علوم زیستی دریا
حمید علاف نویریان؛ حسینعلی زمانی
چکیده
ماهیان هرز در مزارع پرورش شاه میگوی دریای خزر به عنوان رقبای غذایی محسوب می شوند که تولیدات استخر را به شدت کاهش می دهند. از این رو یک آزمایش برای دست یابی به مقدار مناسب پودرکنجاله بذر چای به عنوان یک آفت کش طبیعی ماهیان هرز، انجام شد. در این آزمایش پنج تیمار با مقادیر2، 4، 6، 8، 10 میلی گرم در لیتر (ppm) و یک تیمار شاهد و سه تکرار برای هریک ...
بیشتر
ماهیان هرز در مزارع پرورش شاه میگوی دریای خزر به عنوان رقبای غذایی محسوب می شوند که تولیدات استخر را به شدت کاهش می دهند. از این رو یک آزمایش برای دست یابی به مقدار مناسب پودرکنجاله بذر چای به عنوان یک آفت کش طبیعی ماهیان هرز، انجام شد. در این آزمایش پنج تیمار با مقادیر2، 4، 6، 8، 10 میلی گرم در لیتر (ppm) و یک تیمار شاهد و سه تکرار برای هریک ازتیمارها در نظرگرفته شد. تعداد 378 قطعه شاه میگوی جوان با میانگین وزنی 4 گرم به طور کاملاً تصادفی بین 18 مخزن فایبرگلاس حاوی400 لیتر آب توزیع شدند. به علاوه تعداد180 قطعه ماهی کاراس (Carassius carassius) با میانگین وزنی6/4 گرم به عنوان رقیب غذایی در کلیه مخازن بطور یکسان توزیع شدند. پودر کنجاله بذر چای ابتدا مطابق حجم هر مخزن(تیمار) اندازه گیری سپس در مخازن طبق مقادیر محاسبه شده توزیع شد. در مدت آزمایش با افزودن عصاره به هر تیمار، با غلظت های مورد نظر، علایم رفتاری ماهی ها مشاهده و میزان تلفات کل آنها در پایان زمان های مختلف پس از مجاورت ماهی با کنجاله بذر چای ثبت شد. به طور کلی تیمار 4 (8 میلی گرم/لیتر) با توجه به قیمت پودرکنجاله بذر چای و میزان کشندگی آن عملکرد مناسبی را برای از بین بردن ماهیان هرز در مخازن پرورش شاه میگوی دریای خزرنشان داد.
حمید علاف نویریان؛ مجیدرضا خوش خلق؛ فرزاد ستوهیان
دوره 12، شماره 4 ، اسفند 1392، ، صفحه 100-111
چکیده
به منظور بهبود و داوم غذای پلت شده برای فیل ماهی جوان، در محیط های کنترل شده و اثرات آن بر رشد و بقاء، یک آزمایش تغذیه ای با استفاده از سدیم بنتونیت بمدت 8 هفته انجام شد. چهار تیمار در سطوح 0, 1، 5/ 1 ،2درصد بنتونیت در سه تکرار برای هر یک با پروتئین (61/0±45) و چربی ثابت (77/.±16) فرموله و تنظیم شد. هم چنین تعداد سیصد هفتاد و پنج قطعه فیل ماهی ...
بیشتر
به منظور بهبود و داوم غذای پلت شده برای فیل ماهی جوان، در محیط های کنترل شده و اثرات آن بر رشد و بقاء، یک آزمایش تغذیه ای با استفاده از سدیم بنتونیت بمدت 8 هفته انجام شد. چهار تیمار در سطوح 0, 1، 5/ 1 ،2درصد بنتونیت در سه تکرار برای هر یک با پروتئین (61/0±45) و چربی ثابت (77/.±16) فرموله و تنظیم شد. هم چنین تعداد سیصد هفتاد و پنج قطعه فیل ماهی جوان با میانگین وزنی (7/22گرم) بطور کاملاً تصادفی انتخاب و بین 15 مخزن فایبرگلاسی 500 لیتری ذخیره دار شدند. فیل ماهیان جوان تغدیه شده با جیره حاوی 30 گرم در کیلوگرم سدیم بنتونیت، بالاترین درصد رشد تغذیه ای مانند درصد رشد نسبی، کارایی پروتئین، راندمان غذایی را نشان دادند و تا سایر بیمارها دارای اختلاف معناداری بودند (05/0>P). نتایج حاصله تفاوت معناداری را در رشد وتغدیه ای در تیمارهای 1 (شاهد) و تیمار 5 نشان ندادند (05/0<P). افزایش سدیم بنتونیت به میزان 5/1 درصد بهبود یافتند و با سایر تیمارها به لحاظ آماری اختلاف معناداری را نشان دادند (05/0>P). درصد بقاء درتیمارهای مختلف اختلاف معنادارای قابل ملاحظه ای را به لحاظ آماری نشان ندادند(05/0>P). نتایج تقریبی ترکیبات لاشه به غیر از خاکسترکل, بین کلیه تیمارها اختلاف معنادار قابل محسوسی را نشان ندادند (05/0<P). بطور کلی با در نظر گرفتن معیارهای رشد و راندمان غذایی تیمار سه با 5/1 درصد سدیم بنتونیت، عملکرد مطمئن تری را نشان می دهد. واژگان کلیدی: سدیم بنتونیت (sodium bentonite)، فیل ماهی جوان، عوامل رشد, ترکیبات شیمیایی لاشه