررسی، تعداد 10 نمونه از گونه مورد نظر از سواحل هر یک از استان های بوشهر و هرمزگان صید، شناسایی ریخت شناختی و بررسی ملکولی گردید. استخراج DNA با استفاده از روش اصلاح شدهCTAB انجام شد. جهت انجام واکنش های زنجیره ای پلیمراز از آغازگرهای جهانیFISH F1 وFISH R1 استفاده گردید. نتایج حاصل از تعیین توالی نشان داد که قطعه تکثیر شده، ٦۲٧ جفت باز طول دارد. نتایج BLAST نشان دهنده همانندی بالا به گونه شوورت ماهی نقره ای بود، بنابراین داده های ملکولی منبطق بر رده بندی ریخت شناختی این گونه بود. فاصله ژنتیکی کلی بین نمونه های دو ناحیه مذکور بر اساس Kimura 2- parameter، با استفاده از نرم افزار مگا ٠۲/٠ گردید. ترسیم درخت فیلوژنتیکی به روش پیوند همجواری (NJ) در مقابل برون گونه (Acanthopagrus latus) نشان داد نمونه های دو استان از همدیگر قابل تفکیک نیستند. با توجه به نتایج بدست آمده ، نمونه های بررسی شده دارای تبادل ژنی بالا هستند و تمایز بالایی میان دو استان هرمزگان و بوشهر ندارند. بنابراین درباره گونه شوورت ماهی نقره ای نمی توان دو جمعیت مجزا را بر اساس داده های این بررسی در نظر گرفت.
علوم زیستی دریا
هدایت یاورمقدم؛ حسین ذوالقرنین؛ محمدعلی سالاری علی آبادی؛ سعید کیوان شکوه؛ محمد مدرسی
چکیده
در این مطالعه به منظور بررسی تنوع ژنتیکی جمعیت‌‌های ماهی مرکب ببری در دو منطقه بندرعباس و بوشهر با استفاده از 6 جفت از نشانگرهای ملکولی میکروستلایت، تعداد 51 نمونه از مناطق بندرعباس و بوشهر جمع آوری و مقداری از بازوی (تانتاکول) هر نمونه در الکل اتیلیک 96 درصد قرارداده شد و به آزمایشگاه بیوتکنولوژی دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر منتقل ...
بیشتر
در این مطالعه به منظور بررسی تنوع ژنتیکی جمعیت‌‌های ماهی مرکب ببری در دو منطقه بندرعباس و بوشهر با استفاده از 6 جفت از نشانگرهای ملکولی میکروستلایت، تعداد 51 نمونه از مناطق بندرعباس و بوشهر جمع آوری و مقداری از بازوی (تانتاکول) هر نمونه در الکل اتیلیک 96 درصد قرارداده شد و به آزمایشگاه بیوتکنولوژی دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر منتقل گردید.DNA ژنومی به روش CTABیک درصد استخراج و کمیت وکیفیت DNA استخراجی با استفاده از روش اسپکتوفتومتر و الکتروفورز ژل آگاروز یک درصد تعیین گردید. واکنش زنجیره ای پلی مراز با استفاده از 6 جفت آغازگر ریزماهواره ای انجام گرفت و محصولات PCR روی ژل اکریل آمید 8 درصد الکتروفورز و با نیترات نقره رنگ آمیزی گردید که 4 جفت از پرایمرها پلی مورف و 2 جفت مونومورف بودند. پس از شمارش و اندازه گیری آلل ها، پارامترهای ژنتیک جمعیت با استفاده از نرم افزارهای Arlequin وGenAlex محاسبه و رابطه فیلوژنیکی بین نمونه ها با استفاده از نرم افزار TFPGA رسم گردید. نتایج بدست آمده نشان داد که میزان فاصله ژنتیکی و شباهت ژنتیکی بین مناطق به ترتیب 282/0 و 754/0 می‌باشد و میزان تمایز ژنتیکی پایین 031/0 بین مناطق مشاهده گردید. یافته های حاصل از این پژوهش نشان از تنوع ژنتیکی پایین اما معنی دار بین جمعیت های مورد مطالعه دارد و احتمالاً ماهی مرکب ببری دارای دو جمعیت می باشد. این یافته ها اطلاعات مفیدی را جهت حفاظت و مدیریت این گونه در خلیج فارس فراهم می کند.
غلام مرادی؛ نصیر نیامیمندی؛ محمدجواد شعبانی
دوره 11، شماره 4 ، اسفند 1391، ، صفحه 32-45
چکیده
تحقیق در خصوص تخمین توده زنده و تراکم میگوی ببری‌سبز (Penaeus semisulcatus ) در ماههای تیر و مرداد و قبل از شروع فصل صید میگو در آبهای استان بوشهر طی سال‌های 1383 تا 1385 اجرا گردید. در گشت‌های انجام شده در تابستان هر سال ( ماههای تیر و مرداد )، بیشترین میزان صید بر واحد تلاش صیادی (CPUE) مربوط به منطقه جنوبی ( بوشهر تا مطاف ) آبهای استان بوشهر بوده ...
بیشتر
تحقیق در خصوص تخمین توده زنده و تراکم میگوی ببری‌سبز (Penaeus semisulcatus ) در ماههای تیر و مرداد و قبل از شروع فصل صید میگو در آبهای استان بوشهر طی سال‌های 1383 تا 1385 اجرا گردید. در گشت‌های انجام شده در تابستان هر سال ( ماههای تیر و مرداد )، بیشترین میزان صید بر واحد تلاش صیادی (CPUE) مربوط به منطقه جنوبی ( بوشهر تا مطاف ) آبهای استان بوشهر بوده است. از اواسط فصل صید میگو تا انتهای آن، به تدریج میزان CPUEدر منطقه شمالی افزایش مییافت. بر اساس محاسبات انجام شده جهت تخمین توده زنده میگو در منطقه جنوبی آبهای استان، در سال‌های 83، 84 و 85 میزان توده زنده اولیه میگو به ترتیب 674، 1024 و 873 تن برآورد گردید. درصد میگوی ببری‌سبز در ساحل آوری تجاری طی سال‌های 1383، 84 و 85 به ترتیب 77، 75 و 86 درصد بود. مطالعه بر روی تراکم میگو در آبهای استان بوشهر نشان میدهد که میگوهای ببری سبز از حوزه جنوبی آبهای استان بوشهر وارد صیدگاههای استان شدهاند. در این میان مناطق مطاف، نخیلو، رأس خان و رود مند را میتوان محل ظهور اولیه گلههای میگویببری سبز محسوب نمود. همچنین میزان تراکم از نظر عمق صیدگاه، نشان میدهد که در هفته اول تیرماه، اعماق بالای 10 متر و در مرداد ماه 30-20 متر دارای بیشترین میزان CPUE و تراکم بوده اند.
علوم زیستی دریا
معصومه محمودی؛ علیرضا صفاهیه؛ یدالله نیک پور؛ کمال غانمی
دوره 11، شماره 1 ، فروردین 1391، ، صفحه 58-67
چکیده
این مطالعه به منظور تعیین غلظت هیدروکربن های آروماتیک چند حلقه ای در آب دریا در مناطق جزر و مدی بوشهر در سال 1387 در ماههای مرداد و بهمن و مقایسه آن با استانداردهای جهانی و مطالعات انجام شده در سایر نقاط دنیا انجام شد. 5 ایستگاه مختلف در طول ساحل بوشهر انتخاب و از هر ایستگاه سه نمونه آب دریا برداشته شد. پس از استخراجPAHs نمونه ها توسط حلال ...
بیشتر
این مطالعه به منظور تعیین غلظت هیدروکربن های آروماتیک چند حلقه ای در آب دریا در مناطق جزر و مدی بوشهر در سال 1387 در ماههای مرداد و بهمن و مقایسه آن با استانداردهای جهانی و مطالعات انجام شده در سایر نقاط دنیا انجام شد. 5 ایستگاه مختلف در طول ساحل بوشهر انتخاب و از هر ایستگاه سه نمونه آب دریا برداشته شد. پس از استخراجPAHs نمونه ها توسط حلال هگزان، این ترکیبات توسط دستگاه(Knauer)HPLC آنالیز و اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد غلظت tPAHs در آب ایستگاههای مورد مطالعه در مرداد ماه به ترتیب در ایستگاههای رافائل، شغاب، آب شیرین کن، لیان و هلیله، 0/31، 8/20، 0/4، 6/17 و 3/12 میکروگرم بر لیتر بوده است. در بهمن ماه مقدار tPAHsبه ترتیب ایستگاههای فوق الذکر 4/38، 0/23، 4/5، 3/19 و2/17 میکروگرم بر لیتر بوده است. غلظت tPAHs در ایستگاههای مورد مطالعه اختلاف معنی دار آماری بین ماههای مرداد و بهمن نداشته است. غلظت tPAHs درایستگاههای مورد مطالعه تفاوت معنی دارآماری داشته است(05/0P<). ایستگاه رافائل بیشترین و آب شیرین کن کمترین مقدار tPAHs را دارا بوده اند. در میان ترکیباتtPAHs ، فنانترن بیشترین غلظت و نفتالن کمترین غلظت را داشته است. غلظت tPAHsدر آب سواحل بوشهر نسبت به سایر مناطق جهان بیشتر بوده است. همچنین مقدار ترکیبات آنتراسن، فنانترن، پایرن و فلورانتناز مقدار رهنمودی محیط زیست کانادا بیشتر بوده است. غلظت PAHs سرطانزا در مقایسه با PAHs غیرسرطانزا بسیار ناچیز بوده است. با توجه به آلودگی PAHs در آبهای ساحل بوشهر، نظارت دقیقتر بر کنترل و کاهش ورود نفت و فاضلاب به آب های ساحلی و همچنین پایش مداوم ترکیبات PAHsدر منطقه پیشنهاد می شود.