هادی دهقانی؛ میرمسعود سجادی؛ پریا پرتو؛ حمید رجاییان؛ جعفر جلایی
دوره 12، شماره 3 ، آذر 1392، ، صفحه 33-41
چکیده
سفرهماهیها از جمله غضروف ماهیهایی هستند که در آبهای شمالی خلیج فارس و دریای عمان حضور دارند و ممکن است که بر روی دم شلاق مانند خود یک یا چند خار سخت دندانهدار داشته باشد. وقتی که پشت این حیوانات لمس شود، دم با یک حرکت رفلکسی حرکت میکند و خار خود را در بدن متجاوز وارد میکند که باعث ایجاد جراحت و وارد کردن زهر میشود. ...
بیشتر
سفرهماهیها از جمله غضروف ماهیهایی هستند که در آبهای شمالی خلیج فارس و دریای عمان حضور دارند و ممکن است که بر روی دم شلاق مانند خود یک یا چند خار سخت دندانهدار داشته باشد. وقتی که پشت این حیوانات لمس شود، دم با یک حرکت رفلکسی حرکت میکند و خار خود را در بدن متجاوز وارد میکند که باعث ایجاد جراحت و وارد کردن زهر میشود. در این تحقیق به مقایسه خصوصیات مورفولوژیکی بافت زیرپوستی خار در گونههای مختلف سفرهماهیهای قسمت شمالی خلیج فارس و دریای عمان پرداخته گردیده است. با استفاده از EDTA، خارها کلسیمگیری شده و سپس با استفاده از روشهای مرسوم، عملیات بافتشناسی بر روی خارها انجام شد. نتایج نشان داد که ساختار لایههای پوست و زیرپوست خارها در تمامی گونهها، شبیه به ساختار متناظر آنها در دیگر قسمتهای بدن ماهیها است. همچنین نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که هر سه گونه مورد مطالعه دارای سلولهای ترشح کننده زهر هستند. پراکنش سلولهای ترشح کننده زهر در گونههای مختلف، متفاوت است؛ در گونههای پوی گزندهDasyatis bennetti ، و پوی دوخار Himantura walgaاین سلولها در تمام قسمتهای زیرپوست اطراف خار مشاهده شد و در گونه پوی چهارگوش Himantura gerrardi تنها در شیارهای پهلویی و قسمت کناری شکمی و پشتی خار بودند. این تفاوت در میزان پراکنش در میان گونههای مختلف احتمالا تفاوت در شدت مصدومیت آنها را توجیه میکند.
مریم معزی؛ محمد اسدی؛ میر مسعود سجادی؛ ساجده مزارعی؛ ایمان سوری نژاد؛ هادی دهقانی
دوره 12، شماره 1 ، اردیبهشت 1392، ، صفحه 38-49
چکیده
این تحقیق به منظور بررسی تأثیر بتائین بر شاخص های رشد، درصد بقا، مقاومت در برابر تنشهای محیطی شوری (45 و 10 قسمت در هزار)، دما (42 درجه سانتی گراد)، فرمالین (150 قسمت در میلیون) و ترکیب شیمیایی بدن لاروهای میگوی سفید هندی (Fenneropenaeus indicus) انجام شد. آزمایشات در قالب طرح کاملا تصادفی در 4 تیمار غذایی با 3 تکرار در 12 مخزن 18 لیتری انجام گرفت. تیمارهای ...
بیشتر
این تحقیق به منظور بررسی تأثیر بتائین بر شاخص های رشد، درصد بقا، مقاومت در برابر تنشهای محیطی شوری (45 و 10 قسمت در هزار)، دما (42 درجه سانتی گراد)، فرمالین (150 قسمت در میلیون) و ترکیب شیمیایی بدن لاروهای میگوی سفید هندی (Fenneropenaeus indicus) انجام شد. آزمایشات در قالب طرح کاملا تصادفی در 4 تیمار غذایی با 3 تکرار در 12 مخزن 18 لیتری انجام گرفت. تیمارهای غذایی عبارت بودند از ناپلیوس تازه آرتمیا و غذای خشک (تیمار شاهد)، ناپلیوس آرتمیای غنی شده با بتائین و غذای خشک (تیمار1)، ناپلیوس تازه آرتمیا و غذای خشک حاوی بتائین (به مقدار 8/0درصد جیره) (تیمار2) و ناپلی آرتمیای غنی شده با بتائین و غذای خشک حاوی بتائین (به مقدار 8/0درصد جیره) (تیمار 3). میگوها 6 بار در روز، هر 4 ساعت یکبار تغذیه می شدند. نتایج نشان داد که در تیمارهای حاوی بتائین (تیمارهای 1، 2 و 3) رشد و درصد بقای لاروها بطور معنی داری نسبت به تیمار شاهد بیشتر بود (05/0> p). در آزمایش های مقاومت به شرایط محیطی نیز تیمارهای حاوی بتائین درصد بقای بالاتری نسبت به تیمار شاهد داشتند (05/0> p). تجزیه لاشه بدن میگوها اختلاف معنی داری را از نظر میزان پروتئین، چربی و خاکستر بین تیمارهای مختلف نشان نداد (05/0<p ). تحقیق حاضر نشان می دهد که غنی کردن ناپلیوس آرتمیا با بتائین و یا اضافه نمودن بتائین به جیره می تواند تاثیر مطلوبی بر شاخص های رشد، بازماندگی و مقاومت به شرایط محیطی در لاروهای میگوی سفید هندی داشته باشد.