علوم زیستی دریا
امیر بساک؛ وحید یاوری؛ حسین محمد عسگری
چکیده
یکی از مهم ترین دغدغه ها در مدیریت شیلاتی، یافت مناطق و پهنه های مناسب به منظور سرمایه گذاری در بخش آبزی پروری با رویکرد توسعه پایدار است.کاربرد سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) یکی از مهم ترین عوامل موفقیت در توسعه آبزی پروری است. برای مکان یابی کارگاه های پرورش ماهیان خاویاری با بهره گیری از امکانات سامانه اطلاعات جغرافیایی، تجزیه و ...
بیشتر
یکی از مهم ترین دغدغه ها در مدیریت شیلاتی، یافت مناطق و پهنه های مناسب به منظور سرمایه گذاری در بخش آبزی پروری با رویکرد توسعه پایدار است.کاربرد سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) یکی از مهم ترین عوامل موفقیت در توسعه آبزی پروری است. برای مکان یابی کارگاه های پرورش ماهیان خاویاری با بهره گیری از امکانات سامانه اطلاعات جغرافیایی، تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از مدل فازی و فرایند تحلیل سلسله مراتبی انجام شد. برای وزن دهی به معیارهای فازی شده به روش (AHP) عمل شد. پنج دسته معیار اصلی که عبارتند از عوامل اکولوژیکی، عوامل اقلیمی، عوامل طبیعی و محیطی، عوامل اقتصادی و اجتماعی ، موانع و محدودیت ها و زیستگاه های حساس مورد استفاده قرار گرفت. در ادامه با استفاده از روش وزن دهی، نقشه شایستگی تهیه شد و با در نظر گرفتن شایستگی و اعمال نمودن میانگین گیری از مقدار شایستگی هر مکان، اولویت هر مکان مشخص شد. همراه شدن این روش با منطق فازی قابلیت استفاده ساده و کاربرد در محیط سامانه اطلاعات جغرافیایی، لحاظ نمودن وزن و اهمیت نسبی هر مشخصه و گزینه موجب بالا رفتن کارایی این روش شده است. براساس نتایج به دست آمده بیشترین وزن به عوامل اکولوژیکی 0/321رتبه های بعدی به ترتیب به اقلیم 0/205، اقتصادی و اجتماعی 0/179، طبیعی 0/167 و موانع و محدودیت ها 0/129 تعلق گرفت. مناسب ترین مناطق برای توسعه پرورش ماهیان خاویاری در مناطق شمالی، شمال شرق و شرق و نامناسب ترین در مناطق جنوبی استان می باشند.
علوم زیستی دریا
قاسم عشوری؛ وحید یاوری؛ محمود بهمنی؛ محمد علی یزدانی ساداتی؛ رضوان اله کاظمی؛ وحید مرشدی؛ مهرداد فتح اللهی
چکیده
دراین تحقیق توانایی تاسماهیان سیبری با میانگین وزنی 4/0±3/19گرم در مواجهه با دوره های گرسنگی کوتاه مدت و تغذیه مجدد برای یک دوره 40 روزه مورد مطالعه قرار گرفت. تیمار شاهد (F) چهار وعده روزانه در روز تا حد سیری تغذیه شد، تیمار اول (SRF1) 2 روز گرسنگی و 8 روز غذادهی مجدد، تیمار دوم (SRF2) 4 روز گرسنگی و 16 روز غذادهی مجدد و تیمار سوم (SRF3) 8 روز گرسنگی ...
بیشتر
دراین تحقیق توانایی تاسماهیان سیبری با میانگین وزنی 4/0±3/19گرم در مواجهه با دوره های گرسنگی کوتاه مدت و تغذیه مجدد برای یک دوره 40 روزه مورد مطالعه قرار گرفت. تیمار شاهد (F) چهار وعده روزانه در روز تا حد سیری تغذیه شد، تیمار اول (SRF1) 2 روز گرسنگی و 8 روز غذادهی مجدد، تیمار دوم (SRF2) 4 روز گرسنگی و 16 روز غذادهی مجدد و تیمار سوم (SRF3) 8 روز گرسنگی و 32 روز غذادهی مجدد را تجربه کردند. در پایان آزمایش نمونه های خون برای انجام آنالیزهای بیوشیمیایی از هر یک از تیمارهای آزمایشی گرفته شد. در پایان آزمایش، از نظر مقادیر هورمون کورتیزول و تیروکسین (T4) پلاسما بین گروه هایی که دوره های محرومیت غذایی را سپری کرده بودند و گروه شاهد اختلافی مشاهده نشد (05/0<P) ولی مقادیر تری یدوتروئین (T3) پلاسما در انتهای آزمایش در هر سه گروه محروم شده از غذا کمتر از شاهد بود که این کاهش تنها در گروه SRF1 معنی دار بود (05/0>P). در مقادیر متابولیت های پلاسمای سنجش شده اختلاف معنی داری بین گروه های آزمایشی یا شاهد مشاهده نشد (05/0<P). علاوه بر این، اختلاف شاخص های مرفولوژیکی نیز در گروه های آزمایشی با شاهد معنی دار نبود (05/0<P). نتایج این مطالعه نشان می دهد که تاسماهیان سیبری توان سازگاری فیزیولوژیکی و متابولیکی را در مقابل دوره های کوتاه مدت گرسنگی اعمال شده داشته و برگشت به شرایط اولیه بدنی پس از دریافت مجدد غذا در آنها صورت پذیرفته است.