علوم زیستی دریا
نرگس صارمی؛ سعید کیوان شکوه؛ سید محمد موسوی؛ حمید محمدی آزرم
چکیده
این مطالعه با هدف بررسی اثرات نانو سلنیوم (NSe) و ویتامین C (VC) بر رشد و شاخص های تغذیه ای و ترکیب بدن بچه ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) انجام شد. جیره های آزمایشی با سه سطح NSe (0، 5/0 و 1 میلی‌گرم بر کیلوگرم) و سه سطح VC (0، 500 و 1000 میلی‌گرم بر کیلوگرم) تهیه شدند: VC0NSe0 (شاهد): جیره غذایی پایه بدون مکمل NSe و VC، VC0NSe0.5: جیره غذایی پایه + 5/0 میلی‌گرم NSe در کیلوگرم ...
بیشتر
این مطالعه با هدف بررسی اثرات نانو سلنیوم (NSe) و ویتامین C (VC) بر رشد و شاخص های تغذیه ای و ترکیب بدن بچه ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) انجام شد. جیره های آزمایشی با سه سطح NSe (0، 5/0 و 1 میلی‌گرم بر کیلوگرم) و سه سطح VC (0، 500 و 1000 میلی‌گرم بر کیلوگرم) تهیه شدند: VC0NSe0 (شاهد): جیره غذایی پایه بدون مکمل NSe و VC، VC0NSe0.5: جیره غذایی پایه + 5/0 میلی‌گرم NSe در کیلوگرم جیره، VC0NSe1: جیره غذایی پایه + 1 میلی‌گرم NSe در کیلوگرم جیره، VC500NSe0: جیره غذایی پایه + 500 میلی‌گرم VC در کیلوگرم جیره، VC1000NSe0: جیره غذایی پایه + 1000 میلی‌گرم VC در کیلوگرم جیره، VC500NSe0.5: جیره غذایی پایه + 500 میلی‌گرم VC + 5/0 میلی‌گرم NSe در کیلوگرم جیره، VC1000NSe0.5: جیره غذایی پایه + 1000 میلی‌گرم VC + 5/0 میلی‌گرم NSe در کیلوگرم جیره، VC500NSe1: جیره غذایی پایه + 500 میلی‌گرم VC + 1 میلی‌گرم NSe در کیلوگرم جیره، VC1000NSe1: جیره غذایی پایه + 1000 میلی‌گرم VC + 1 میلی‌گرم NSe در کیلوگرم جیره. ماهی‌ها به طور تصادفی به 9 گروه آزمایشی (مخزن سه تایی) تقسیم شدند که یکی از جیره ها را به مدت هشت هفته دریافت کردند. نتایج نشان داد که ماهی‌های تغذیه شده با جیره‌های VC500NSe1 و VC500NSe0.5 نسبت به سایر تیمارها به طور معنیداری نرخ رشد ویژه بالاتری داشتند. کمترین ضریب تبدیل خوراک در تیمار VC1000NSe1 و بیشترین در گروه کنترل مشاهده شد. نتایج نشان می‌دهد که ترکیب NSe و VC اثرات مثبتی بر رشد و شاخص های تغذیهای ماهی کپور معمولی داشته است. به طور کلی، جیره غذایی غنی شده با 500 میلی گرم VC و 1 میلی گرم نانوسلنیوم (VC500NSe1) برای افزایش رشد ماهی کپور معمولی توصیه می‌شود.
علوم زیستی دریا
ایمان امیرزادکانی؛ نسیم زنگویی؛ سید محمد موسوی؛ محمد ذاکری
چکیده
بدین منظور تعداد 270 قطعه ماهی (با میانگین وزن اولیه: 19/0±04/20 گرم) به‌طور تصادفی در 27 تانک پلی‌اتیلن 300 لیتری توزیع و با جیره تجاری کپور تغذیه شدند. تیمارهای آزمایشی 9 گروه (4 گروه با درصدهای 3، 6، 9 و 12 درصد پودر، 4 گروه با درصدهای 1، 2، 3 و 4 درصد عصاره و یک گروه شاهد) با سه تکرار به مدت 8 هفته، در نظر گرفته شدند. در پایان دوره آزمایشی میزان ...
بیشتر
بدین منظور تعداد 270 قطعه ماهی (با میانگین وزن اولیه: 19/0±04/20 گرم) به‌طور تصادفی در 27 تانک پلی‌اتیلن 300 لیتری توزیع و با جیره تجاری کپور تغذیه شدند. تیمارهای آزمایشی 9 گروه (4 گروه با درصدهای 3، 6، 9 و 12 درصد پودر، 4 گروه با درصدهای 1، 2، 3 و 4 درصد عصاره و یک گروه شاهد) با سه تکرار به مدت 8 هفته، در نظر گرفته شدند. در پایان دوره آزمایشی میزان فعالیت آنزیمهای گوارشی بر حسب U/mg Protein و ترکیبات کبد اندازه‌گیری گردید. بر اساس نتایج حاصله، بالاترین میزان فعالیت آنزیمهای گوارشی آمیلاز (57/61±74/674)، لیپاز (096/±21/6)، آلکالین فسفاتاز (18/28±84/452)، تریپسین (98/19±05/282) و کیموتریپسین (001/0±10/0) به‌ترتیب در تیمارهای 3%، 3%، 3%، 4% و 4% عصاره و کمترین میزان این آنزیم‌ها به‌ترتیب با مقادیر 27/38±17/388 (شاهد)، 55/0±51/2 (شاهد)، 36/19±7/187 (12% پودر)، 004/0±030/0 (12% پودر) و 47/11±47/132 (9% پودر)، مشاهده گردید (05/0>P). بیشترین میزان گلیکوژن کبد (µg/g tissue 13/192±35/3383) در تیمار 3% عصاره و کمترین میزان گلیکوژن کبد (µg/g tissue 23/101±01/607) در تیمار شاهد اندازه گیری گردید (05/0>P). بیشترین میزان لیپید کبد (mg/g tissue 05/6±51/146) در تیمار 6 درصد پودر و کمترین میزان لیپید کبد (mg/g tissue 46/4±99/72) در تیمار 12 درصد پودر، مشاهده شد (05/0>P). براساس نتایج تحقیق حاضر، افزودن پودر و خصوصا عصاره یونجه به جیره غذایی ماهی کپور معمولی باعث افزایش میزان فعالیت آنزیمهای گوارشی و افزایش لیپید و گلیکوژن کبد در سطوح معینی می‌گردد.
علوم زیستی دریا
عادل قبطانی؛ سید محمد موسوی؛ آناهیتا رضایی؛ محمد ذاکری؛ اسحاق زمانی
چکیده
هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثرات 3 پروبیوتیک تجاری (Bio-Aqua®، Bio-Aqua pond® و مولتی بهسیل 100) بر شاخص های رشد، تغذیه و شاخص های بیوشیمیایی لاشه بچه ماهی انگشت قد کپور معمولی بوده است. به این منظور، تعداد 210 قطعه بچه ماهی کپورمعمولی (با میانگین وزن: 20/0±9/6 گرم و طول 0/32±12/9 سانتی متر) بصورت تصادفی در 7 تیمار، کنترل (شاهد): غذای تجاری،T1 : غذای ...
بیشتر
هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثرات 3 پروبیوتیک تجاری (Bio-Aqua®، Bio-Aqua pond® و مولتی بهسیل 100) بر شاخص های رشد، تغذیه و شاخص های بیوشیمیایی لاشه بچه ماهی انگشت قد کپور معمولی بوده است. به این منظور، تعداد 210 قطعه بچه ماهی کپورمعمولی (با میانگین وزن: 20/0±9/6 گرم و طول 0/32±12/9 سانتی متر) بصورت تصادفی در 7 تیمار، کنترل (شاهد): غذای تجاری،T1 : غذای تجاری + 0/2 گرم پروبیوتیک @ Bio-Aqua، T2: غذای تجاری + 0/1 گرم پروبیوتیک @ Bio-Aqua ، T3 غذای تجاری + 0/002 گرم در لیتر @ Bio-Aqua pond بصورت محلول در آب تانک ، T4 : غذای تجاری +001 /0 گرم پروبیوتیک در لیتر@ Bio-Aqua pond بصورت محلول در آب تانک، T5: غذای تجاری + 0/2 گرم پروبیوتیک مولتی بهسیل 100، T6: غذای تجاری + 0/1 گرم پروبیوتیک مولتی بهسیل 100) و هر تیمار در 3 تکرار و در هر تکرار 10 قطعه ماهی توزیع گردیدند. پروبیوتیک های تجاری مورد نظر به غذای تجاری مخصوص ماهی کپور، اضافه گردیده و تغذیه ماهیان بر اساس درصد وزن بدن به مدت 60 روز صورت پذیرفت. بر اساس نتایج حاصل، استفاده از پروبیوتیک های تجاری Bio-Aquaو مولتی بهسیل 100، باعث اثرات مثبت بر پارامترهای رشد و تغذیه ماهی کپور معمولی گردید، هر چند استفاده از 0/1 گرم پروبیوتیک در هر کیلوگرم جیره غذایی ماهیان کپور معمولی منجر به بهبود رشد گردید، اما افزایش میزان این پروبیوتیک در سطح 0/2 گرم بر کیلوگرم منجر به ایجاد اثرات منفی روی عملکرد رشد شد. استفاده ازپروبیوتیک تجاری مولتی بهسیل 100، مورد مطالعه در این تحقیق موجب ایجاد اثرات مثبت بر ماهیان کپور معمولی گردید. به صورتی که بهترین کارایی روی عملکرد رشد و ترکیب بدن در جیره غذایی حاوی پروبیوتیک مولتی بهسیل 100، (0/1 گرم بر کیلوگرم غذای پایه و 0/2 گرم بر کیلوگرم غذای پایه) دیده شد. لذا میتوان نتیجه گیری نمود استفاده از پروبیوتیک مولتی بهسیل 100، و پروبیوتیک Bio-Aqua اثرات مطلوبی بر ماهی کپور معمولی داشته باشد.
علوم زیستی دریا
امین قائدطاهری؛ سعید کیوان شکوه؛ سید محمد موسوی؛ حسین پاشا زانوسی
چکیده
این مطالعه با هدف بررسی اثر نانوذرات سلنیوم، نانومنیزیم و ترکیب آنها بر عملکرد رشد، شاخص های تغذیهای، میزان بازماندگی، میزان تجمع کبدی نانو سلنیوم و نانومنیزیم در ماهی سی باس آسیایی با میانگین وزنی 1/16±32/78 گرم به مدت 40 روز انجام گرفت. پس از چهار هفته سازگاری با شرایط آزمایشی، 96 ماهی به صورت کاملا تصادفی در 12 تانک استوانهای ...
بیشتر
این مطالعه با هدف بررسی اثر نانوذرات سلنیوم، نانومنیزیم و ترکیب آنها بر عملکرد رشد، شاخص های تغذیهای، میزان بازماندگی، میزان تجمع کبدی نانو سلنیوم و نانومنیزیم در ماهی سی باس آسیایی با میانگین وزنی 1/16±32/78 گرم به مدت 40 روز انجام گرفت. پس از چهار هفته سازگاری با شرایط آزمایشی، 96 ماهی به صورت کاملا تصادفی در 12 تانک استوانهای فایبرگلاس 300 لیتری به تعداد مساوی توزیع شدند. 4 تیمار شامل شاهد فاقد نانوسلنیوم و نانومنیزیم، 4 میلی گرم نانوسلنیوم، 0/5 گرم نانومنیزیم، 4 میلی گرم نانوسلنیوم، 0/5 گرم نانومنیزیم، 4 میلی گرم نانو سلنیوم، 0/5 گرم نانومنیزیم در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفتند. ماهیان روزانه تا حد سیری و در دو وعده تغذیه شدند. زیست سنجی از ماهیان در تمام تیمارها در انتهای دوره آزمایش صورت گرفت. نمونه های مورد نیاز جهت سنجش تجمع کبدی، در انتهای دوره جمع آوری شد. نتایج این مطالعه نشان داد که وزن نهایی در تیمار نانوذرات سلنیوم در مقایسه با گروه کنترل اختلاف معنی داری داشت (0/05>P)، درصد افزایش وزن بدن و نرخ رشد ویژه در تیمار ترکیی نانوذرات سلنیوم+نانوذرات منیزیم در مقایسه با گروه کنترل اختلاف معنی داری داشت (0/05>P). شاخص های تغذیه ای ضریب بازده پروتئین، مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی بین تیمارهای آزمایشی اختلاف معنی داری نداشتند(0/05>P). نتایج نشان داد که میزان بازماندگی بین تیمارهای آزمایشی اختلاف معنیداری ندارد (0/05>P). بیشترین میزان تجمع سلنیوم و منیزیم در کبد، به ترتیب مربوط به تیمارهای نانوذرات سلنیوم و نانوذرات سلنیوم+ نانوذرات منیزیم بودند که اختلاف معنی داری با سایر تیمارها داشتند (0/05>P).
علوم زیستی دریا
حامد دیلمی پور؛ سید محمد موسوی؛ محمد ذاکری؛ پریتا کوچنین؛ سعید کیوان شکوه
چکیده
این مطالعه با هدف بررسی اثر نانوذرات سلنیوم، منیزیم و ترکیب آنها بر رشد و آنزیم های گوارشی ماهی سیباس آسیایی با میانگین وزنی 1/16±32/78 گرم به مدت 42 روز انجام گرفت. پس از سازگاری با شرایط آزمایشی، 96 ماهی به صورت کاملا تصادفی در 12 تانک استوانهای فایبرگلاس 300 لیتری به تعداد مساوی توزیع شدند. 4 تیمار شامل تیمار کنترل، تیمار mg/kg4 ...
بیشتر
این مطالعه با هدف بررسی اثر نانوذرات سلنیوم، منیزیم و ترکیب آنها بر رشد و آنزیم های گوارشی ماهی سیباس آسیایی با میانگین وزنی 1/16±32/78 گرم به مدت 42 روز انجام گرفت. پس از سازگاری با شرایط آزمایشی، 96 ماهی به صورت کاملا تصادفی در 12 تانک استوانهای فایبرگلاس 300 لیتری به تعداد مساوی توزیع شدند. 4 تیمار شامل تیمار کنترل، تیمار mg/kg4 نانوسلنیوم، تیمار mg/kg 500 نانومنیزیم و تیمار ترکیبی mg/kg 4 نانوسلنیوم و mg/kg 500 نانومنیزیم، مورد بررسی قرار گرفتند. ماهیان روزانه در حد سیری و تا حد 3% وزن بدن، در دو وعده تغذیه شدند. نمونه های مورد نیاز جهت سنجش شاخص های رشد و آنزیم های گوارشی در انتهای دوره جمع آوری شدند. نتایج حاصل نشان داد که در ماهیان تغذیه شده با تیمار ترکیبی، بالاترین میزان افزایش وزن بدن به میزان 58/26 ±33/131 درصد و نرخ رشد ویژه، به میزان 28/0 ±08/2 درصد به روز، را نشان داد که با تیمار کنترل (به ترتیب 21/26±65/65 و 32/0 ±23/1)، دارای اختلاف معنیداری بود (P<0/05). نتایج این مطالعه نشان داد که آنزیمهای گوارشی آلکالین فسفاتاز، لیپاز، تریپسین و کیموتریپسین بین تیمارهای آزمایشی اختلاف معنی داری داشتند (05/0P<)، به طوریکه بیشترین میزان فعالیت آنزیم آلکالین فسفاتاز در تیمار نانوسلنیوم (U/mg protein 00/82±06/611)، و بیشترین میزان آنزیم های لیپاز (U/mg protein 03/0±86/0)، تریپسین (U/mg protein 0/001±0/0540) و کیموتریپسین (U/mg protein 004/0±214/0) در تیمار نانومنیزیم مشاهده گردید (0/05<P)، درصورتیکه آنزیم آمیلاز بین تیمارهای آزمایشی اختلاف معنیداری را نشان نداد (05/0P>). نتایج مطالعه حاضر نشان داد که افزودن نانوذرات سلنیوم و منیزیم به جیره غذایی ماهی سیباس آسیایی دارای اثرات مثبت بر رشد و آنزیمهای گوارشی بوده و با توجه به نتایج حاصله پیشنهاد داد که میتوان از مکمل نانوذارت منیزیم (mg/kg500) به تنهایی و یا به صورت ترکیبی با نانوذارت سلنیوم (mg/kg 4 نانوسلنیوم و mg/kg 500 نانومنیزیم) در جیره غذایی ماهی سیباس آسیایی استفاده نمود.
علوم زیستی دریا
سیمین قریشوندی؛ سید محمد موسوی؛ سید مهدی حسینی؛ آناهیتا رضایی
چکیده
در این پژوهش بررسی تغییرات پس از مرگ؛ شامل تغییرات شیمیایی، میکروبی و حسی در ماهی گطان (Luciobarbus xanthopterus) در طول دوره نگهداری در یخ انجام شد. بدین منظور، هجده قطعه ماهی گطان با میانگین وزنی 24/4 ±251 گرم، بلافاصله پس از صید، به مدت 72 ساعت در کنار یخ نگهداری شده و سنجش شاخص‌های کیفی گوشت در زمان‌های صفر، 6، 12، 24، 48 و 72 ساعت بعد از مرگ انجام ...
بیشتر
در این پژوهش بررسی تغییرات پس از مرگ؛ شامل تغییرات شیمیایی، میکروبی و حسی در ماهی گطان (Luciobarbus xanthopterus) در طول دوره نگهداری در یخ انجام شد. بدین منظور، هجده قطعه ماهی گطان با میانگین وزنی 24/4 ±251 گرم، بلافاصله پس از صید، به مدت 72 ساعت در کنار یخ نگهداری شده و سنجش شاخص‌های کیفی گوشت در زمان‌های صفر، 6، 12، 24، 48 و 72 ساعت بعد از مرگ انجام شد. نتایج حاصل نشان داد که شاخص‌های pH، تیوباربیتوریک‌اسید (TBA)، اسیدهای چرب آزاد (FFA) در طول دوره نگهداری روند افزایشی داشتند. میزان بازهای ازته فرار (TVBN) در ابتدا کاهش و سپس روند افزایشی داشت. همچنین مطالعات میکروبی نشان داد که باکتری‌های سایکروفیل در طول دوره نگهداری هیچ رشدی نداشتند. میزان باکتری‌های مزوفیل در زمان صفرlog/cfu 53/1 ± 53/2 بوده، پس از آن در زمان‌های 6 ، 12 و 24 ساعت نسبت به ساعت صفر سیر نزولی داشته، پس از آن به تدریج افزایش یافته و میزان آن در ساعت هفتاد و دوم نگهداری به log/cfu 72/0 ± 72/1 رسید. ارزیابی حسی ماهیان گطان نشان داد که تا 24 ساعت پس از نگهداری در کنار یخ از وضعیت مناسب و قابل قبولی برخوردار بوده، در طول دوره نگهداری به تدریج از میزان مقبولیت کاسته شده و در ساعت 72 اغلب شاخص های آنالیز حسی امتیاز پایینی کسب نمود و نمونه‌ها در این ساعت پایین‌ترین کیفیت در طول دوره نگهداری را به خود اختصاص دادند. بنابراین استفاده از یخ برای نگهداری طولانی مدت ماهی گطان روش مناسبی نیست.
علوم زیستی دریا
زهرا معصومی؛ محمد ذاکری؛ سید محمد موسوی؛ وحید یاوری
چکیده
در مطالعه حاضر اثر سطوح مختلف پروتئین جیره غذایی و شوری آب بر شاخص‌های سلولی همولنف میگوی پا سفید غربی (Litopenaeus vannamei) جوان مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور تعداد 350 قطعه میگو با متوسط وزن و طول اولیه 18/0±55/5 گرم و 15/0±81/8 سانتی‌متر، در 27 مخزن بتنی با ظرفیت 10 تن آب (طول: cm 600، عرض: cm 170 و ارتفاع: cm 100) توزیع گردیدند. تیماربندی براساس طرح ماتریکس ...
بیشتر
در مطالعه حاضر اثر سطوح مختلف پروتئین جیره غذایی و شوری آب بر شاخص‌های سلولی همولنف میگوی پا سفید غربی (Litopenaeus vannamei) جوان مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور تعداد 350 قطعه میگو با متوسط وزن و طول اولیه 18/0±55/5 گرم و 15/0±81/8 سانتی‌متر، در 27 مخزن بتنی با ظرفیت 10 تن آب (طول: cm 600، عرض: cm 170 و ارتفاع: cm 100) توزیع گردیدند. تیماربندی براساس طرح ماتریکس (3×3) شامل سه سطح شوری (ppt 35-32 و 15-12، 3-0) در سه سطح پروتئین جیره غذایی (45 و 35، 25%) طراحی شد. غذادهی 4 بار در روز در حد سیری به مدت 56 روز انجام گردید. در پایان، پارامترهای سلولی شامل: شمارش تعداد کل و تفریقی هموسیت‌ها مورد سنجش قرار گرفت. براساس نتایج، مطلوب‌ترین سطح پروتئین جیره غذایی در تعداد کل هموسیت‌ها و سلول‌های گرانولوسیت، 35% و شوری ppt 35-32 مشاهده شد و با عوامل متغیر ارتباط مستقیم داشت. هر چند که تعداد سلول‌های سمی‌گرانولوسیت ارتباط عکس را نشان داد (05/0P≤) و همچنین در تعداد سلول‌های هیالونوسیت اثر معنیداری نداشتند. بدین ترتیب براساس نتایج کسب شده، سطح 35% پروتئین جیره غذایی جهت تغذیه این گونه مناسب‌تر می‌باشد. علاوه بر این، با توجه به استرسی که گونه پا سفید غربی در آب‌های شیرین و لب‌شور متحمل می‌شود، بهترین میزان شوری آب ppt 35-32 بوده و به عنوان مطلوب‌ترین شوری آب جهت پرورش میگوی پا سفید غربی توصیه می‌گردد.
علوم زیستی دریا
محمد رحیمی؛ سید محمد موسوی؛ وحید یاوری؛ آناهیتا رضایی
چکیده
جهت بررسی تغییرات متابولیسم انرژی در مغز ماهیان قزل آلا در طول دوره پرورش از بچه ماهیان قزل آلا از متوسط وزن 15/0±35/1 به مدت 7 ماه نمونه گیری بعمل آمد. برای این منظور طی دوازده مرحله نمونه برداری به صورت کاملا تصادفی از ماهیان (7 نمونه هر 8 روز یکبار، 3 نمونه هر دو هفته یکبار،2 نمونه هر یک ماه یکبار)، بافت مغز برای تعیین غلظت‌های گلیکوژن، ...
بیشتر
جهت بررسی تغییرات متابولیسم انرژی در مغز ماهیان قزل آلا در طول دوره پرورش از بچه ماهیان قزل آلا از متوسط وزن 15/0±35/1 به مدت 7 ماه نمونه گیری بعمل آمد. برای این منظور طی دوازده مرحله نمونه برداری به صورت کاملا تصادفی از ماهیان (7 نمونه هر 8 روز یکبار، 3 نمونه هر دو هفته یکبار،2 نمونه هر یک ماه یکبار)، بافت مغز برای تعیین غلظت‌های گلیکوژن، گلوگز، لاکتات، لاکتات دهیدروژناز، پیرووات کیناز، گلوگز 6 فسفاتاز استخراج و در تانک ازت مایع نگهداری و به آزمایشگاه انتقال یافت. نتایج نشان داد که در طی دوره نمونه برداری، تغییرات معنیداری در میزان متابولیت‌های مورد سنجش مشاهده شد، به‌طوری‌که غلظت گلیکوژن و لاکتات دارای یک شیب افزایشی نسبت به افزایش سن ماهی بودند ولی غلظت گلوگز از یک شیب افزایشی تبعیت نکرد و در مرحله هفتم نمونه‌برداری، کمترین مقدار گلوگز در مغز مشاهده شد. غلظت آنزیمهای دخیل در متابولیسم انرژی نیز نوسانات را در طی مراحل نمونه گیری نشان دادند و یک روند افزایشی در میزان هر 3 آنزیم مورد سنجش مشاهده گردید. در پایان میتوان چنین نتیجه‌گیری نمود که عوامل محیطی، تغذیهای و همچنین میزان متفاوت نیاز ماهی به انرژی در زمان‌های مختلف روی میزان متابولیت‌ها و آنزیمهای دخیل در متابولیسم انرژی تاثیرگذار می باشد. هرچند که با افزایش سن ماهی میزان تولید این متابولیت ها افزایش نشان داده و بر متابولیسم انرژی در مغز نیز تاثیر خود را می گذارند.
علوم زیستی دریا
اسد اسدی عیدی وند؛ سید محمد موسوی؛ سیدرضا فاطمی طباطبایی؛ محمد ذاکری؛ نسیم زنگویی
چکیده
این پژوهش، با هدف بررسی پارامترهای زیستی ماهی صبور (Tenualosa ilisha) در زمان تخم‌ریزی و پس از تخم-ریزی انجام پذیرفت. به این منظور تعداد 60 ماهی در طی 3 ماه، به ترتیب در شهریور ماه در آب شیرین (رودخانه کارون در خرمشهر) (ایستگاه 1)، شهریور ماه در آب شور (سواحل هندیجان) (ایستگاه 2 )، مهر ماه در آب شور (ایستگاه 3) و آبان ماه و در آب شور(ایستگاه 4) صید و نمونه ...
بیشتر
این پژوهش، با هدف بررسی پارامترهای زیستی ماهی صبور (Tenualosa ilisha) در زمان تخم‌ریزی و پس از تخم-ریزی انجام پذیرفت. به این منظور تعداد 60 ماهی در طی 3 ماه، به ترتیب در شهریور ماه در آب شیرین (رودخانه کارون در خرمشهر) (ایستگاه 1)، شهریور ماه در آب شور (سواحل هندیجان) (ایستگاه 2 )، مهر ماه در آب شور (ایستگاه 3) و آبان ماه و در آب شور(ایستگاه 4) صید و نمونه برداری صورت گرفت. سنجش پارامترهای زیستی و تعیین شاخص گنادی و بافت شناسی گناد ماهیان انجام پذیرفت. در بررسی فاکتورهای بیولوژی، بیشترین میزان طول کل، وزن کل و وزن گناد در ماهیان ایستگاه یک مشاهده شد که با دیگر ایستگاه‌ها اختلاف معنیداری داشت (05/0> p). در بررسی‌های میکروسکوپی، تعداد 7 عدد از نمونه‌های مورد مطالعه نر و 53 عدد ماده تشخیص داده شدند. نمونه‌های ایستگاه شماره یک که ایستگاه تخم‌ریزی ماهی صبور می‌باشد اکثرا در مرحله 5 رسیدگی جنسی قرار داشته که اکثر اواوسیت ها تخمک گذاری نموده اند. نمونه های 3 ایستگاه دیگر اکثرا در مراحل اولیه رسیدگی جنسی قرار داشتند. در تخمدان این ماهی ها، مراحل اولیه تشکیل زرده و حاشیه نشینی هستک ها و گسترش وزیکول های زرده مشهود است. با بررسی های صورت گرفته، می توان چنین نتیجه گیری نمود که ماهی صبور در شهریور ماه آماده تخم ریزی بوده و زمان مناسبی برای جمع آوری مولدین و تکثیر مصنوعی می باشد.
علوم زیستی دریا
علی ارشدی؛ وحید یاوری؛ امین اوجی فرد؛ سید محمد موسوی
چکیده
در این پژوهش تأثیر استفاده از چهار سطح نوکلئوتید ( 0، 2/0، 4/0 و 6/0 درصد) جیره غذایی بر رشد و برخی شاخص های بیوشیمیایی همولنف مولد میگوی سفیدغربی (Litopenaeus vannamei) در چهار تیمار آزمایشی (هر یک دارای سه تکرار) بررسی شد.نمونه گیری همولنف طی 3 مرحله یعنی ابتدای دوره (قبل شروع تغذیه)، 21 روز (قبل از قطع پایه چشمی) و 30 روز (9 روز پس از قطع پایه چشمی) پس از ...
بیشتر
در این پژوهش تأثیر استفاده از چهار سطح نوکلئوتید ( 0، 2/0، 4/0 و 6/0 درصد) جیره غذایی بر رشد و برخی شاخص های بیوشیمیایی همولنف مولد میگوی سفیدغربی (Litopenaeus vannamei) در چهار تیمار آزمایشی (هر یک دارای سه تکرار) بررسی شد.نمونه گیری همولنف طی 3 مرحله یعنی ابتدای دوره (قبل شروع تغذیه)، 21 روز (قبل از قطع پایه چشمی) و 30 روز (9 روز پس از قطع پایه چشمی) پس از شروع تغذیه با جیره های غذایی هر تیمار صورت گرفت. در طی دوره آزمایش دما (24/1± 79/27 درجه سانتیگراد)، اکسیژن محلول (41/0± 78/5 میلی گرم در لیتر)، شوری (1/3± 82/31 ppt) و pH (18/0± 9/7) آب تیمارهای آزمایشی روزانه بررسی و ثبت شد. شاخص های بیوشیمیایی همولنف مولدین آزمایشی از جمله گلوکز، کلسترول، تری گلیسرید، کلسیم، آلبومین، پروتئین کل، HDL و LDL در ابتدای دوره تغذیه ای، 21 روز (قبل از قطع پایه چشمی) و 30 روز پس از شروع تغذیه به روش های متداول بیوشیمیایی مورد سنجش قرار گرفت. نتایج نشان دادند افزایش وزن، درصد افزایش وزن، ضریب رشد ویژه و میزان رشد روزانه مولدین تغذیه شده با تیمارهای مختلف نوکلئوتید نسبت به گروه شاهد اختلاف معنی داری نشان نداد (05/0P>). طبق نتایج، سطوح گلوکز، کلسترول، تری گلیسرید، آلبومین و پروتئین کل همولنف مولدین آزمایشی پس از 21 روز تغذیه با جیره های حاوی نوکلئوتید افزایش معنی داری یافت (05/0P
علوم زیستی دریا
طیبه اسدی؛ نسیم زنگویی؛ سید محمد موسوی؛ وحید یاوری
چکیده
در دهه اخیر استفاده از گیاهان دارویی به عنوان محرک رشد و ایمنی در ماهیان پرورشی رو به افزایش است. در این مطالعه، اثرات عصاره ی گیاه زنجبیل (Zingiber officinale) بر رشد و پارامترهای خونی در ماهی انگشت قد بنی (Barbus sharpeyi) ((Gunther, 1874. مورد مطالعه قرار گرفت. به این منظور عصاره ی زنجبیل با مقادیر صفر (گروه کنترل)، 1/0 درصد، 5/0 درصد و 1 درصد به غذای پایه اضافه ...
بیشتر
در دهه اخیر استفاده از گیاهان دارویی به عنوان محرک رشد و ایمنی در ماهیان پرورشی رو به افزایش است. در این مطالعه، اثرات عصاره ی گیاه زنجبیل (Zingiber officinale) بر رشد و پارامترهای خونی در ماهی انگشت قد بنی (Barbus sharpeyi) ((Gunther, 1874. مورد مطالعه قرار گرفت. به این منظور عصاره ی زنجبیل با مقادیر صفر (گروه کنترل)، 1/0 درصد، 5/0 درصد و 1 درصد به غذای پایه اضافه گردید. ماهی ها روزانه سه بار به میزان 3 درصد وزن بدن به مدت 8 هفته غذادهی شدند. در پایان دوره آزمایش، زیست سنجی انجام گرفت و نمونه های خون از ساقه ی دمی ماهیان جمع آوری شدند. نتایج نشان داد که افزودن عصاره زنجبیل به جیره تاثیر معنی داری بر روی شاخص های رشد (WG و SGR) ندارد (p ≥ 0.05). از طرفی، سطوح مختلف عصاره زنجبیل می تواند به طور معنی داری تعداد گلبول های سفید خون و هماتوکریت را افزایش دهد. همچنین فعالیت لیزوزیم سرم خون، پروتئین کل سرم و آلبومین بعد از استفاده از عصاره زنجبیل به طور معنی داری افزایش یافت (p ≤ 0.05). بر پایه نتایج بدست آمده از این مطالعه، عصاره ی زنجبیل می تواند به عنوان محرک ایمنی در ماهی بنی مورد استفاده قرار گیرد.