علوم زیستی دریا
امین اوجی فرد؛ احمد شادی؛ الهه فاتح؛ سیدجواد حسینی
چکیده
خانواده شوورت ماهیان (Sillaginids) از راسته سوف ماهی سانان (Perciformes)، نامزد مناسبی برای آبزی پروری در مناطق مصبی و کم عمق به شمار می روند. این خانواده دارای دست کم سه گونه در آبهای خلیج فارس می باشد. بررسی ژنتیکی گونه غالب این خانواده، شوورت ماهی نقره ای Sillago sihama با استفاده از ژن COI مورد ارزیابی قرار گرفت. در این بررسی، تعداد 10 نمونه از گونه مورد ...
بیشتر
خانواده شوورت ماهیان (Sillaginids) از راسته سوف ماهی سانان (Perciformes)، نامزد مناسبی برای آبزی پروری در مناطق مصبی و کم عمق به شمار می روند. این خانواده دارای دست کم سه گونه در آبهای خلیج فارس می باشد. بررسی ژنتیکی گونه غالب این خانواده، شوورت ماهی نقره ای Sillago sihama با استفاده از ژن COI مورد ارزیابی قرار گرفت. در این بررسی، تعداد 10 نمونه از گونه مورد نظر از سواحل هر یک از استان های بوشهر و هرمزگان صید، شناسایی ریخت شناختی و بررسی ملکولی گردید. استخراج DNA با استفاده از روش اصلاح شدهCTAB انجام شد. جهت انجام واکنش های زنجیره ای پلیمراز از آغازگرهای جهانیFISH F1 وFISH R1 استفاده گردید. نتایج حاصل از تعیین توالی نشان داد که قطعه تکثیر شده، ٦۲٧ جفت باز طول دارد. نتایج BLAST نشان دهنده همانندی بالا به گونه شوورت ماهی نقره ای بود، بنابراین داده های ملکولی منبطق بر رده بندی ریخت شناختی این گونه بود. فاصله ژنتیکی کلی بین نمونه های دو ناحیه مذکور بر اساس Kimura 2- parameter، با استفاده از نرم افزار مگا ٠۲/٠ گردید. ترسیم درخت فیلوژنتیکی به روش پیوند همجواری (NJ) در مقابل برون گونه (Acanthopagrus latus) نشان داد نمونه های دو استان از همدیگر قابل تفکیک نیستند. با توجه به نتایج بدست آمده ، نمونه های بررسی شده دارای تبادل ژنی بالا هستند و تمایز بالایی میان دو استان هرمزگان و بوشهر ندارند. بنابراین درباره گونه شوورت ماهی نقره ای نمی توان دو جمعیت مجزا را بر اساس داده های این بررسی در نظر گرفت.
علوم زیستی دریا
احمد شادی؛ امید پیرنیا
چکیده
ماهیان زینتی پرورشی در شرایط پرورشی متراکم اغلب نسبت به ماهیان در محیط طبیعی کمرنگ تر می باشند. پژوهشهای زیادی نشان داده اند که افزودن جلبکها به جیره غذایی ماهی ، بدلیل دارا بودن رنگیزه های طبیعی می تواند رنگ ماهیان را بهبود دهد. از اینرو در بررسی حاضر اثر کاربرد جلبک اسپرولینا (Arthrospira maxima) به صورت خوراکی بر روی ماهی سیکلید مالاوی (ا ...
بیشتر
ماهیان زینتی پرورشی در شرایط پرورشی متراکم اغلب نسبت به ماهیان در محیط طبیعی کمرنگ تر می باشند. پژوهشهای زیادی نشان داده اند که افزودن جلبکها به جیره غذایی ماهی ، بدلیل دارا بودن رنگیزه های طبیعی می تواند رنگ ماهیان را بهبود دهد. از اینرو در بررسی حاضر اثر کاربرد جلبک اسپرولینا (Arthrospira maxima) به صورت خوراکی بر روی ماهی سیکلید مالاوی (ا Pseudotropheus zebra) مورد پژوهش قرار گرفت. تعداد 180 قطعه ماهی با وزن تقریبی4/1± 15گرم در 6 تیمار غذایی به تعداد 10 ماهی در هر تیمار و سه بار تکرار برای هر سطح آزمایشی و با درصدهای مختلف 0، 5 ، 10، 15، 20 و 25 درصد از پودر خشک اسپیرولینا در جیره غذایی مورد آزمایش قرار گرفتند. پس از 5 هفته از ماهیان هر تیمار نمونه برداری تصویری با شرایط عکسبرداری مشابه و با کیفیت dpi14000*10000 انجام شد. برای ارزیابی تغییرات رنگی ایجاد شده در پوست ماهیان، سیستم رنگ سنجی L*a*b و نرم افزار فوتوشاپ بکار گرفته شد. بر اساس آنالیزهای انجام شده، مولفه L در تمامی تیمارها نسبت به تیمار شاهد دارای اختلاف معنی داری بود (P
احمد شادی؛ حسین ذوالقرنین؛ محمدعلی سالاری علی آبادی؛ محمد باقر نبوی؛ محمدتقی رونق
چکیده
در این بررسی 5 جایگاه ریزماهواره ای(Ssi25, Ssi62, Ssi37, Ssi60, Ssi23) با استفاده از 68 نمونه در میان دو جمعیت بندر لنگه(37 نمونه ) و میناب (31 نمونه) در سواحل استان هرمزگان مورد پژوهش قرار گرفت. استخراج DNA با استفاده از روش اصلاح شده CTAB انجام شد. تعداد آللهای مشاهده شده 17- 5 با میانگین آللی4/8 بود . مقادیر هتروزیگوسیتی مشاهده شده (792/0>Ho> 115/0)و هتروزیگوسیتی ...
بیشتر
در این بررسی 5 جایگاه ریزماهواره ای(Ssi25, Ssi62, Ssi37, Ssi60, Ssi23) با استفاده از 68 نمونه در میان دو جمعیت بندر لنگه(37 نمونه ) و میناب (31 نمونه) در سواحل استان هرمزگان مورد پژوهش قرار گرفت. استخراج DNA با استفاده از روش اصلاح شده CTAB انجام شد. تعداد آللهای مشاهده شده 17- 5 با میانگین آللی4/8 بود . مقادیر هتروزیگوسیتی مشاهده شده (792/0>Ho> 115/0)و هتروزیگوسیتی مورد انتظار (902/0> He> 598/0) براورد شد. فاصله ژنتیکی و شباهت ژنتیکی بر پایه Nei به ترتیب520/0 و 595/0 بدست آمد،که نشان میدهد شباهت و فاصله بین نمونه های میناب و بندرلنگه در حد جنس است . در هر دو ایستگاه مورد بررسی ، در بیشتر جایگاه ها انحراف معنی داری(001/0P<) از تعادل هاردی- واینبرگ دیده شد. بر پایه آزمون AMOVA میزان FST معنی دار(001/0 P=) و در حد متوسطی میان نمونه های میناب و بندرلنگه معنی دار براورد گردید و جریان ژنی 90/3 محاسبه شد . بر پایه داده های بدست آمده از این بررسی، علیرغم فاصله کم میان دو منطقه مورد بررسی ، احتمالا دو جمعیت متمایز ژنتیکی در بندرلنگه و میناب وجود دارد که میتواند در مدیریت این ذخایر مورد استفاده قرار گیرد.