علوم زیستی دریا
حنان آلبوخنفر؛ ابراهیم رجب زاده قطرمی؛ آیناز خدانظری
چکیده
در این مطالعه تاثیر روش های پخت و پیش پخت بر فاکتورهای کیفی و حسی میگوی پا سفید غربی پرورشی (Litopenaeus vannamei) با پوست و بدون پوست طی ۱۶ روز نگهداری در دمای ۱۸- درجه ی سانتی گراد با اندازه گیری میزان اسیدهای چرب آزاد، شاخص های pH، تیوباربیتوریک اسید(TBARS)، بازهای ازته ی فرار(TVB-N) و فاکتورهای حسی مانند بافت، بو، طعم و پذیرش کلی مورد ارزیابی قرار ...
بیشتر
در این مطالعه تاثیر روش های پخت و پیش پخت بر فاکتورهای کیفی و حسی میگوی پا سفید غربی پرورشی (Litopenaeus vannamei) با پوست و بدون پوست طی ۱۶ روز نگهداری در دمای ۱۸- درجه ی سانتی گراد با اندازه گیری میزان اسیدهای چرب آزاد، شاخص های pH، تیوباربیتوریک اسید(TBARS)، بازهای ازته ی فرار(TVB-N) و فاکتورهای حسی مانند بافت، بو، طعم و پذیرش کلی مورد ارزیابی قرار گرفتند. پخت و پیش پخت میگوی پا سفید غربی به روش آب پز انجام شد، به این صورت که میگوها در دمای ۸۰ درجه ی سانتی گراد به مدت ۵ دقیقه به منظور پخت و ۳ دقیقه به منظور پیش پخت حرارت داده شدند. بررسی فاکتورهای فیزیکی و شیمیایی نشان داد که به ترتیب کمترین و بیشترین مقدار برای شاخص تیوباربیتوریک اسید تیمار خام با پوست و پخت بدون پوست، برای شاخص pH تیمار خام بدون پوست و پخت بدون پوست، برای شاخصTVB-N تیمار خام با پوست و پخت بدون پوست و برای شاخص FFA تیمار پخت بدون پوست و خام بدون پوست بود. بررسی شاخص های حسی نشان داد که حرارت دهی باعث حفظ شاخص های کیفی در طول دوره ی نگهداری می شود.کلمات کلیدی: پیش پخت، پخت کامل، Litopenaeus vannamei، شاخص های کیفی
علوم زیستی دریا
زهرا معصومی؛ محمد ذاکری؛ سید محمد موسوی؛ وحید یاوری
چکیده
در مطالعه حاضر اثر سطوح مختلف پروتئین جیره غذایی و شوری آب بر شاخص‌های سلولی همولنف میگوی پا سفید غربی (Litopenaeus vannamei) جوان مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور تعداد 350 قطعه میگو با متوسط وزن و طول اولیه 18/0±55/5 گرم و 15/0±81/8 سانتی‌متر، در 27 مخزن بتنی با ظرفیت 10 تن آب (طول: cm 600، عرض: cm 170 و ارتفاع: cm 100) توزیع گردیدند. تیماربندی براساس طرح ماتریکس ...
بیشتر
در مطالعه حاضر اثر سطوح مختلف پروتئین جیره غذایی و شوری آب بر شاخص‌های سلولی همولنف میگوی پا سفید غربی (Litopenaeus vannamei) جوان مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور تعداد 350 قطعه میگو با متوسط وزن و طول اولیه 18/0±55/5 گرم و 15/0±81/8 سانتی‌متر، در 27 مخزن بتنی با ظرفیت 10 تن آب (طول: cm 600، عرض: cm 170 و ارتفاع: cm 100) توزیع گردیدند. تیماربندی براساس طرح ماتریکس (3×3) شامل سه سطح شوری (ppt 35-32 و 15-12، 3-0) در سه سطح پروتئین جیره غذایی (45 و 35، 25%) طراحی شد. غذادهی 4 بار در روز در حد سیری به مدت 56 روز انجام گردید. در پایان، پارامترهای سلولی شامل: شمارش تعداد کل و تفریقی هموسیت‌ها مورد سنجش قرار گرفت. براساس نتایج، مطلوب‌ترین سطح پروتئین جیره غذایی در تعداد کل هموسیت‌ها و سلول‌های گرانولوسیت، 35% و شوری ppt 35-32 مشاهده شد و با عوامل متغیر ارتباط مستقیم داشت. هر چند که تعداد سلول‌های سمی‌گرانولوسیت ارتباط عکس را نشان داد (05/0P≤) و همچنین در تعداد سلول‌های هیالونوسیت اثر معنی‌داری نداشتند. بدین ترتیب براساس نتایج کسب شده، سطح 35% پروتئین جیره غذایی جهت تغذیه این گونه مناسب‌تر می‌باشد. علاوه بر این، با توجه به استرسی که گونه پا سفید غربی در آب‌های شیرین و لب‌شور متحمل می‌شود، بهترین میزان شوری آب ppt 35-32 بوده و به عنوان مطلوب‌ترین شوری آب جهت پرورش میگوی پا سفید غربی توصیه می‌گردد.
علوم زیستی دریا
علی ارشدی؛ وحید یاوری؛ امین اوجی فرد؛ سید محمد موسوی
چکیده
در این پژوهش تأثیر استفاده از چهار سطح نوکلئوتید ( 0، 2/0، 4/0 و 6/0 درصد) جیره غذایی بر رشد و برخی شاخص های بیوشیمیایی همولنف مولد میگوی سفیدغربی (Litopenaeus vannamei) در چهار تیمار آزمایشی (هر یک دارای سه تکرار) بررسی شد.نمونه گیری همولنف طی 3 مرحله یعنی ابتدای دوره (قبل شروع تغذیه)، 21 روز (قبل از قطع پایه چشمی) و 30 روز (9 روز پس از قطع پایه چشمی) پس از ...
بیشتر
در این پژوهش تأثیر استفاده از چهار سطح نوکلئوتید ( 0، 2/0، 4/0 و 6/0 درصد) جیره غذایی بر رشد و برخی شاخص های بیوشیمیایی همولنف مولد میگوی سفیدغربی (Litopenaeus vannamei) در چهار تیمار آزمایشی (هر یک دارای سه تکرار) بررسی شد.نمونه گیری همولنف طی 3 مرحله یعنی ابتدای دوره (قبل شروع تغذیه)، 21 روز (قبل از قطع پایه چشمی) و 30 روز (9 روز پس از قطع پایه چشمی) پس از شروع تغذیه با جیره های غذایی هر تیمار صورت گرفت. در طی دوره آزمایش دما (24/1± 79/27 درجه سانتیگراد)، اکسیژن محلول (41/0± 78/5 میلی گرم در لیتر)، شوری (1/3± 82/31 ppt) و pH (18/0± 9/7) آب تیمارهای آزمایشی روزانه بررسی و ثبت شد. شاخص های بیوشیمیایی همولنف مولدین آزمایشی از جمله گلوکز، کلسترول، تری گلیسرید، کلسیم، آلبومین، پروتئین کل، HDL و LDL در ابتدای دوره تغذیه ای، 21 روز (قبل از قطع پایه چشمی) و 30 روز پس از شروع تغذیه به روش های متداول بیوشیمیایی مورد سنجش قرار گرفت. نتایج نشان دادند افزایش وزن، درصد افزایش وزن، ضریب رشد ویژه و میزان رشد روزانه مولدین تغذیه شده با تیمارهای مختلف نوکلئوتید نسبت به گروه شاهد اختلاف معنی داری نشان نداد (05/0P>). طبق نتایج، سطوح گلوکز، کلسترول، تری گلیسرید، آلبومین و پروتئین کل همولنف مولدین آزمایشی پس از 21 روز تغذیه با جیره های حاوی نوکلئوتید افزایش معنی داری یافت (05/0P
امیدوار فرهادیان؛ نرجس بختیاری؛ نصرالله محبوبی صوفیانی؛ مهدی محمدی
چکیده
در این تحقیق محتویات روده میگوی پاسفید (Litopenaeus vannamei) در استخرهای خاکی در منطقه دلوار بوشهر در طی یک دوره پرورش 113 روزه با نمونه برداری در فواصل 15روز بررسی گردید. نتایج نشان داد غذای مصنوعی (کنسانتره) بیشترین درصد وزنی روده (روده‌پیشین، روده میانی و روده‌پسین) را داشت و سپس به ترتیب دتریت، زئوپلانکتون، فیتوپلانکتون و درشت کفزیان ...
بیشتر
در این تحقیق محتویات روده میگوی پاسفید (Litopenaeus vannamei) در استخرهای خاکی در منطقه دلوار بوشهر در طی یک دوره پرورش 113 روزه با نمونه برداری در فواصل 15روز بررسی گردید. نتایج نشان داد غذای مصنوعی (کنسانتره) بیشترین درصد وزنی روده (روده‌پیشین، روده میانی و روده‌پسین) را داشت و سپس به ترتیب دتریت، زئوپلانکتون، فیتوپلانکتون و درشت کفزیان حضور داشتند. درشت کفزیان در محتویات روده لاروها در آغازدوره پرورش در حالیکه سایر اقلام غذایی در تمام دوره پرورش مشاهده شد. بیشترین حضور دتریت‌ها در لاروهای 26 و 40 روزه بود و بالاترین میزان فیتوپلانکتون‌ها در روزهای پایانی دوره درلاروهای 86 روزه بدست آمد. زئوپلانکتون‌ها در تمام دوره پرورش در بخش های روده تقریبامقادیر یکسان داشت در حالیکه درشت کفزیان فقط در لاروهای 26 روز دیده شد و در روده پیشین و میانی بیشترین بودند. میانگین بیشترین درصد شاخص پری در روده پیشین (95/0%) و کمترین میزان آن در روده پسین (20/0%) بدست آمد. رنگ قهوه‌ای- سبز در بخش‌ها مختلف روده غالب بودکه می تواند دلیل بر مصرف تولیدات طبیعی موجود در استخر باشد. این مطالعه نشان داد که میزان زیادی از غذای مصرفی میگوی پاسفید از طریق تولیدات طبیعی استخرها تامین می شود. همچنین ، دتریت ها و پلانکتون‌ها در پرورش میگوی پاسفید اهمیت فراوانی دارد.
قاسم غریبی؛ مهران جواهری بابلی؛ خسرو آیین جمشید
دوره 12، شماره 2 ، شهریور 1392، ، صفحه 25-34
چکیده
در این تحقیق اثر جایگزینی پودر جلبک اسپیرولینا Spirulina platensis به جای جلبک کیتوسروسChaetoceros muelleri بر رشد و بقاء میگوی سفید غربی Litopenaeus vannamei جهت تغذیه مراحل لاروی زوا و مایسیس مورد بررسی قرارگرفت.به این منظور با استفاده از ظروف 30 لیتری که با 10 لیتر آب دریا با شوری ppt 30 و تراکم 100 قطعه در لیتر ناپلیوس مرحله 5 ذخیره سازی شدند، در سه تیمار ...
بیشتر
در این تحقیق اثر جایگزینی پودر جلبک اسپیرولینا Spirulina platensis به جای جلبک کیتوسروسChaetoceros muelleri بر رشد و بقاء میگوی سفید غربی Litopenaeus vannamei جهت تغذیه مراحل لاروی زوا و مایسیس مورد بررسی قرارگرفت.به این منظور با استفاده از ظروف 30 لیتری که با 10 لیتر آب دریا با شوری ppt 30 و تراکم 100 قطعه در لیتر ناپلیوس مرحله 5 ذخیره سازی شدند، در سه تیمار و سه تکرار شامل جلبک اسپیرولینا ،جلبک کیتوسروس و ترکیب هر دو جلبک ( 50 درصد از هرکدام ) انجام گرفت، غذای لاروی به میزان 6 میلی گرم در لیتر و آرتمیا نیز از مرحله مایسیس 1 به میزان 5 قطعه در میلی لیتر برای تمام تیمارها به طور یکسان انجام گرفت. میانگین دمای آب، اکسیژن محلول وpH در طول 8 روز پرورش لاروها بترتیب 4/0±º4/31 سانتیگراد، 1/0±68/5 میلی گرم در لیتر و 08/0± 03/8 بود. نتایج نشان داد بیشترین درصد بقاء در پایان مرحله زوا (1±17/63 درصد) و مایسیس (2/1±30/45 درصد) در تیمار تغذیه شده باجلبک کیتوسروس مشاهده شده و اختلاف معنی داری با دیگر تیمارها داشته است ) 05/0> (P اما شاخص های رشد لارو میگوی سفید غربی با ترکیب جلبک کیتوسروس و اسپیرولینا در پایان مرحله زوا (1/0±64/2 میلی متر ) بیشتر بوده است که با تیمارجلبک کیتوسروس اختلاف معنی داری نداشته است) 05/0< (P و در پایان مرحله مایسیس نیز این تیمار بیشترین رشد طولی(09/0±44/4 میلی متر) لارو را نشان داده است که با تیمار های دیگر اختلاف معنی داری داشته است . ) 05/0>.(P با توجه به نتایج بدست آمده ترکیب ریز جلبک کیتوسروس با اسپیرولینا جهت تغذیه مراحل لاروی میگوی سفید غربی Litopenaeus vannamei پیشنهاد می گردد .
مهرداد فرهنگی؛ و همکاران
دوره 12، شماره 2 ، شهریور 1392، ، صفحه 103-114
چکیده
از افزودنی های غذایی متنوعی به منظور افزایش توان ایمنی موجودات استفاده می گردد. در این پژوهش تاثیر استفاده ازسطوح مختلف رنگدانه آستاگزانتین در جیره بر برخی شاخص های بیوشیمیایی و ایمنی میگوهای جوان پا سفید (Litopenaeus vannamei)، مورد بررسی قرار گرفت. آستاگزانتین در چهار سطح 0، 50، 100 و 150 میلی گرم در کیلوگرم به جیره اضافه گردید که بترتیب با ...
بیشتر
از افزودنی های غذایی متنوعی به منظور افزایش توان ایمنی موجودات استفاده می گردد. در این پژوهش تاثیر استفاده ازسطوح مختلف رنگدانه آستاگزانتین در جیره بر برخی شاخص های بیوشیمیایی و ایمنی میگوهای جوان پا سفید (Litopenaeus vannamei)، مورد بررسی قرار گرفت. آستاگزانتین در چهار سطح 0، 50، 100 و 150 میلی گرم در کیلوگرم به جیره اضافه گردید که بترتیب با عنوان جیره های شماره 1، 2، 3 و 4 نشان داده شده اند. در طی دوره پرورش، میزان دما (2 ± 28 درجه سانتیگراد)، اکسیژن محلول (05/0 ± 7 میلی در لیتر)، شوری (1 ± 41 قسمت در هزار) و pH(8/1±0/02) آب محیط پرورش ثبت شد. در پایان دوره پرورش، میگوها در معرض تنش کمبود اکسیژن (کاهش اکسیژن از 7 به 1 میلی گرم در لیتر طی 14 ساعت) قرارگرفتند. نتایج موید تفاوت معنی دار شاخص های بیوشیمیایی و ایمنی در تیمارهای 3 و 4 در مقایسه با تیمار شاهد بود (05/0>P). بیشترین تعداد هموسیت کل، سلول های هیالینی، سلول های گرانولار کوچک به ترتیب 38/3 ± 105× 13/133، 08/4 ± 105× 83/85 و 00/1 ± 105× 33/30 (سلول در میلی لیتر) و فعالیت فاگوسیتوزی 51/0 ± 67/16 (درصد) و پروتئین پلاسما 24/1 ± 62/114 (میلی گرم در لیتر) در تیمار 3 و بیشترین سلول¬های گرانولار 65/1 ±5 10× 8/16 (سلول در میلی لیتر) و گلوکز 23/0 ± 06/18 (میلی گرم در دسی لیتر) در تیمار 4 مشاهده شد (05/0>P). به طورکلی جیره های 3 و 4 بیشترین تاثیر را بر شاخص های بیوشیمیایی و ایمنی غیراختصاصی در میگوهای جوان بر جای گذاشتند.
هومن پورخسرو؛ مازیار یحیوی؛ امیرهوشنگ بحری؛ حجت اله فروغی فرد؛ نسیم نجمی
دوره 11، شماره 3 ، آبان 1391، ، صفحه 22-30
چکیده
این مطالعه به منظور ارزیابی اثرات اسیدهای چرب غیر اشباع بلند زنجیره (EPA و DHA) بر رشد و بازماندگی پست لاروهای میگوی پا سفید )1PL- تا 15(PL- در پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان، واقع در شهرستان بندرعباس انجام گردید. آزمایش به صورت طرح کاملاً تصادفی در قالب 5 تیمار با 3 تکرار در 15 مخزن آب 20 لیتری صورت پذیرفت. ناپلی‌های آرتمیا با استفاده ...
بیشتر
این مطالعه به منظور ارزیابی اثرات اسیدهای چرب غیر اشباع بلند زنجیره (EPA و DHA) بر رشد و بازماندگی پست لاروهای میگوی پا سفید )1PL- تا 15(PL- در پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان، واقع در شهرستان بندرعباس انجام گردید. آزمایش به صورت طرح کاملاً تصادفی در قالب 5 تیمار با 3 تکرار در 15 مخزن آب 20 لیتری صورت پذیرفت. ناپلی‌های آرتمیا با استفاده از 0 تا 4 درصد روغن کبد کاد (تیمارهای A تا E) غنیسازی شده و لاروها 6 بار در روز و با فاصله زمانی 4 ساعت از آنها تغذیه گردیدند. پست لاروهای تیمار D که از ناپلی آرتمیای غنی شده با سطح 3% تغذیه شده بودند بیشترین میزان رشد را داشته و تفاوت معنیدار با سایر تیمارها نشان دادند (05/0>P). بالاترین درصد بازماندگی مربوط به پست لاروهای تیمار E بود که از ناپلی آرتمیای غنی شده با سطح 4% تغذیه شده ولی، با تیمارهای D و C یعنی سطح 3% و2% تفاوت معنیدار نشان ندادند (05/0<P). پست لاروهای تیمار شاهد یا A که با ناپلی آرتمیای غنی نشده تغذیه شده بودند کمترین میزان رشد و بازماندگی را داشتند. آزمایش حاضر نشان داد که اسیدهای چرب غیر اشباع بلند زنجیره بر روی افزایش عملکرد رشد و درصد بازماندگی لاروهای میگوی پا سفید اثر مثبت دارد.