علوم زیستی دریا
خاطره مهربانی؛ محمد خسروی زاده؛ وحید یاوری؛ سید مهدی حسینی؛ امید بیرقدار کشکولی
چکیده
مطالعه حاضر با هدف تخمین میزان و ترکیب گونه‌های دورریز صید در تور ترال کف و پارامترهای زیستی برخی گونه‌ها در منطقه بوسیف در آبهای ساحلی استان خوزستان صورت پذیرفت. داده‌ها بر اساس نمونه‌های حاصل از صید تجاری و به‌وسیله لنج های صیادی ترال کف در سه فصل پاییز و زمستان سال 96 و تابستان سال 97 جمع‌آوری شدند. نتایج حاصل از این مطالعه نشان ...
بیشتر
مطالعه حاضر با هدف تخمین میزان و ترکیب گونه‌های دورریز صید در تور ترال کف و پارامترهای زیستی برخی گونه‌ها در منطقه بوسیف در آبهای ساحلی استان خوزستان صورت پذیرفت. داده‌ها بر اساس نمونه‌های حاصل از صید تجاری و به‌وسیله لنج های صیادی ترال کف در سه فصل پاییز و زمستان سال 96 و تابستان سال 97 جمع‌آوری شدند. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد نمونه‌های دورریز شده شامل 33 گونه از 28 خانواده بودند. بر اساس نتایج حاصل گونه‌های سنگسر چهارخط و پنجزاری باله نارنجی بیشترین فراوانی را داشتند. همچنین نتایج بدست آمده نشان داد میانگین طولی اغلب گونه‌ها دورریز شده در این مطالعه کمتر از 30 سانتیمتر بود. همچنین میزان دورریز به ازای واحد تلاش صیادی در فصل های پاییز، زمستان و تابستان به ترتیب 33/87±57/9، 50/64±27/16 و 7/50±32/33 کیلوگرم در ساعت بود. همچنین میزان صید دورریز به ازای واحد سطح در پاییز، زمستان و تابستان به ترتیب 0/064/±2/77، 0/39±0/73 و 0/44±1/73 کیلوگرم بر مایل مربع محاسبه شد. میزان این شاخص ها در فصل زمستان به طور معنی داری نسبت به فصول پاییز و تابستان کمتر بود (0/05>p). نتایج مطالعه حاضر به طور کلی نشان دهنده فشار بالای صیادی بر گونه های مهم اکولوژیک (مخصوصا در مراحل بحرانی چرخه زیستی) در منطقه بوسیف می باشد که احتمالا در طولانی مدت با اثرات منفی بر ساختار و عملکرد اکوسیستم همراه خواهد بود.
علوم زیستی دریا
زهرا معصومی؛ محمد ذاکری؛ سید محمد موسوی؛ وحید یاوری
چکیده
در مطالعه حاضر اثر سطوح مختلف پروتئین جیره غذایی و شوری آب بر شاخصهای سلولی همولنف میگوی پا سفید غربی (Litopenaeus vannamei) جوان مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور تعداد 350 قطعه میگو با متوسط وزن و طول اولیه 18/0±55/5 گرم و 15/0±81/8 سانتیمتر، در 27 مخزن بتنی با ظرفیت 10 تن آب (طول: cm 600، عرض: cm 170 و ارتفاع: cm 100) توزیع گردیدند. تیماربندی براساس طرح ماتریکس ...
بیشتر
در مطالعه حاضر اثر سطوح مختلف پروتئین جیره غذایی و شوری آب بر شاخصهای سلولی همولنف میگوی پا سفید غربی (Litopenaeus vannamei) جوان مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور تعداد 350 قطعه میگو با متوسط وزن و طول اولیه 18/0±55/5 گرم و 15/0±81/8 سانتیمتر، در 27 مخزن بتنی با ظرفیت 10 تن آب (طول: cm 600، عرض: cm 170 و ارتفاع: cm 100) توزیع گردیدند. تیماربندی براساس طرح ماتریکس (3×3) شامل سه سطح شوری (ppt 35-32 و 15-12، 3-0) در سه سطح پروتئین جیره غذایی (45 و 35، 25%) طراحی شد. غذادهی 4 بار در روز در حد سیری به مدت 56 روز انجام گردید. در پایان، پارامترهای سلولی شامل: شمارش تعداد کل و تفریقی هموسیت‌ها مورد سنجش قرار گرفت. براساس نتایج، مطلوب‌ترین سطح پروتئین جیره غذایی در تعداد کل هموسیت‌ها و سلول‌های گرانولوسیت، 35% و شوری ppt 35-32 مشاهده شد و با عوامل متغیر ارتباط مستقیم داشت. هر چند که تعداد سلول‌های سمی‌گرانولوسیت ارتباط عکس را نشان داد (05/0P≤) و همچنین در تعداد سلول‌های هیالونوسیت اثر معنی‌داری نداشتند. بدین ترتیب براساس نتایج کسب شده، سطح 35% پروتئین جیره غذایی جهت تغذیه این گونه مناسب‌تر می‌باشد. علاوه بر این، با توجه به استرسی که گونه پا سفید غربی در آبهای شیرین و لب‌شور متحمل می‌شود، بهترین میزان شوری آب ppt 35-32 بوده و به عنوان مطلوب‌ترین شوری آب جهت پرورش میگوی پا سفید غربی توصیه می‌گردد.
علوم زیستی دریا
محمد رحیمی؛ سید محمد موسوی؛ وحید یاوری؛ آناهیتا رضایی
چکیده
جهت بررسی تغییرات متابولیسم انرژی در مغز ماهیان قزل آلا در طول دوره پرورش از بچه ماهیان قزل آلا از متوسط وزن 15/0±35/1 به مدت 7 ماه نمونه گیری بعمل آمد. برای این منظور طی دوازده مرحله نمونه برداری به صورت کاملا تصادفی از ماهیان (7 نمونه هر 8 روز یکبار، 3 نمونه هر دو هفته یکبار،2 نمونه هر یک ماه یکبار)، بافت مغز برای تعیین غلظت‌های گلیکوژن، ...
بیشتر
جهت بررسی تغییرات متابولیسم انرژی در مغز ماهیان قزل آلا در طول دوره پرورش از بچه ماهیان قزل آلا از متوسط وزن 15/0±35/1 به مدت 7 ماه نمونه گیری بعمل آمد. برای این منظور طی دوازده مرحله نمونه برداری به صورت کاملا تصادفی از ماهیان (7 نمونه هر 8 روز یکبار، 3 نمونه هر دو هفته یکبار،2 نمونه هر یک ماه یکبار)، بافت مغز برای تعیین غلظت‌های گلیکوژن، گلوگز، لاکتات، لاکتات دهیدروژناز، پیرووات کیناز، گلوگز 6 فسفاتاز استخراج و در تانک ازت مایع نگهداری و به آزمایشگاه انتقال یافت. نتایج نشان داد که در طی دوره نمونه برداری، تغییرات معنی‌داری در میزان متابولیت‌های مورد سنجش مشاهده شد، به‌طوری‌که غلظت گلیکوژن و لاکتات دارای یک شیب افزایشی نسبت به افزایش سن ماهی بودند ولی غلظت گلوگز از یک شیب افزایشی تبعیت نکرد و در مرحله هفتم نمونه‌برداری، کمترین مقدار گلوگز در مغز مشاهده شد. غلظت آنزیم‌های دخیل در متابولیسم انرژی نیز نوسانات را در طی مراحل نمونه گیری نشان دادند و یک روند افزایشی در میزان هر 3 آنزیم مورد سنجش مشاهده گردید. در پایان می‌توان چنین نتیجه‌گیری نمود که عوامل محیطی، تغذیه‌ای و همچنین میزان متفاوت نیاز ماهی به انرژی در زمان‌های مختلف روی میزان متابولیت‌ها و آنزیم‌های دخیل در متابولیسم انرژی تاثیرگذار می باشد. هرچند که با افزایش سن ماهی میزان تولید این متابولیت ها افزایش نشان داده و بر متابولیسم انرژی در مغز نیز تاثیر خود را می گذارند.
علوم زیستی دریا
نجمه اژدری؛ پریتا کوچنین؛ محمد ذاکری؛ وحید یاوری
چکیده
این مطالعه جهت بررسی اثرات سطوح مختلف پروتئین و چربی جیره غذایی بر ترکیبات بیوشیمیایی خون و عضله در ماهیان جوان صبیتی (Sparidentex hasta) طراحی گردید. شش جیره غذایی شامل سه سطح پروتئین (35، 40 و 45 درصد) در دو سطح چربی (7 و 14 درصد) با سه تکرار در نظر گرفته شد. ماهیان با میانگین وزن اولیه 28/0± 55/36 گرم به صورت تصادفی در 18 تانک 300 لیتری پلی‌اتیلن ذخیره ...
بیشتر
این مطالعه جهت بررسی اثرات سطوح مختلف پروتئین و چربی جیره غذایی بر ترکیبات بیوشیمیایی خون و عضله در ماهیان جوان صبیتی (Sparidentex hasta) طراحی گردید. شش جیره غذایی شامل سه سطح پروتئین (35، 40 و 45 درصد) در دو سطح چربی (7 و 14 درصد) با سه تکرار در نظر گرفته شد. ماهیان با میانگین وزن اولیه 28/0± 55/36 گرم به صورت تصادفی در 18 تانک 300 لیتری پلی‌اتیلن ذخیره سازی و به مدت 56 روز، سه بار در روز به روش سیری غذادهی گردیدند. براساس نتایج، در سطح 14 درصد چربی جیره غذایی، شاخص پروتئین کل پلاسما به طور معنی‌داری افزایش یافت (05/0>P). کمترین میزان تری‌گلیسیرید پلاسما در سطح 40 درصد پروتئین مشاهده گردید. با افزایش سطوح چربی جیره غذایی، شاخص کلسترول پلاسما به طور معنی‌داری افزایش یافت. بالاترین میزان کلسترول پلاسما در سطح 35 درصد پروتئین مشاهده گردید. سطوح مختلف پروتئین جیره غذایی به طور معنی‌داری بر میزان پروتئین عضله اثر گذاشتند (05/0>P)، در صورتیکه رطوبت و خاکستر عضله تحت تاثیر سطوح مختلف پروتئین و چربی جیره غذایی قرار نگرفتند (05/0P). در نهایت می توان اظهار داشت که ماهیان جوان صبیتی قادر به مصرف پروتئین در جیره های غذایی با چربی 14 درصد می باشند. بنابراین در ماهیان جوان صبیتی (S. hasta) با افزایش سطح چربی جیره غذایی تا 14 درصد، سطح پروتئین جیره غذایی تا 40 درصد می تواند کاهش یابد.
علوم زیستی دریا
نگار بیرمی؛ محمد ذاکری؛ پریتا کوچنین؛ وحید یاوری؛ حمید محمدی آذرم
چکیده
در این تحقیق اثرات لیزین و متیونین بر شاخص های رشد و تغذیه ماهیان جوان صبیتی (Sparidentex hasta) بررسی شد. بدین منظور تعداد 180 قطعه بچه ماهی با میانگین وزن اولیه 4/1 ± 59/37 گرم، به طور تصادفی در 18 تانک توزیع گردیدند. ماهیان به مدت 8 هفته، سه بار در روز در حد سیری و با 6 جیره غذایی که عبارت بودند از: تیمار اول (شاهد): بدون مکمل اسید آمینه، تیمار دوم: ...
بیشتر
در این تحقیق اثرات لیزین و متیونین بر شاخص های رشد و تغذیه ماهیان جوان صبیتی (Sparidentex hasta) بررسی شد. بدین منظور تعداد 180 قطعه بچه ماهی با میانگین وزن اولیه 4/1 ± 59/37 گرم، به طور تصادفی در 18 تانک توزیع گردیدند. ماهیان به مدت 8 هفته، سه بار در روز در حد سیری و با 6 جیره غذایی که عبارت بودند از: تیمار اول (شاهد): بدون مکمل اسید آمینه، تیمار دوم: 100 درصد متیونین، تیمار سوم: 75 درصد متیونین و 25 درصد لیزین، تیمار چهارم: 50 درصد متیونین و 50 درصد لیزین، تیمار پنجم: 25 درصد متیونین و 75 درصد لیزین، تیمار ششم: 100درصد لیزین و با میزان یکسان پروتئین(11/0 ± 73/45 درصد) و چربی (10/0± 05/12 درصد)، تغذیه شدند. نتایج این مطالعه نشان داد که استفاده از مکمل های لیزین و متیونین بر شاخصهای رشد و تغذیه به طور معناداری تاثیر گذاشته است (05/0P
علوم زیستی دریا
علی ارشدی؛ وحید یاوری؛ امین اوجی فرد؛ سید محمد موسوی
چکیده
در این پژوهش تأثیر استفاده از چهار سطح نوکلئوتید ( 0، 2/0، 4/0 و 6/0 درصد) جیره غذایی بر رشد و برخی شاخص های بیوشیمیایی همولنف مولد میگوی سفیدغربی (Litopenaeus vannamei) در چهار تیمار آزمایشی (هر یک دارای سه تکرار) بررسی شد.نمونه گیری همولنف طی 3 مرحله یعنی ابتدای دوره (قبل شروع تغذیه)، 21 روز (قبل از قطع پایه چشمی) و 30 روز (9 روز پس از قطع پایه چشمی) پس از ...
بیشتر
در این پژوهش تأثیر استفاده از چهار سطح نوکلئوتید ( 0، 2/0، 4/0 و 6/0 درصد) جیره غذایی بر رشد و برخی شاخص های بیوشیمیایی همولنف مولد میگوی سفیدغربی (Litopenaeus vannamei) در چهار تیمار آزمایشی (هر یک دارای سه تکرار) بررسی شد.نمونه گیری همولنف طی 3 مرحله یعنی ابتدای دوره (قبل شروع تغذیه)، 21 روز (قبل از قطع پایه چشمی) و 30 روز (9 روز پس از قطع پایه چشمی) پس از شروع تغذیه با جیره های غذایی هر تیمار صورت گرفت. در طی دوره آزمایش دما (24/1± 79/27 درجه سانتیگراد)، اکسیژن محلول (41/0± 78/5 میلی گرم در لیتر)، شوری (1/3± 82/31 ppt) و pH (18/0± 9/7) آب تیمارهای آزمایشی روزانه بررسی و ثبت شد. شاخص های بیوشیمیایی همولنف مولدین آزمایشی از جمله گلوکز، کلسترول، تری گلیسرید، کلسیم، آلبومین، پروتئین کل، HDL و LDL در ابتدای دوره تغذیه ای، 21 روز (قبل از قطع پایه چشمی) و 30 روز پس از شروع تغذیه به روش های متداول بیوشیمیایی مورد سنجش قرار گرفت. نتایج نشان دادند افزایش وزن، درصد افزایش وزن، ضریب رشد ویژه و میزان رشد روزانه مولدین تغذیه شده با تیمارهای مختلف نوکلئوتید نسبت به گروه شاهد اختلاف معنی داری نشان نداد (05/0P>). طبق نتایج، سطوح گلوکز، کلسترول، تری گلیسرید، آلبومین و پروتئین کل همولنف مولدین آزمایشی پس از 21 روز تغذیه با جیره های حاوی نوکلئوتید افزایش معنی داری یافت (05/0P
علوم زیستی دریا
طیبه اسدی؛ نسیم زنگویی؛ سید محمد موسوی؛ وحید یاوری
چکیده
در دهه اخیر استفاده از گیاهان دارویی به عنوان محرک رشد و ایمنی در ماهیان پرورشی رو به افزایش است. در این مطالعه، اثرات عصاره ی گیاه زنجبیل (Zingiber officinale) بر رشد و پارامترهای خونی در ماهی انگشت قد بنی (Barbus sharpeyi) ((Gunther, 1874. مورد مطالعه قرار گرفت. به این منظور عصاره ی زنجبیل با مقادیر صفر (گروه کنترل)، 1/0 درصد، 5/0 درصد و 1 درصد به غذای پایه اضافه ...
بیشتر
در دهه اخیر استفاده از گیاهان دارویی به عنوان محرک رشد و ایمنی در ماهیان پرورشی رو به افزایش است. در این مطالعه، اثرات عصاره ی گیاه زنجبیل (Zingiber officinale) بر رشد و پارامترهای خونی در ماهی انگشت قد بنی (Barbus sharpeyi) ((Gunther, 1874. مورد مطالعه قرار گرفت. به این منظور عصاره ی زنجبیل با مقادیر صفر (گروه کنترل)، 1/0 درصد، 5/0 درصد و 1 درصد به غذای پایه اضافه گردید. ماهی ها روزانه سه بار به میزان 3 درصد وزن بدن به مدت 8 هفته غذادهی شدند. در پایان دوره آزمایش، زیست سنجی انجام گرفت و نمونه های خون از ساقه ی دمی ماهیان جمع آوری شدند. نتایج نشان داد که افزودن عصاره زنجبیل به جیره تاثیر معنی داری بر روی شاخص های رشد (WG و SGR) ندارد (p ≥ 0.05). از طرفی، سطوح مختلف عصاره زنجبیل می تواند به طور معنی داری تعداد گلبول های سفید خون و هماتوکریت را افزایش دهد. همچنین فعالیت لیزوزیم سرم خون، پروتئین کل سرم و آلبومین بعد از استفاده از عصاره زنجبیل به طور معنی داری افزایش یافت (p ≤ 0.05). بر پایه نتایج بدست آمده از این مطالعه، عصاره ی زنجبیل می تواند به عنوان محرک ایمنی در ماهی بنی مورد استفاده قرار گیرد.
محمدرضا صحرائیان؛ وحید یاوری؛ جاسم غفله مرمضی؛ ابراهیم رجب زاده؛ حسین پاشا زانوسی
دوره 10، شماره 4 ، دی 1390، ، صفحه 22-33
چکیده
به منظور تعیین سطح مناسب پروتئین و انرژی ماهی شانک زرد باله (Acanthopagrus latus) در مراحل انگشت قدی آزمایشی براساس طرح فاکتوریل برای سه سطح پروتئین خام(45,55،65درصد) و سه سطح انرژی(20،22،24کیلو ژول بر گرم) طراحی گردید. در طی این فرآیند 9جیره آماده شد که در سه تکرار بر روی 540 قطعه بچه ماهی انگشت قد شانک زرد باله به وزن اولیه 2.1± 12 گرم که در تانک 300 لیتری ...
بیشتر
به منظور تعیین سطح مناسب پروتئین و انرژی ماهی شانک زرد باله (Acanthopagrus latus) در مراحل انگشت قدی آزمایشی براساس طرح فاکتوریل برای سه سطح پروتئین خام(45,55،65درصد) و سه سطح انرژی(20،22،24کیلو ژول بر گرم) طراحی گردید. در طی این فرآیند 9جیره آماده شد که در سه تکرار بر روی 540 قطعه بچه ماهی انگشت قد شانک زرد باله به وزن اولیه 2.1± 12 گرم که در تانک 300 لیتری ذخیره شده و روزانه 2 بار در حد سیری تغذیه می شدند، موردآزمایش قرار گرفت. در نهایت طی 8 هفته پرورش نتایجی به قرار زیر به دست آمد. درصد بازماندگی تحت تاثیر سطوح مختلف انرژی و پروتئین قرار نداشت (05/0P<). میانگین رشد نهایی، نرخ رشد ویژه و کارایی غذایی تحت تاثیر سطوح مختلف پروتئین تغییر کرد(05/0P<). میزان ابقای پروتئین باافزایش میزان انرژی افزایش معنی داری را نشان می دادند (05/0P>). سطوح مختلف انرژی و پروتئین بر روی میزان کارائی پروتئین و شاخص کبدی ( HSI) بی تاثیر بود(05/0P>). .با افزایش میزان انرژی در سطوح ثابت پروتئین، میزان ابقای پروتئین و کارائی پروتئین از سطح 20 تا 24 کیلوژول بر گرم افزایش می یافت.سطوح مختلف پروتئین و انرژی بر روی ترکیبات بدن از جمله رطوبت وخاکستر موثر بود (05/0P<) ولی هیچ کدام از دو فاکتور ذکر شده روی سطوح مختلف پروتئین لاشه تاثیری نداشتند (05/0P>) با افزایش میزان چربی جیره بر محتوای چربی لاشه افزوده می شد (05/0P<). در نهایتا از بررسی نتایج حاصل از پارامتر های رشد، تغدیه وآنالیزلاشه سطح مطلوب پروتئین ،انرژی و نسبت P/E برای گونه شانک باله زرد به ترتیب47/57-20/56 درصد، 56/24-9/21کیلو ژول بر گرم و95/25- 15/23 میلی گرم بر کیلو ژول محاسبه گردید.
عالی حسینی؛ پریتا کوچنین؛ جاسم غفله مرمضی؛ وحید یاوری؛ احمد سواری
دوره 10، شماره 2 ، تیر 1390، ، صفحه 26-36
چکیده
ارزیابی ذخایر ماهی کوتر ساده (Sphyraena jello) بر اساس داده های جمع آوری شده ماهانه طول این گونه، برآورد گردیده است. نتایج بررسی یک ساله ( آبان 1385 لغایت مهرماه 1386) نشان داد که میانگین طول کل و وزن این گونه به ترتیب برابراست با 16/58 سانتیمتر و 89/878 گرم. داده های مربوط به فراوانی طولی در نرم افزار FiSAT پردازش گردید. پارامترهای رشد وان برتالانفی ...
بیشتر
ارزیابی ذخایر ماهی کوتر ساده (Sphyraena jello) بر اساس داده های جمع آوری شده ماهانه طول این گونه، برآورد گردیده است. نتایج بررسی یک ساله ( آبان 1385 لغایت مهرماه 1386) نشان داد که میانگین طول کل و وزن این گونه به ترتیب برابراست با 16/58 سانتیمتر و 89/878 گرم. داده های مربوط به فراوانی طولی در نرم افزار FiSAT پردازش گردید. پارامترهای رشد وان برتالانفی از قبیل طول بی نهایت( طول چنگالی)، ضریب رشد و سن در طول صفر، به ترتیب 21/109، 37/. و 5/.- محاسبه شد. نرخ مرگ و میر کل 91/1 Z=، مرگ و میر صیادی 30/1F= و مرگ و میر طبیعی نیز 61/. M= درسال تخمین زده شد. همچنین ضریب بهره برداری این ماهی 68/. E= درسال تعیین گردید. نتایج این بررسی بیانگر صید بی رویه ماهی کوتر ساده در آب های ساحلی بوشهر می باشد.
علی اکبر هدایتی؛ وحید یاوری؛ عبدالعلی موحدی نیا؛ حسین پاشا زانوسی
دوره 10، شماره 1 ، فروردین 1390، ، صفحه 44-52
چکیده
در تحقیق حاضر به بررسی امکان استفاده از سطوح تستوسترون ، کورتیزل، استرادیول و پروژسترون پلاسما به همراه پارامترهای مورفومتریک ( وزن و طول کل) به عنوان شاخص جنسیت و توسعه گنادی در فیل ماهیان نابالغ پرورشی در آب شور پرداخته می شود. در هر فصل ماهیان مورد زیست سنجی و خونگیری قرار گرفتند. هورمون ها به روش RIA با دستگاه گاماکانتر اندازه گیری ...
بیشتر
در تحقیق حاضر به بررسی امکان استفاده از سطوح تستوسترون ، کورتیزل، استرادیول و پروژسترون پلاسما به همراه پارامترهای مورفومتریک ( وزن و طول کل) به عنوان شاخص جنسیت و توسعه گنادی در فیل ماهیان نابالغ پرورشی در آب شور پرداخته می شود. در هر فصل ماهیان مورد زیست سنجی و خونگیری قرار گرفتند. هورمون ها به روش RIA با دستگاه گاماکانتر اندازه گیری شدند. مطالعات بافت شناسی نیز با رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین مقاطع گنادی صورت گرفت. در خصوص تعیین جنسیت مشخص شد که وزن و طول کل در جنس های مختلف تفاوت معنی داری نداشته لذا نمی توان از این فاکتورها در تعیین جنسیت استفاده نمود. از بین هورمون ها نیز تنها تستوسترون در دو جنس اختلاف معنی داری داشت، لذا از هورمون تستوسترون می توان جنسیت ماهیان را تشخیص داد. اما در رابطه با مراحل رسیدگی جنسی مشخص شد که وزن و طول کل در جنس نر با مرحله جنسیت ارتباط معنی داری داشته، لذا می توان تنها در تعیین مراحل رسیدگی جنس نر استفاده نمود. در جنسهای مختلف تستوسترون ارتباط معنی داری با مراحل رسیدگی جنسی داشته و مقادیر پروژسترون و استرادیول در جنس ماده فاقد ارتباط قوی بودند. کورتیزول نیز در جنس ماده دارای ارتباط معنی داری با مراحل رسیدگی بود، لذا می توان از تستوسترون در هر دو جنس ( مخصوصاً جنس نر ) و از کورتیزول در جنس ماده جهت تعیین مراحل مختلف گنادی استفاده نمود.
محمد خسروی زاده؛ جاسم غفله مرمضی؛ پریتا کوچنین؛ منصور نیک پی؛ ابراهیم رجب زاده؛ وحید یاوری؛ محمد رضا صحرائیان
دوره 10، شماره 1 ، فروردین 1390، ، صفحه 53-64
چکیده
این مطالعه به منظور بررسی اثر سطوح انرژی بر روی کارایی رشد و ضریب تبدیل غذایی و ترکیبات لاشه ماهی گطان Barbus xanthopterus در مرحله انگشت قدی، به مدت 8 هفته انجام شد. غذادهی با سه جیره نیمه خالص حاوی سه سطح انرژی 5/2، 3 و 5/3 کیلوکالری بر هر گرم و پروتئین یکسان 35 درصد در یک سیستم آب در گردش با دمای آب ( °C 46/0± 2/26 ) صورت گرفت. سه تکرار برای هر تیمار ...
بیشتر
این مطالعه به منظور بررسی اثر سطوح انرژی بر روی کارایی رشد و ضریب تبدیل غذایی و ترکیبات لاشه ماهی گطان Barbus xanthopterus در مرحله انگشت قدی، به مدت 8 هفته انجام شد. غذادهی با سه جیره نیمه خالص حاوی سه سطح انرژی 5/2، 3 و 5/3 کیلوکالری بر هر گرم و پروتئین یکسان 35 درصد در یک سیستم آب در گردش با دمای آب ( °C 46/0± 2/26 ) صورت گرفت. سه تکرار برای هر تیمار درنظر گرفته شد که در هرتکرار تعداد 15ماهی (بامتوسط وزن g22/0 ± 12/12) در مخازن فایبر گلاس مدور (300 لیتری) ذخیره سازی شد و ماهی ها در طول دوره غذادهی با توجه به میزان اشتهای آنها به مصرف غذا سه نوبت در روز غذادهی شدند. بهترین میزان شاخص افزایش وزن بدن (67/146گرم)، ضریب تبدیل غذایی(FCR) (21/2) و ضریب بازده پروتئین (31/1) و درصد نسبی استفاده از پروتئین خالص ( 69/34) و ضریب چاقی (26/1) در بین جیره های آزمایش شده مربوط به جیره 2، حاوی انرژی 3 کیلوکالری برهرگرم، می باشد. میزان شاخص احشا و شاخص کبدی بین تیمارهای مختلف اختلاف معنی داری نشان نداد (0.05<P). میزان رطوبت نهایی در ترکیبات بدن با افزایش میزان انرژی در جیره به طور معنی داری کاهش یافت (0.05˂P). اگرچه مقادیر نهایی چربی و پروتئین لاشه بین تیمارهای مختلف اختلاف معنی داری نشان نداد (0.05<P)، با این حال بیشترین میزان نشست چربی و پروتئین به ترتیب مربوط به جیره 3 و 2 بود. مقایسه بین اثر سطوح مختلف انرژی بر روی رشد، کاربرد غذا و ترکیبات بدن ماهی گطان نشان داد که انرژی قابل هضم 3 کیلوکالری بر هرگرم می تواند سطح انرژی مناسب در جیره برای این گونه در مرحله انگشت قدی باشد.