علوم زیستی دریا
امین اوجی فرد؛ احمد شادی؛ الهه فاتح؛ سیدجواد حسینی
چکیده
خانواده شوورت ماهیان (Sillaginids) از راسته سوف ماهی سانان (Perciformes)، نامزد مناسبی برای آبزی پروری در مناطق مصبی و کم عمق به شمار می روند. این خانواده دارای دست کم سه گونه در آبهای خلیج فارس می باشد. بررسی ژنتیکی گونه غالب این خانواده، شوورت ماهی نقره ای Sillago sihama با استفاده از ژن COI مورد ارزیابی قرار گرفت. در این بررسی، تعداد 10 نمونه از گونه مورد ...
بیشتر
خانواده شوورت ماهیان (Sillaginids) از راسته سوف ماهی سانان (Perciformes)، نامزد مناسبی برای آبزی پروری در مناطق مصبی و کم عمق به شمار می روند. این خانواده دارای دست کم سه گونه در آبهای خلیج فارس می باشد. بررسی ژنتیکی گونه غالب این خانواده، شوورت ماهی نقره ای Sillago sihama با استفاده از ژن COI مورد ارزیابی قرار گرفت. در این بررسی، تعداد 10 نمونه از گونه مورد نظر از سواحل هر یک از استان های بوشهر و هرمزگان صید، شناسایی ریخت شناختی و بررسی ملکولی گردید. استخراج DNA با استفاده از روش اصلاح شدهCTAB انجام شد. جهت انجام واکنش های زنجیره ای پلیمراز از آغازگرهای جهانیFISH F1 وFISH R1 استفاده گردید. نتایج حاصل از تعیین توالی نشان داد که قطعه تکثیر شده، ٦۲٧ جفت باز طول دارد. نتایج BLAST نشان دهنده همانندی بالا به گونه شوورت ماهی نقره ای بود، بنابراین داده های ملکولی منبطق بر رده بندی ریخت شناختی این گونه بود. فاصله ژنتیکی کلی بین نمونه های دو ناحیه مذکور بر اساس Kimura 2- parameter، با استفاده از نرم افزار مگا ٠۲/٠ گردید. ترسیم درخت فیلوژنتیکی به روش پیوند همجواری (NJ) در مقابل برون گونه (Acanthopagrus latus) نشان داد نمونه های دو استان از همدیگر قابل تفکیک نیستند. با توجه به نتایج بدست آمده ، نمونه های بررسی شده دارای تبادل ژنی بالا هستند و تمایز بالایی میان دو استان هرمزگان و بوشهر ندارند. بنابراین درباره گونه شوورت ماهی نقره ای نمی توان دو جمعیت مجزا را بر اساس داده های این بررسی در نظر گرفت.
علوم زیستی دریا
علی ارشدی؛ وحید یاوری؛ امین اوجی فرد؛ سید محمد موسوی
چکیده
در این پژوهش تأثیر استفاده از چهار سطح نوکلئوتید ( 0، 2/0، 4/0 و 6/0 درصد) جیره غذایی بر رشد و برخی شاخص های بیوشیمیایی همولنف مولد میگوی سفیدغربی (Litopenaeus vannamei) در چهار تیمار آزمایشی (هر یک دارای سه تکرار) بررسی شد.نمونه گیری همولنف طی 3 مرحله یعنی ابتدای دوره (قبل شروع تغذیه)، 21 روز (قبل از قطع پایه چشمی) و 30 روز (9 روز پس از قطع پایه چشمی) پس از ...
بیشتر
در این پژوهش تأثیر استفاده از چهار سطح نوکلئوتید ( 0، 2/0، 4/0 و 6/0 درصد) جیره غذایی بر رشد و برخی شاخص های بیوشیمیایی همولنف مولد میگوی سفیدغربی (Litopenaeus vannamei) در چهار تیمار آزمایشی (هر یک دارای سه تکرار) بررسی شد.نمونه گیری همولنف طی 3 مرحله یعنی ابتدای دوره (قبل شروع تغذیه)، 21 روز (قبل از قطع پایه چشمی) و 30 روز (9 روز پس از قطع پایه چشمی) پس از شروع تغذیه با جیره های غذایی هر تیمار صورت گرفت. در طی دوره آزمایش دما (24/1± 79/27 درجه سانتیگراد)، اکسیژن محلول (41/0± 78/5 میلی گرم در لیتر)، شوری (1/3± 82/31 ppt) و pH (18/0± 9/7) آب تیمارهای آزمایشی روزانه بررسی و ثبت شد. شاخص های بیوشیمیایی همولنف مولدین آزمایشی از جمله گلوکز، کلسترول، تری گلیسرید، کلسیم، آلبومین، پروتئین کل، HDL و LDL در ابتدای دوره تغذیه ای، 21 روز (قبل از قطع پایه چشمی) و 30 روز پس از شروع تغذیه به روش های متداول بیوشیمیایی مورد سنجش قرار گرفت. نتایج نشان دادند افزایش وزن، درصد افزایش وزن، ضریب رشد ویژه و میزان رشد روزانه مولدین تغذیه شده با تیمارهای مختلف نوکلئوتید نسبت به گروه شاهد اختلاف معنی داری نشان نداد (05/0P>). طبق نتایج، سطوح گلوکز، کلسترول، تری گلیسرید، آلبومین و پروتئین کل همولنف مولدین آزمایشی پس از 21 روز تغذیه با جیره های حاوی نوکلئوتید افزایش معنی داری یافت (05/0P
امین اوجی فرد؛ عبدالمحمد عابدیان کناری؛ علی طاهری
دوره 12، شماره 3 ، آذر 1392، ، صفحه 4-14
چکیده
تاثیر پربیوتیک اینولین بر شاخص های رشد، مورفولوژی روده و پروفیل اسیدهای چرب میگوی وانامی (Litopenaeus vannamei) با وزن متوسط 03/0±21/3 گرم به مدت 5 هفته مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش با 3 تکرار درون مخازن پلی اتیلنی مدور با ظرفیت 300 لیتر و با تراکم ذخیره سازی 25 عدد میگو در مرکز آبزی پروری شیلات (استان بوشهر، دلوار) انجام گرفت. اینولین در 2 سطح (صفر ...
بیشتر
تاثیر پربیوتیک اینولین بر شاخص های رشد، مورفولوژی روده و پروفیل اسیدهای چرب میگوی وانامی (Litopenaeus vannamei) با وزن متوسط 03/0±21/3 گرم به مدت 5 هفته مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش با 3 تکرار درون مخازن پلی اتیلنی مدور با ظرفیت 300 لیتر و با تراکم ذخیره سازی 25 عدد میگو در مرکز آبزی پروری شیلات (استان بوشهر، دلوار) انجام گرفت. اینولین در 2 سطح (صفر و 2 درصد) به جیره های غذایی اضافه گردید. غذادهی به میگوها به میزان سیری و 5 بار در روز در ساعات 8، 12، 16، 20 و 24 انجام شد. افزودن اینولین تغییر معنیداری در شاخصهای رشد (شامل، بقاء، ضریب تبدیل غذایی، ضریب رشد ویژه و نرخ بازده پروتئین) ایجاد نکرد (05/0<P) ولی میزان اسید چرب 3n20:3 بطور معنی داری افزایش یافت (05/0>P). همچنین، طول سلولهای اپیتلیال روده در هر سه بند شکمی در تیمار اینولین به طور معنیداری بیشتر از گروه شاهد بود (05/0>P). نتایج این آزمایش نشان داد که اضافه کردن اینولین به جیره میگوی وانامی به میزان 2 درصد اثرات مثبتی بر پروفیل اسیدهای چرب و مورفولوژی روده دارد.