علوم زیستی دریا
مژده نهایت؛ محمد ذاکری؛ امیر پرویز سلاطی؛ احمد قاسمی
چکیده
این مطالعه با هدف تعیین اثر دفعات غذادهی بر شاخص‌های رشد، تغذیه و بازماندگی در قزل آلای رنگین کمان (Onchorhynchus mykiss) طراحی گردید. در این آزمایش تعداد 216 قطعه ماهی قزل‌آلای رنگین‌کمان با میانگین وزنی 11/0± 38 گرم در 18 تانک فایبرگلاس 300 لیتری بصورت کاملاً تصادفی توزیع شدند. 3 تیمار آزمایشی شامل دفعات مختلف غذادهی 1، 3 و 5 نوبت در روز (بترتیب ...
بیشتر
این مطالعه با هدف تعیین اثر دفعات غذادهی بر شاخص‌های رشد، تغذیه و بازماندگی در قزل آلای رنگین کمان (Onchorhynchus mykiss) طراحی گردید. در این آزمایش تعداد 216 قطعه ماهی قزل‌آلای رنگین‌کمان با میانگین وزنی 11/0± 38 گرم در 18 تانک فایبرگلاس 300 لیتری بصورت کاملاً تصادفی توزیع شدند. 3 تیمار آزمایشی شامل دفعات مختلف غذادهی 1، 3 و 5 نوبت در روز (بترتیب تیمار 1، 2 و 3) با 6 تکرار و براساس 5 درصد وزن توده زنده به مدت 90 روز تغذیه گردیدند. در پایان دوره آزمایشی، اختلاف معنی‌داری در تمامی شاخص‌های رشد مشاهده شد. در همه این شاخص‌ها تیمار 2 بر تیمار 3 برتری داشت و اختلاف معنی داری بین تیمار 2 و 1 مشاهده شد. نتایج حاصل از اندازه‌گیری ضریب کارایی غذایی در این مطالعـه نشـان داد که کارایی غذایی در تیمار 1 دارای کم‌ترین مقدار بوده و با تیمار 2 و 3 دارای اختلاف معناداری میباشد (05/0>P). بیشترین مقدار از این شاخص برای تیمار 2 مشاهده شد درحالیکه با تیمار 3، اختلاف معناداری نداشت (05/0<P). کم‌ترین درصد بازماندگی در تیمار 1 و بیشترین مقدار مربوط به تیمار 2 مشاهده شد. ضریب بازده اقتصادی، مقرون به صرفه-ترین دفعات غذادهی را 3 بار تغذیه در روز در تیمار 2 نشان داد به گونه‌ای که حداکثر میزان هزینه غذا در تیمار یک و حداقل مقدار در تیمار دو مشاهده شد. نتایج بدست آمده مطلوبیت دفعات غذادهی 3 بار در روز از نظر تولید در ماهیان قزل آلای رنگین کمان را نشان داد.
علوم زیستی دریا
راضیه صالح پور؛ نرگس امراللهی بیوکی؛ مهدی محمدی؛ عقیل دشتیان نسب؛ پدرام ابراهیم نژاد؛ احمد قاسمی
چکیده
پژوهش حاضر باهدف بررسی سطوح مختلف فوکوئیدان جیره غذایی بر روی عملکرد رشد، زنده‌مانی و پارامترهای بیوشیمیایی میگو پاسفید غربی، Litopenaus vannamei انجام گرفت. میگوها با متوسط وزن اولیه حدود 8 گرم با چهار جیره غذایی مختلف که حاوی چهار سطح فوکوئیدان (صفر، 0/1 %، 0/2 % و 0/4 0%) به مدت 30 روز در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار مورد تغذیه قرار گرفتند. ...
بیشتر
پژوهش حاضر باهدف بررسی سطوح مختلف فوکوئیدان جیره غذایی بر روی عملکرد رشد، زنده‌مانی و پارامترهای بیوشیمیایی میگو پاسفید غربی، Litopenaus vannamei انجام گرفت. میگوها با متوسط وزن اولیه حدود 8 گرم با چهار جیره غذایی مختلف که حاوی چهار سطح فوکوئیدان (صفر، 0/1 %، 0/2 % و 0/4 0%) به مدت 30 روز در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار مورد تغذیه قرار گرفتند. نتایج نشان داد که عملکرد رشد (وزن انتهایی، وزن به‌دست‌آمده، ضریب تبدیل غذایی و ضریب رشد ویژه) میگوهای تغذیه‌شده با جیره غذایی حاوی فوکوئیدان به‌طور معنی‌داری (P < 0.01) نسبت به میگوهای تغذیه‌شده با جیره غذایی شاهد بهبود یافتند. بهترین عملکرد رشد در میگوهای تغذیه‌شده با جیره غذایی حاوی 0/4 % فوکوئیدان مشاهده شد. زنده‌مانی در بین گروه‌های تغذیه‌شده با مکمل فوکوئیدان و شاهد تفاوت معنی‌داری را نشان ندادند (P > 0.05). پارامترهای بیوشیمیایی همولنف ازجمله گلوکز، تری گلیسیرید و کلسترول به‌طور معنی‌داری در میگوهای تغذیه‌شده با سطوح مختلف فوکوئیدان در مقایسه با گروه شاهد کاهش داشته است. اما میزان پروتئین در گروه-های تغذیه‌شده با مکمل فوکوئیدان نسبت به شاهد افزایش نشان داد. فعالیت آنزیم‌های آلانین آمینو ترانسفراز و آسپارتات آمینو ترانسفراز در همولنف میگوهای شاهد نسبت به میگوهای تغذیه‌شده با جیره غذایی حاوی فوکوئیدان بالاتر بود. به‌طورکلی، نتایج تحقیق حاضر آشکار ساخت که جیره غذایی حاوی سطوح مختلف فوکوئیدان به‌ویژه 0/4 % منجر به افزایش شاخص‌های رشد و بهبود پارامترهای بیوشیمیایی همولنف و درنتیجه بهبود وضعیت سلامت میگو گردیده است.
علوم زیستی دریا
مریم معظمی؛ محمد علی سالاری علی‌آبادی؛ بیتا ارچنگی؛ حسین ذوالقرنین؛ احمد قاسمی
چکیده
مطالعه حاضر با هدف بررسی تنوع جمعیتی صدف مروارید ساز لب سیاه Pinctada persica در جزایرخارک، شیدور، هندورابی ولارک با تکیه بر روش PCR-RFLPصورت گرفت. در این راستا تعداد51 نمونه از مجموع هر4 ایستگاه و از عمق 6-1متری جمع آوری شد. استخراج DNA توسط روش CTAB انجام پذیرفت. از یک جفت آغازگرعمومی ژن سیتوکروم اکسیدازΙ برای انجام واکنش زنجیره‌ای پلیمراز استفاده ...
بیشتر
مطالعه حاضر با هدف بررسی تنوع جمعیتی صدف مروارید ساز لب سیاه Pinctada persica در جزایرخارک، شیدور، هندورابی ولارک با تکیه بر روش PCR-RFLPصورت گرفت. در این راستا تعداد51 نمونه از مجموع هر4 ایستگاه و از عمق 6-1متری جمع آوری شد. استخراج DNA توسط روش CTAB انجام پذیرفت. از یک جفت آغازگرعمومی ژن سیتوکروم اکسیدازΙ برای انجام واکنش زنجیره‌ای پلیمراز استفاده شد. هضم آنزیمی محصول PCR به طول 710 جفت باز، توسط 5 آنزیم محدودگر SfaNΙ ,HindIII ,Dde Ι ,Ava ΙΙ و Taq Ι صورت پذیرفت. قطعات حاصل از هضم آنزیمی پس از الکتروفورز بر روی ژل پلی اکریل آمید و رنگ آمیزی با نیترات نقره، ظاهر و عکس برداری گردید. طبق نتایج بدست آمده الگوی الکتروفورز هضم آنزیمی هر یک از 51 نمونه جمع آوری شده از 4 ایستگاه در سواحل شمالی خلیج فارس با هر کدام از 5 آنزیم بکار رفته یکسان میباشد. نتایج حاصله مؤید آن است که جمعیت صدف مروارید ساز لب سیاه مورد مطالعه از نظر این ژن کاملا همگن و بدون تنوع ژنتیکی است.
علوم زیستی دریا
عصمت سلیمی؛ حسین ذوالقرنین؛ بیتا ارچنگی؛ محمدتقی رونق؛ سیداحمد قاسمی
چکیده
در این مطالعه تنوع ژنتیکی جمعیت ماهیان گورخری گنو و معمولی با استفاده از روش PCR-RFLP بررسی گردید. جهت تعیین تنوع ژنتیکی این دو ماهی در حوضه خلیج فارس، تعداد 30 نمونه ماهی گورخری گنو (Aphanius ginaonis) از چشمه آب گرم گنو در استان هرمزگان و 30 نمونه ماهی گورخری معمولی (Aphanius dispar) از چشمه آب گرم میراحمد در استان بوشهر جمع‌‌آوری گردید. جهت هضم آنزیمی ...
بیشتر
در این مطالعه تنوع ژنتیکی جمعیت ماهیان گورخری گنو و معمولی با استفاده از روش PCR-RFLP بررسی گردید. جهت تعیین تنوع ژنتیکی این دو ماهی در حوضه خلیج فارس، تعداد 30 نمونه ماهی گورخری گنو (Aphanius ginaonis) از چشمه آب گرم گنو در استان هرمزگان و 30 نمونه ماهی گورخری معمولی (Aphanius dispar) از چشمه آب گرم میراحمد در استان بوشهر جمع‌‌آوری گردید. جهت هضم آنزیمی محصول PCR به طول 550 جفت‌‌باز در ناحیه D-loopمیتوکندریایی، از 5 آنزیم محدودگرAluI, DpnI, Eco47I, HindIII HinfI استفاده شد. در نتیجه این آنالیزها، 12 هاپلوتیپ متفاوت به دست آمد که 9 هاپلوتیپ مربوط به ماهی گورخری گنو و 3 هاپلوتیپ مربوط به ماهی گورخری معمولی بود. 4 هاپلوتیپ به دست آمده در ماهی گورخری گنو جزء هاپلوتیپ‌‌های نادر بودند. در ماهی گورخری معمولی هاپلوتیپ AAAAA بیشترین فراوانی را دارا بود و در ماهی گورخری گنو هاپلوتیپ‌‌های EABAB، EACAB و CABAB بیشترین فراوانی را نشان دادند. میزان تنوع هاپلوتیپی در درون جمعیت نمونه های ماهی A.ginaonis ، 79/0 و در نمونه های ماهی A.dispar ، 3/0 و تنوع نوکلئوتیدی در درون جمعیت نمونه های ماهی A.ginaonis، 19/0 و در نمونه های ماهی A.dispar ، 05/0 محاسبه گردید. محاسبه تنوع هاپلوتیپی و نوکلئوتیدی نشان داد که تنوع در ژنوم میتوکندریایی ماهی گورخری گنو بالاتر از ماهی گورخری معمولی است. بررسی‌های انجام شده بر ژنوتیپ‌‌های حاصله نشان داد که PCR-RFLP تکنیک مناسبی جهت تعیین تنوع ژنتیکی در دو گونه ماهی مذکور میباشد.
علوم زیستی دریا
فاطمه خشت زر؛ حسین ذوالقرنین؛ بیتا ارچنگی؛ ابراهیم رجب زاده؛ احمد قاسمی
چکیده
با توجه به اهمیت ژن هورمون رشد در آبزی پروری، در این پژوهش کلونینگ ژن هورمون رشد ماهی هامور معمولی (Epinephelus coioides) در وکتور pTZ57R/T مورد بررسی قرار گرفت. پس از خالص سازی محصول PCR توسط کیت QIAquick Gel Extraction، ژن هورمون رشد در وکتور pTZ57R/T قرار گرفت. محصول اتصال به سلول‌های مستعد E. coli سویه DH5α ترانسفورم گردید. از کلونی‌های سفید که نشان دهنده نوترکیب ...
بیشتر
با توجه به اهمیت ژن هورمون رشد در آبزی پروری، در این پژوهش کلونینگ ژن هورمون رشد ماهی هامور معمولی (Epinephelus coioides) در وکتور pTZ57R/T مورد بررسی قرار گرفت. پس از خالص سازی محصول PCR توسط کیت QIAquick Gel Extraction، ژن هورمون رشد در وکتور pTZ57R/T قرار گرفت. محصول اتصال به سلول‌های مستعد E. coli سویه DH5α ترانسفورم گردید. از کلونی‌های سفید که نشان دهنده نوترکیب بودن باکتری حامل آنها بود، استخراج پلاسمید انجام شد. تأیید صحت کلونهای بدست آمده در این پژوهش با روشهای PCR مستقیم و تعیین توالی انجام گرفت. cDNA هورمون رشد هامور معمولی دارای یک چارچوب باز خواندنی متشکل از 615 نوکلئوتید و 204 اسید آمینه میباشد. وزن مولکولی محاسبه شده و نقطه ایزوالکتریک پیش بینی شده پروتئین هورمون رشد به ترتیب برابر با 014/23 کیلو دالتون و 9/6 میباشد. نتایج حاصل از این مطالعه نشان میدهد که ژن هورمون رشد در وکتور pTZ57R/T با موفقیت کلون گردیده است و میتوان از آن جهت بیان ژن هورمون رشد در وکتورهای بیانی و تولید پروتئین هورمون رشد استفاده کرد. مقایسه توالی ژن بدست آمده با توالی ژن هورمون رشد هامور معمولی موجود در بانک ژنی شباهت بین آنها را نشان میدهد.